Vandaag vond ik bij het verlaten van het kroegterras na het apéro, een pamflet onder een ruitenwisser van mijn bejaarde 4×4: ‘Non au gaz de schiste! Réunion publique mercredi le 13 avril.’ En ik dacht, béétje laat. Het gaat namelijk niet door: er zal in Frankrijk niet naar ‘gaz de schiste’ worden geboord. De overheid komt op z’n schreden terug en trekt eerder verleende vergunningen in. Ik moet zeggen dat ik dat een hele opluchting vind. Gaz de schiste -leisteengas- wordt net als leisteenolie gewonnen door eerst verticaal en dan horizontaal te boren in de vele leisteenlagen die Frankrijk, en zo’n ¾ van ons departement de Var, rijk is. Daarna wordt er door de boorschachten water vermengd met chemicaliën geperst, zodat olie en/of gas naar buiten worden gespoeld. Dat vervuilt niet alleen in ernstige mate het grondwater, het verziekt ook het landschap. Vanwege de vele boorgaten, vanwege de vele graafwerkzaamheden die daarmee gepaard gaan en waardoor grote gebieden natuurschoon het loodje leggen, en vanwege de chemische bodemverontreiniging waardoor er straks ook niks nieuws meer wil groeien. Bovendien komt die vuiligheid niet alleen in het grondwater terecht, maar uiteindelijk ook in het oppervlaktewater en waarschijnlijk in ons drinkwater. Het heeft lang geduurd voor ons zeer toeristische departement zich realiseerde dat dat geboor weleens heel funest zou kunnen zijn; voor onze gezondheid, voor de natuur, èn voor het toerisme, waar een respectabel deel van de lokale bevolking van leeft.
Natuurlijk hebben we behoefte aan alternatieve bronnen nu de olieprijs de pan uitrijst, kernenergie even ‘not done’ is en wind en zon onvoldoende soelaas bieden om de planeet van voldoende energie te voorzien. Maar om nou meteen naar de allersmerigste methoden te grijpen om de aarde de laatste restjes fossiele brandstof te ontfutselen, heeft meer weg van lemmingengedrag dan van gezond verstand. Volgens een ingenieur van het Amerikaanse bedrijf Schubach Energy LLC, die in de Nice Matin zijn zegje vóór het project in de Var mocht doen, valt het allemaal best mee. Er zou in bewoonde gebieden niet “om de vijf meter een put worden geboord, zoals in dunbevolkte streken”. En ja, “er waren in Amerika (waar op grote schaal en vaak met desastreuse gevolgen voor de natuur naar leisteengas en -olie wordt geboord) wel wat problemen geweest, maar in Frankrijk zou de jongste technologie worden toegepast…”.
Maar zowaar, mede dankzij de vele anti-comité’s, de lobby van minister van ecologie, duurzame ontwikkeling, transport en huisvesting Nathalie Kosciusko-Morizet (UMP), het ‘moratoire’ van premier François Fillon en nu het ‘nee’ van de regering, blijft Frankrijk vooralsnog gespaard. En wij dus ook. Nooit gedacht dat ik het zou zeggen, maar vooruit, voor één keertje dan: leve de overheid!