De eerste kennismaking met een Provençaals beestje is meestal voor iedereen de cigale. Het mannetje dat met zijn gezang het vrouwtje wil verleiden. Wel een romantisch idee, dat er in je tuin diverse mannetjes zo vreselijk bezig zijn en hun best doen om een vrouwtje te verleiden. Als ik dan op mijn terras zit met een lekker glaasje en in aangenaam gezelschap moet ik eerlijk bekennen dat het mij óók wel wat doet.

Scherende vleermuisjes
Tegen het vallen van de avond scheren vaak vleermuisjes over het zwembad. Ik dacht eerst dat het zwaluwtjes waren. Maar het waren vleermuisjes op vliegjesjacht.
Waar mijn gasten soms een beetje van schrikken als ze liggen te zonnen aan het zwembad, zijn de hagedisjes die razendsnel over mijn terras rennen. Het lijkt net of ze hun kleine pootjes niet willen verbranden aan de door de zon gloeiend heet verhitte tegels. Leuk hoe ze dan diagonaal hun pootjes oplichten om ze even af te laten koelen als ze even stilstaan.
Moet je Pax, mijn hond, hebben die er dan als een idioot achteraan rent en dan als een kat op de loer blijft liggen tot het beestje zich weer voorzichtig durft te tonen.

Vieze hagedissen
Pax zijn eerste culinaire kennismaking met een hagedis was voor hem geen succes. Na een succesvolle jacht op een hagedis probeerde hij het beestje meteen te verorberen. Maar ik geloof dat het niet in de smaak viel bij hem. Heb nog nooit een hond zo’n vies gezicht zien trekken. Het blijft nu alleen nog maar bij de jacht en de achtervolging. Maar deze beestjes zijn vrij onschuldig en ze horen voor mij ook bij de Provence.
Iets minder gezellig zijn de schorpioentjes. Maar ach, die zijn zo klein en doen eigenlijk weinig kwaad. Maar ik zet ze wel buiten als er eentje zich in mijn huis heeft gewaagd.

Lavendel tegen schorpioenen
Het schijnt dat gedroogde lavendel op je vensterbanken goed werkt tegen ongewenst schorpioenbezoek. Ze zien er nou ook niet op zijn vriendelijkst uit en hebben in mijn ogen de schoonheidsprijs ook niet gewonnen. Ook knap dat zo’n beestje van enkele centimeters een aanvalshouding aanneemt, zelfs tegen een mens als hij zich bedreigt voelt. Ze zijn echt niet bang. Maar de reactie van mijn gasten, die volgens mij teveel horrorverhalen hebben gelezen… Panisch als ze een schorpioentje zien. Dat is het onbekende, denk ik. Ik vind een wesp enger. Alleen oppassen als je in de tuin werkt en je een steen oplicht, daar zitten schorpioentjes vaak onder..

Een opgerolde hazelworm
Je ziet ook wel eens een onschuldige hazelworm lekker opgerold in het zonnetje liggen. In het begin schrok ik me rot, een slang! Ja, wist ik veel, als gewezen stadsmens. Maar als je eenmaal wél weet…
Ik ben nog steeds te eigenwijs om in de tuin handschoenen aan te trekken. Want bij mij zijn geen enge beesten. Oké, in de vrije natuur moet je altijd een beetje oppassen. Ook hier. Er zijn hier natuurlijk ook teken en steekvliegen.

Gebeten door een adder
Een paar weken geleden was ik toch wel erg geschrokken. Ik was met Pax in het bos aan het wandelen. Hij weer verdwenen, maar hij draagt een belletje. Zo kan ik altijd horen waar hij ongeveer uithangt. Maar toen ineens een korte felle jank en ik zag hem uit de struiken langzaam naar me toe lopen. Meestal rent hij zijn poten onder zijn lijf vandaan. Er was er duidelijk iets aan de hand, jankte zachtjes en ging bibberend aan mijn voeten liggen. In de loop van de avond kreeg hij een hele dikke kop. Hij leek gewoon een andere hond. Een bulldog in plaats van een Duitse staander. Hij kreeg ook moeilijkheden met ademhalen.
Meteen in de auto naar de dierenarts. Die snapte wat er aan de hand was en gaf Pax een injectie. Hij was waarschijnlijk door een adder gebeten. Echt enge beesten heb je hier ook.

De zwijnen en de wolf
Waar je ‘s avonds ook een beetje rekening mee moet houden, zijn de wilde zwijnen die zomaar ineens voor je auto in het donker de weg oversteken. Net als je denkt dat de hele familie is overgestoken, komt er nog een kleintje achteraan hobbelen. Wel een leuk gezicht, maar het is oppassen geblazen. Een ‘sanglier’ is niet onvriendelijk, maar ook niet aaibaar, zeker niet in familieverband.
En om het nou helemaal spannend te maken: er is onlangs een dode wolf gevonden op de Mont Ventoux. De laatste jaren gingen er al geruchten dat er weer wolven op de Reus gesignaleerd waren en nu was er dan eindelijk het bewijs.
Ik ben er niet ongerust over.
Ik vertrouw op mijn vierpotige beveiliger.

Helena Jurriëns is eigenares van de chambres d’hôtes ‘Le Vent d’Etoile’ in Mormoiron in de Vaucluse. www.leventdetoile.nl