Zomeravond in een Frans stadje
Ze zijn allemaal naar het spektakel gegaan, beneden, op de grote parking. Op die plek hebben ze een grote halfronde tribune neergezet. Voor de toeschouwers. Het toneel staat opgesteld vlak onder de oude stadsmuur. Nog een heel gedoe om een plaats voor je auto te vinden nu de parking even geen parking meer is! Ik...
Vakantietip: het beloofde land van barmhartigheid
(klik op de foto's om ze te vergroten) Nog voor ik Zuidoost-Frankrijk voor het eerst in levenden lijve bezocht, had ik er al mee kennisgemaakt. Hoe? Door het lezen van de grote klassieker van Victor Hugo, Les Misérables. Ik was veertien jaar oud, het ging om een verkorte versie, in Nederlandse vertaling (De ellendigen). In...
De mentaliteit van de Zuid-Fransen
Geen stad in Frankrijk waar niet een café, bistro, brasserie, restaurant of nachtclub te vinden is met de naam ‘Le Milord’. Ik heb me altijd afgevraagd waarom. Je hebt natuurlijk de bekende chanson van Edith Piaf uit 1959: ‘Allez venez milord …’ Toen het jaar daarop Corry Brokken een Nederlandse versie zong, veroorzaakte dat een...
Onze favorieten in het achterland (14): Banon
De medewerkers van Kijk, Zuid-Frankrijk! vertellen in deze wekelijkse rubriek over hun favoriete dorpjes in het arrière pays. Dit keer Caspar Visser ’t Hooft over Banon (Alpes-de-Haute-Provence). Volgens een oude legende zou de Romeinse keizer Antoninus Pius zijn gestorven aan een indigestie omdat hij te veel van de geitenkaas uit het dorpje Banon, in de...
Een ‘grijze’ dag en Provence (longread met filmpje)
Wie vanuit de dichtbevolkte kuststrook van Zuid-Frankrijk naar de Alpen gaat en dan snel wil opschieten, pakt de A51. Deze snelweg volgt de benedenloop van de Durance en begint bij Aix-en-Provence. Tot Manosque en de afslag Forcalquier rijd je nog door het zonnige land van de wijnakkers van Pierrevert. De Pierrevert is een nerveus wijntje,...
Auprès de ma blonde
Weten jullie nog wat het rampjaar was? Dat was het jaar dat ons kleine landje – oftewel onze Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden – van alle kanten werd aangevallen. Door Engeland die het op onze vloot had voorzien, door het machtige Frankrijk van Lodewijk XIV en door de bisschoppen van Munster en Keulen. De Franse...
4 mei: over goed en kwaad in de Elzas
Geen hap kwam door mijn keel. Ik had het vaak genoeg gehoord, dat een confrontatie met lelijke dingen je de eetlust kan benemen. Toch had ik mensen die dat van zichzelf zeiden altijd aanstellers gevonden. Nu kon ik dat niet meer, alleen al de aanblik van het copieuze bord choucroute, voor me op tafel, deed...
Het ‘oude ambacht’ van de steenhouwer
Door Caspar Visser ’t Hooft – Jean-Pierre Blazy had me al vaker uitgenodigd een kijkje te komen nemen in zijn steenhouwerij. Zijn atelier lag aan de rand van de stad. Een keet met een dak van golvend plaatwerk, omringd door een stuk terrein waar de brokken natuursteen lagen verspreid. Even verderop een verkooppunt van autobanden,...
Die Nederlandse naam van Frankrijks populairste hond
Door Caspar Visser ’t Hooft – Mijn eerste hond, Feyo, kwam uit de Leidse achterbuurt. We verbeeldden ons dat wanneer je hem op z’n plat Leids aansprak (‘Kom j’uit Laie dzan?’), hij eerder bereid was naar je te luisteren dan wanneer je je in keurig Haags uitdrukte. De hond die ik nu heb, Asterix, is...
Longread: Voorbij Parijs
(klik op de foto's om ze te vergroten) St. Girons is een onaanzienlijk stadje, een sous-préfecture, aan de voet van de Pyreneeën. Wanneer de Fransen het over een ‘bal de sous-préfecture’ hebben en daarmee naar de meest duffe, kleinsteedse festiviteit voor bekrompen, aanstellerige notabelen verwijzen – het is een vaste uitdrukking – dan moet ik...
- « Vorige
- 1
- 2
- 3
- 4
- Volgende »
