Werkloosheid, het blijft even wennen. Als je geacht wordt met enige regelmaat iets over restaurants te noteren, dan ben je nu al meer dan geruime corona-tijd tot de geeuwhonger veroordeeld. Er valt nergens een vorkje te prikken en ik vrees dat het niet doorgaat: die heropening van de bistro’s en resto’s per 20 januari.
Ik ben vast de enige niet die alleen nog heil ziet in een ‘carrière-switch’. Moet je natuurlijk wel iets anders kunnen. In mijn geval wel een beetje een probleem.
Toch tot ‘couvre-feu’ verplicht, scrolde ik gisteravond op internet maar wat langs bij ‘vacatures’ en mijn curser parkeerde spontaan bij ‘boulanger à Châteaudouble’.
Ik zou kunnen solliciteren naar de functie van bakker in een van de mooiste dorpjes van de Provence!
Ik heb weleens iets met brood gedaan, maar toch voornamelijk opgegeten. Al proef ik heus wel het onderscheid tussen een ‘huisgemaakte’ baguette en eentje uit de fabriek.
Zou ik bakker willen worden?
En waarom heeft dat superieur gelegen gehucht met prehistorische grotten, kloven en ravijnen langs de Nartuby, een tumultueus verleden met Tempeliers en al, 12 km van Draguignan en aan het begin van het Parc National du Verdon, dan al 2 jaar geen bakker meer? Er wonen maar 480 mensen, alleen ’s zomers zijn er veel toeristen die voor omzet zorgen.
Ik bekeek de vacature.
Je zou als nieuwe bakker de gemeenschappelijke houtoven moeten runnen, iedereen kan daar – van oudsher – gratis eigen brood komen bakken. Dat schiet voor een ondernemende bakker natuurlijk niet op. Maar burgemeester Georges Rouvier biedt kandidaat-bakkers ook gratis een winkeltje te huur aan waar je behalve brood ook patisserie en nog zo het een ander kunt verkopen.
Ik heb geen kinderen, dus dit aspect boeide me als aspirant-sollicitant niet, maar het gehucht heeft een crèche en een lagere school. De burgemeester zal ervoor zorgen dat er huisvesting voor het nieuwe bakkersgezin geregeld wordt.
Bij nader inzien solliciteer ik niet. Het extreem zware bakkersvak impliceer dat je nog voor het holst van de ochtend uit je bed en op de been moet wezen. Dat talent is mij niet gegund. Maar wie wel ambitie heeft: de burgemeester is bereikbaar op +33 (0)4 98 10 51 35.
Als een ‘Ik vertrek’-iemand met liefde voor de authentiek Provence voor een persoonlijke verkenning dan wel kennismaking naar Châteaudouble oversteekt: er is het uitstekende restaurant, Le Clos Pierrepont. Helaas vooralsnog corona-sluiting.
Droomkans: bakker in de Provence!
Door Raoul Duchemin
Dit bericht delen op:
en toch zou dat een droomjob zijn,want Frankrijk en goed brood,dat is een ongelukkig huwelijk!!
ja,en dat vroeg opstaan heeft toch ook goede kantjes,denk je niet?
toch nog es overwegen
vriendelijke groeten,
christel