Ook als je al een tijdje in Frankrijk rondhangt, blijf je je verbazen. ’t Ging deze week vooral over de overstromingen in het noord-westen. President Macron kwam zelf even gauw kijken, met een heel verhaal en chèque van € 50 miljoen. Hij hield z’n netjes gepoetste schoenen op het droge en ik dacht terug aan zijn voorganger Jacques Chirac die als ‘man van het volk’  in een oliejas en met hoge rubberen laarzen aan natuurlijk wél te water was gegaan. Als je ’t mij vraagt, een ongenaakbaar ijskonijn die Macron. Nou ja, herkozen kan ie niet worden.

Verder was er afgelopen zondag die grote manifestatie tegen het anti-semitisme. Een idee van de voorzitters van de Assemblée Nationale en de Senaat. In het hele land volgens de politie 182.000 mensen op de been, van wie 105.000 in Parijs. Kun je een succes noemen, maar dus meteen weer een opgewonden standjes-ruzie. Want Marine Le Pen liep ook mee en had haar vader de Holocaust niet ‘een voetnoot in de historie’ genoemd? Allerlei partij-politieke hotemetoten wilden vooral niet naast haar gezien worden en uiterst links deed daarom helemaal maar niet mee. Macron kwam ook niet, maar met z’n hart was ie erbij, tikte hij op Twitter, of hoe heet dat tegenwoordig.

Frankrijk schuldig

Ik moet eerlijk bekennen dat dezer weken pas goed tot me doordringt hoe virulent en kwaadaardig het anti-semitisme in Frankrijk is. Dat Chirac in 1995 erkende dat Frankrijk schuldig is aan de jodenvervolging tijdens WO II en excuses aanbod, heeft kennelijk weinig indruk gemaakt.

Wat ik van de week dan weer wel snapte, was dat we bij ons in de Provence schouderophalend aan de watersnood in het noord-westen voorbijgingen. Zelfs buitenlandse media deden verslag van die overstromingen, maar bijvoorbeeld in de Nice Matin pas op pagina 7 een artikel met een paar foto’s. Ik weet hoe dat zit. Want we doen hier niet aan erbarmen of mededogen als er daar richting noordpool iets naars voorvalt. Ze zoeken het maar uit, hadden ze daar maar niet moeten gaan wonen, rare mensen, ander volk. Zoiets.

Paspoort en thermisch ondergoed

Ik heb weleens een vrolijke column gelezen van iemand die betoogde dat Provençalen hun paspoort en thermisch ondergoed meenemen als ze een keer gedwongen richting België moeten. En dat ze in woede ontsteken als ze voorbij Valence in een restaurant salade Niçoise op de kaart zien staan. Overdrijven is ook een vak, maar volgens mij had die schrijver best een beetje gelijk. Leer mij de Provençalen kennen.