Ik hou het allemaal niet zo bij en als je half november lekker in het Provençaalse zonnetje zit, nu even niet hoor, het regent, denk je niet meteen aan Sinterklaas. Wel een cadeautje natuurlijk, beetje sudderen in de herfst, maar dan toch echt niet van die Spanjool die nu in Nederland weer even furore maakt.
Ik kreeg een mailtje van een Nederlandse club die me erop wees dat de Sint na een reisje over de Méditerrannée ter hoogte van Mandelieu aan land zou gaan. Ik mocht er bij zijn. Maar na zoveel jaar en Provence zie ik eigenlijk niks meer in typisch Nederlandse folklore en ik begrijp ook niet zo goed waarom een soort Nederlandse enclave aan de Côte aan Sinterklaas doet.
Het mailtje was wel een soort wake-up call. O ja, december, verplichte feestdagen. Ik kan soms best gezellig zijn, maar in december verlang ik altijd naar januari.
Toen ik hier pas was komen wonen, leerde ik wat er in december allemaal op de agenda van de Provençalen staat. Drukte van belang, met veel historie en symboliek. Geen bezwaar of zo. maar niet echt aan mij besteed. Zal er ook wel mee te maken hebben dat ik van gereformeerde huize ben, in de Provence zijn we meer katholiek.
Op mijn eerste kerstavond hier ging ik uit nieuwsgierigheid naar de nachtmis, dat deed het hele dorp. Er was alleen nog plek op de staantribune achterin het kerkje en voor zover ik al Frans verstond, begreep ik van de prelaat dat we gedoemd waren omdat we anders nooit kwamen. Hij hield nota bene elke zondag een niet te missen betoog. Toen ie zichzelf een bekertje wijn inschonk en wij niks kregen, besloot ik dat mijn eerste nachtmis meteen ook de laatste was geweest.
We hebben hier gelukkig maar één kerstdag en zelfs daar doe ik niet aan. Familie en vrienden uit Nederland komen liever ’s zomers even langs en gelijk hebben ze. Ik wil ook geen kerstboom, laat die bomen waar ze horen. Er staan wel kaarsen op tafel, maar die staan er altijd, voor als de stroom weer eens uitvalt. Ik kook ook geen speciaal kerstmenuutje, gewoon eten wat de pot schaft, na de 25e komt vanzelf de 26e december. De supermarché in het stadje verderop is volbehangen met kerstversiering en je struikelt over de toonbankjes met kersenbonbons en nog zo wat. Mij best, ik loop gewoon door naar de carottes en de pommes de terre, al zijn die niet in de aanbieding. Het zal op kerstavond wel mijn Provençaalse variant van hutspot worden, niks mis mee. Misschien een stukje appeltaart toe.
Ik kreeg ook een mailtje van Gérard Passédat, die 3-sterren chef in Marseille. Ik sta op de mailinglist van de meest uiteenlopende types, maar bij hem ben ik een keer aangeschoven, vandaar. Meer dan goed gegeten uit zijn ‘moestuin uit de zee’. Of ik op oudejaarsavond bij ’m 2024 wilde komen inluiden. À raison van 490 euro per persoon. Ik heb ‘m netjes bedankt en de invitatie voor de echtgenoot geheim gehouden. Die vindt al lang dat ik in de verkeerde kringen verkeer.
