Ja, hoe gaan die dingen? Paar dagen vrij, ik las ‘Mijn vriend Maigret’, een ‘policier’ uit 1949. Van de door mij hooggewaardeerde schrijver Georges Simenon (1903-1989). Weliswaar een Belg uit Luik, maar hij heeft me met zijn boeken veel verteld over een Frankrijk dat er jammer goeg bijna niet meer is. Lijd ik aan nostalgie? Zal wel. Hoe dan ook, na lezing van dat boek verlangde ik ineens weer hevig naar het Île de Porquerolles, want daar speelt die thriller.
Al een keer of wat geweest natuurlijk, wie niet? Een kwartiertje varen vanuit Hyères en je bent in een autovrij paradijsje met de allermooiste stranden van heel Frankrijk (vinden de Fransen zelf ook) en de rijke natuur overweldigt je bijna. En ze hebben er nu ook dat prachtige museum La Villa Carmignac, dat overigens pas in april volgend jaar weer open gaat. Voor een echt goed glas wijn zit je op het eiland trouwens ook gebeiteld, ik had bijna gebotteld getikt.
Van bruidsschat tot beschermd natuurgebied
Als je er bent, snap je dat het eiland in de loop der eeuwen een komen en gaan van al die niet gewenste bezoekers is geweest. Van Kelten, Liguriërs en Etrusken tot en met Grieken en Romeinen. Overal op het eiland hebben ze hun sporen nagelaten, inclusief zeven forten ter verdediging. Eén daarvan, Sainte-Agathe, is nog te bezichtigen.
Begin negentiende eeuw kwam Porquerolles in particuliere handen. De laatste eigenaar was de Belg François Fournier, die fortuin had gemaakt in Mexico. In 1912 schonk hij het eiland als bruidsschat aan zijn echtgenote. En hij deed meer. Hij bracht Porquerolles tot ontwikkeling door de wijnbouw, de olijventeelt en de visserij te stimuleren. In 1971 kocht de Franse staat het eiland op en sindsdien heeft het de status van beschermd natuurgebied. Waarschijnlijk het beste dat het kon overkomen.
Een standbeeld voor Maigret
Wat er volgens mij nog ontbreekt is een standbeeld van de wereldberoemde commissaris Maigret. Hij was er dan wel geen inwoner, maar hij is er wel geboren. Denk ik. Nadat zijn schepper Simenon het eiland in 1928 voor het eerst bezocht, kwam hij er steeds weer terug. En hij schreef er de roman ‘Le Grand Langoustier’, waarin hij voor het eerst een pijprokende politieagent ten tonele voert. Het kan bijna niet anders of Maigret is op Île de Porquerolles geboren.
Volgens de Franse Wikipedia: Jules Maigret naît à Saint-Fiacre Note 1, dans l’Allier, en 1887. Sa mère est sans profession et meurt lors de l’accouchement de son deuxième enfant en 1895. Jules a alors huit ans et restera enfant unique. Son père est régisseur du château de Saint-Fiacre. À douze ans Jules est envoyé à Nantes, chez la sœur de son père mariée à un boulanger. Le couple est sans enfant. Cinq ans plus tard, en 1904, le père de Jules meurt d’une pleurésie, à l’âge de quarante-quatre ans. Jules reste donc chez sa tante et entreprend à Nantes des études de médecine durant deux ou trois années.
In Delfzijl staat een standbeeld van Maigret:
https://fr.wikipedia.org/wiki/Commissaire_Maigret#/media/Fichier:Delfzijl_Maigret_01.jpg