Vier eeuwen van schandalen en intriges
Ik ken twee begenadigde Belgische auteurs die meer dan boeiend over de Franse geschiedenis kunnen vertellen. Als lezer ben je bevoorrecht dat Bart van Loo en Johan op de Beeck zo ongeveer niet uitgeschreven raken over adembenemende gebeurtenissen en illustere persoonlijkheden in de Franse historie. Dezer dagen haalde het Paleis van Versailles steeds het nieuws vanwege aanhoudende valse bommeldingen en net daarvoor was ‘Versailles’ van Op de Beeck (1957) over het beroemdste kasteel ter wereld verschenen. Op de Beeck is zonder twijfel een meesterverteller die me eerder meesleepte in de levens van de Zonnekoning en Napoléon en die me meer dan bijpraatte over de Franse Revolutie. In Versailles staat dat paleis centraal. Ooit het jachtslot van Louis XIII, door de Viertiende omgetoverd in een superieur machtscentrum van grote politieke gebeurtenissen, vol schandalen en intriges. Tijdens de Revolutie werd het bijna gesloopt. daarna verbouwd tot een museum annex conferentieoord waar de wereldgeschiedenis vorm kreeg. De Eerste Wereldoorlog, la Grande Guerre, werd er beëindigd. Hitler haatte Versailles dat tijdens WO II ook nog door de geallieerden werd gebombardeerd. Bijna alles wat er zich in vier eeuwen in dat paleis heeft afgespeeld, tart vrijwel elke beschrijving, maar dat is dan buiten Op de Beeck gerekend. Zelfs als geschiedenis niet je eerste interesse is, lees je dit boek met vel meer dan genoegen. En je komt van alles te weten dat je nog niet wist.
Versailles, door Johan op de Beeck. Uitgeverij Horizon. € 39,99
Een rijk bestaan in het poezen-milieu
Altijd gaat het hier over boeken met een Frans ‘tintje’. Nu een keertje niet. Hoewel? Is het echt onzin om te vinden dat katten en poezen in zekere zin de meest ‘Franse’ huisdieren zijn? Soms aaibaar en hunkerend naar liefde, tegelijkertijd even arrogant als stront eigenwijs, bij gelegenheid opstandig en spoorloos. Gelukkig geen empirisch onderzoek, ik heb het over mijn kat die de entree voor mensen verre prefereert boven het speciaal voor hem gecreëerde luikje en die z’n neus ophaalt voor blikvoer van het huismerk van de supermarché. Meneer de Franse gastronoom (ook dat nog) heeft liever A-merken en bij voorkeur wat tonijn uit een ander duur blik. Ik vertel dit omdat de dochter van Nederlandse vriendin in Nice binnenkort jarig is. Het vraagstuk van het cadeautje. Ze is zo’n uitgesproken ‘kattenmens’ en in mijn kast staat het ‘Het Kattentheater’ van Mensje van Keulen (1946). Naar mijn mening een van de beste literatoren van Nederland, talloze malen onderscheiden met belangrijke literaire prijzen, en al sinds het begin van haar schrijverschap brengt ze in verhalen, gedichten, reportages en notities verslag uit van haar per saldo altijd liefdevolle leven met poezen en katten. In ‘Het Kattentheater’ staan die allemaal gebundeld. Plus een hele rits vaak knappe en amusante illustraties. Ik weet wel zeker dat ik de jarige job met dit boek over een rijk bestaan een groot plezier doe. De kat is sinds het begin van zijn tijden al intrigerend, bijna ontelbaar veel schrijvers hebben in hem/haar een uitdaging (zo heet dat tegenwoordig) herkend. Lang niet alles gelezen natuurlijk, maar volgens mij hoort Mensje van Keulen óók tot de top van de ‘kattenschrijvers’, in de beste zin van het woord een aparte categorie auteurs..
Het Kattentheater, door Mensje van Keulen. Uitgeverij Atlas Contact. € 19,99
