Tag: buren
Klusjesbuurman
Ik stond net met m’n kop in de kachel de asla leeg te scheppen toen het licht uitging. Vanuit het thuiskantoor een verdieping hoger klonk een hartgrondige ‘merde!’ Daar ging weer een stuk tekst verloren. De buurman van een eind verderop, wist ik meteen. Dit was geen normale stroomstoring, die ‘voelt’ anders. We zijn wel...
Nabuurschap
“Hij moest echt dringend weg”, zei de buurman van een eind verderop met z’n allerbeminnelijkste glimlach, “of ik misschien de kat te eten wilde geven? En of ik dan ook meteen de moestuin kon bewateren als ik er toch was? Hij was heus, echt waar, over een weekje weer terug.” Die weekjes kende de ik....
Kinderfeestje
‘O god, ik ben ingeburgerd’ dacht ik toen me vorige week op het dorp door een Parisienne (er stond 75 op het kenteken) de weg gevraagd werd naar de Lidl. Ik weet van geen Lidl, althans niet hier in de buurt, maar het feit dat een française me voor een ‘local’ hield vond ik...
Pas de notre
Nee, ik heb er godlof niks mee te maken, maar vermakelijk is het wel. Een heel eind verderop op de berg huizen Nederlanders (waar niet?) en die hebben ruzie. Met de Franse buurman. Ik kom langs hun toegangsweg als ik de berg afkachel naar de bewoonde wereld, ze wonen in dat deel van de municipalité...
Brandburen
Vanmiddag heb ik de buren van een eind verder op de heuvel niet uitgescholden, wel vervloekt. Inderdaad, de Monegasken die hier een ‘vakantiehuis’ lieten bouwen (zie hier, en hier) en die er nu vrijwel permanent wonen. Even afgezien van de geluidsoverlast die ze bezorgen in wat ooit een ‘havre de paix’ was, zijn het ook...
A man’s best friend
Onze Britse buurman Harry is van de stoere variant. Toen hij vorige week zijn geplande reis van twee weken naar Engeland zowat in het water zag vallen (zie hier) verblikte of verbloosde hij niet. Nou ja, bijna niet. Maar toen bleek dat de beoogde reis voor de oudste van z’n drie Springer Spaniels echt teveel...
Alweer ingehaald…
Ik ben ingehaald. Niet op de snelweg, maar door de tijd. Voor de zoveelste keer. Al een keer of vier koos ik voor een andere ‘refuge’ in de Provence, stil en nogal afgelegen, ‘liberté’ voor mijn dieren. Twee jaar heeft het geduurd, maar nu is het nieuwe huis een stukje lager op de berg af....
