Ik zag op Twitter een berichtje voorbijkomen. Een tweet van een van de hoogste officials van de regionale toeristenorganisatie in mijn departement, Le Var. Ik blijk – ook vanwege mijn magazine Côte & Provence – uitgeroepen te zijn tot een prima ambassadeur (Wat héét! De beste!) van het departement.
“Mooi zo”, dacht ik. En stiekem ook wel: “Eindelijk.”
Uitgelaten huppelde ik van kantoor naar het terras waar de rosé al klaar stond voor de lunch. We hadden een gast aan tafel, of eigenlijk vooral diens sporthond, die zou blijven logeren. Er bleek door de echtgenoot, remplaçant in mijn keuken en verder toch niks te doen behalve een beetje Ajax spelen met die vierpoter, tonijnpasta bereid. Natuurlijk weer niet geheel volgens mijn instructies. Maar onze gast was tevreden, zijn hond lustte ook wel wat, in elk geval een stevig stuk in de saus gedoopte baguette. Een brok chèvre ging er eveneens gretig in.
“Jongens! Ambassadeur!”, riep ik. “Voortaan dus maar netjes excellentie tegen me zeggen!”
Ik hief het glas op zoveel erkenning; ze hieven braaf mee en keken elkaar besmuikt aan. Om voor de hand liggende redenen wordt er wel vaker wat voorzichtig op me gereageerd, maar ik herinner me niet dat ik ooit eerder door drie mannen (ook de hond is een reu) met zoveel wantrouwen besnuffeld werd. Ik zag ze denken: “Rijp voor Maassluis.” Dat moet ik even uitleggen. In m’n geboortestad Rotterdam had je vroeger een rijmpje: Rotterdam, Schiedam, Vlaardingen, Maassluis, trappetje op: gekkenhuis; daar zat het Delta-ziekenhuis voor psychiatrie. Hier in de Var heet dat ‘prêt pour Pierrefeu’, een plaatsje met ook zo’n kliniek, maar het komt op hetzelfde neer.
“Ambassadeur!? Jij? Het idee!” klonk het unisono.
Ik legde uit waarom. En dat ik daardoor zo opgetogen was.
Moet je net gehuwd zijn met een Haarlemmer, die zo’n Nurks uit de Haarlemmerhouttuinen, dat stuk chagrijn uit de Camera Obscura van Nicolaas Beets, nog in de schaduw stelt. Ja ja, ik ken mijn klassiekers, èn de echtgenoot. Ik liet het exposé over de rol van de ambassadeur ‘en général’ in het huidig tijdsgewricht dus geduldig over me heen gaan. Kennelijk hield dat niet veel meer in dan wat recepties aflopen met het risico dat je een fysio moet bellen wegens pijn in je arm; een blessure, veroorzaakt door het vrijwel permanent heffen van te goed gevulde glazen. Dat leek me een sterk staaltje van overdrijving, zijn we in de Provence goed in, maar de echtgenoot excelleert. En na zo’n 17 jaar Provence-promotie middels een prachtblad als Côte & Provence en nog veel meer, kun je me niet wegzetten als ‘receptionista’.
Aan de andere kant, dacht ik: je kunt het qua vak slechter treffen.
Ik testte mijn nieuwe status, knipte met de vingers, en verdomd, mijn glas werd tot de rand toe bijgevuld.
“Een beetje ambassadeur heeft recht op een diplomatiek paspoort”, opperde onze gast vilein. “Hoef je op het vliegveld nooit meer in de rij”. Hij bracht het als een trouvaille.
“Deze ambassadeur heeft helemaal geen paspoort nodig”, gaf ik tegengas, “deze ambassadeur gaat hier nooit meer weg, zelfs niet voor een etmaal over de grens.” Ik bedoel, je bent ambassadeur of je bent het niet. Mijn ambassade is mijn thuishonk tenslotte.
Ik knipte opnieuw met de vingers en ik kreeg zowaar weer bijgevuld. Rosé uit de Var natuurlijk, what else?
Tevreden leunde ik achterover in mijn terrasstoel en sloot even genietend de ogen.
“De ambassadeur verstaat haar vak”, zei onze gast. “Ze pit.”
Toen legde de sporthond de bal in mijn schoot en was ik weer terug op aarde.
De espresso waarmee de lunch bekroond moest worden, zette ik zelf.
En met een zwierig gebaar zette ik er een punt huisgemaakte ‘gateau à la brousse’ naast; ook Provence-promotie.
Mooi vak toch wel, ambassadeur.
Een meer dan aangename verrassing
Dit bericht delen op:
Da’s niet lief om die man recht in zijn muggenhart een mes te steken.
Ach, ‘t was z’n rug maar, ingevet met Haarlemmerolie ;-D
Beste Renée, van harte gefeliciteerd met je benoeming als ambassadeur. Ik geniet ook van je wekelijkse berichten
Nou, dank je wel zeg! We gaan door!
wat een heerlijk stuk tekst weer, mevrouw. Gefeliciteerd, mevrouw de Ambassadeur. Gerechtigheid <3 ;) en plezier ;)
Werd tijd hè? ;-D
mooi stuk meis…moet je nog wel even vermelden dat het Delta ziekenhuis echt in Maassluis lag :-) anders snappen ze dat hele rijtje niet…,
Tuurlijk Clasien, en dan zetten we er meteen bij dat het gekkenhuis van de Var in Pierrefeu huist. Alles helder.
hahaha, dát had je erbij gezet, vandaar…
Túúrlijk Clasien! Toch ook nog steeds gewoon Rotterdammert hè. Niet lullen maar poetsen. :-]
Madame l’Ambassadrice, je vous salue! C’est toute à fait logique ainsi le service Consulaire est d’une qualité impeccable….. mes humbles hommages Madame l’Ambassadrice et au plaisir de Vous lire ::))
Un grand merci! Vous êtes trop gentil!
Van harte proficiat
Feliciterende groet,
Dank je Rob.
Ere wie ere toekomt!
En eh, Pierrefeu, daar heb ik ooit op camping gestaan. Ze zijn daar inderdaad een beetje gek. Van hurktoiletten schrik ik niet, maar daar kon je niet eens gewoon doortrekken: je moest er een emmer met water vullen en boven het gat in de grond leeg kiepen…
Merci Hurk! Enne… ik heb ooit op een camping in Renesse gestaan (in een heul grijs verleden hoor), daar had je heel normale toiletten. Maar als je doortrok overstroomde de heel normale toiletpot zó over je schoenen heen. Die moest je dan weer onder de buitenkraan schoonspoelen…
Bonsoir beroemdheid,
Ik kan me levendig voorstellen, dat je zo’n bericht met groot plezier leest, hoor je ‘r ook eens van een ander.
Steeds maar in de schaduw blijven, levert niets op.
Hadden die mannen aan tafel niet in de smiezen, wat er zwart op wit geschreven staat, of waren ze misschien een tikje jaloers?
In elk geval proficiat, ik vind het fijn voor je, die erkenning.
Liefs,
Jacqui.
.
Die mannen aan (en onder) de tafel? Tuurlijk waren die stikjaloers! En jawel, ik heb m’n ‘beroemdheid’ volledig uitgebuit. Nou ja, de hond net een onsje meer, die was de slimste van allemaal… Merci Jacqui!
Mevrouw de ambassadrice, gefeleciteerd met deze erkenning.
Ik hoop nog lang van uw schrijfsels te kunnen genieten.
Merci Marja. Ik blijf gewoon m’n best doen. Ander schiet het natuurlijk ook niet echt op, me zo’n ambassadeurschap. ;-]
Mevrouw de Ambassadeur dit is weer een heerlijk blogje Steeds weer geniet ik ervan . Dank
Merci Leni, lief van je.
o, geweldig succes
C.&P. is ook echt een heel leuk blad
is ‘blad’ eigenlijk wel een juiste benaming voor zoiets moois?
is glossy beter ?
of juist weer helemaal niet ?
kan het allemaal niet meer uit elkaar houden op m’n ‘ouwe dag’
maar in elk geval graai ik altijd meteen de C.& P. uit het bladenrek bij m’n bladenman
deze eervolle benoeming is wat ons hier in brabant betreft geheel en al zeer verdiend
geniet van alle leuke dingen die nu op je pad komen
feestjes met overvloed aan hapjes en slokjes tot diep in de zwoele maanbeschenen proveçaalse nachten
geniet ervan
en wat betreft ‘Maassluis’ :
wij doen niet onder
oostbrabant had ‘vught’
het gesticht daar stond in een zo kwade reuk dat mensen bij ons uit eindhoven die in vught moesten zijn
een treinkaartje namen naar den bosch en dan in vught uitstapten…………
kun je nagaan …………………
Dank dank dankjewel Maaike! En ik loop niet echt allerlei party’s af hoor, ik ben al heel blij met een glaasje rosé op m’n eigen terras. Maar als ik m’n favoriete stukje Zuid-Frankrijk kan promoten, zal ik het niet laten!
En wat een mooie anecdote over Vught; dat zie ik nou weer helemaal voor me, van die schichtig om zich heen kijkende mensen bij zo’n kaartjesloket… :-]
In de noordelijke randstad luidt het rijmpje:
“Loenen, Vreeland, Nieuwersluis –
Trappetje Op – Gekkenhuis!”
Heeft een beter ritme en is begrijpelijker voor Haarlemmers :)
Leuke stukjes..lekkere recepten..mijn hart ligt ook daar. Ik koop altijd de Cote et Provence..maar wil nu abonnement met dat leuke boekje als cadeau. Maar dat lukt niet vanuit Belgie..hoe komt dat?
Dag Gon, ik heb je vraag onmiddellijk doorgestuurd aan de uitgever. Je krijgt asap antwoord.
En dank voor het compliment!
Viva de ambassadrice! De jongste Côte en Provence wordt ook deze keer met plezier gelezen ten huize La Cigogne.
Oops, Côte & Provence!
Vive la Provence!
wat fijn voor je lieve Renée dat je uiteindelijk krijgt waar je zeker recht op hebt…Gefeliciteerd met je ambassadrice titel en fdat we nog lang van je mooie schrijfsels mogen genieten! Bisous!
Merci Tine! We tikken gewoon door hoor.
Proficiat. U heeft het verdiend.
Merci René!
Félicitations ????