Hij zegent alles wat los en vast zit, van motoren en mobieltjes tot en met muilezels en mensen. Hij zingt cantates én chansons in kerken en voor uitverkochte zalen, hij schreef een kookboek met streekrecepten, bracht zijn eigen pastis op de markt, en begon ruim tien jaar geleden een épicerie in het hart van Nice. Père Gil Florini kortom, is een veelzijdig man van God. Een portret van misschien wel de kleurrijkste curé van Zuid-Frankrijk.
Als de curé van Saint-Pierre d’Arène in Nice een mis opdraagt in zijn eigen parochiekerk, zit het doorgaans stampvol. En niet alleen omdat père Gil Florini een welluidend stemgeluid paart aan een charmante verschijning. Of omdat hij met overtuigingskracht het evangelie weet te verkondigen. Maar ook omdat hij zijn missen altijd wel een aparte invalshoek weet mee te geven. Je zou père Florini zonder gewetensbezwaren de perfecte pr-manager van God kunnen noemen. Hij weet het geloof als geen ander in een smaakvol sausje bij de goegemeente naar binnen te gieten. Gewoon, door van elke mis een happening te maken waar gegarandeerd veel volk op afkomt en waar de pers met graagte verslag van doet. Je kunt het zo gek niet opnoemen of het is de misrevue wel gepasseerd.
De dierenmis is een hit
Wil je tijdens de dienst je medaillon, mobieltje, favoriete viltstift, broodsnijplank, salarisstrookje, steunkousen, glasservies of noem maar op, laten zegenen, dan kan dat. Motoren, ook geen probleem, al moeten die wel voor de deur van de kerk op de wijwaterkwast wachten. Maar de grootste hit van père Florini zijn de dierenmissen. Honden, katten, konijnen, parkieten: ze mogen gewoon de dienst bijwonen en daarna met Florini’s zegen naar huis. Paarden, ezels en andere grote huisdieren zijn eveneens welkom, al moet de eerste koe nog gesignaleerd worden. En wie een stevige wandeling niet schuwt kan de priester vergezellen tijdens een processie naar – en een (openlucht)mis bij – het idyllisch gelegen kapelletje van La Madone d’Utelle in de bergen boven Nice, waaraan père Florini ook verbonden is. En niet zo’n beetje ook.
Een eigen boetiek
Zo wordt er bijvoorbeeld in de boetiek van de kapel het speciale streekkookboek van de priester verkocht. Plus de pastis die hij in de markt zette. En de CD’s van zijn (live) optredens. Florini zingt graag, en niet onverdienstelijk, in kerken en zalen. Religieuze muziek, maar ook chansons van Brel, Piaf, Trenet, Lenoir, Prévert. Overigens zijn er nog veel meer door religieuzen vervaardigde producten te koop, van pastis, whisky en kruidendrankjes tot en met confitures, koekjes en schoonheidsartikelen. En kaarsen en rozenkransen natuurlijk. Het kon dan ook niet uitblijven of er kwam een filiaal in Nice (Rue de la Buffa).
Kapel met fenomenaal uitzicht
Ook zonder père Florini is het sanctuaire de La Madone d’Utelle (madonedutelle.com) een bezoek meer dan waard. Op het eerste gezicht lijkt het een kapelletje van niks, maar van binnen is het fraai. In het bijbehorende restaurant kun je er een hapje eten, in de hostellerie in retraite. Het werd gesticht in 850 (herbouwd in 1806) door Spaanse zeelieden die de Madonna wilden bedanken omdat ze hen van de verdrinkingsdood had gered en met een ster aan land en de bergen in had gegidst. Vandaar de grote hoogte (1180 meter) waarop het sanctuaire is gebouwd. Het panoramisch uitzicht over de Baie des Anges en de Mercantour is dan ook fenomenaal.
Wat een bijzonder verhaal en man, die zijn kwaliteiten weet te gebruiken.. mensen hebben tenslotte altijd een vrije keuze zich iets aan te laten smeren of niet?
Goed weekend,
Berryvincenta