Longread: Voorbij Parijs
(klik op de foto's om ze te vergroten) St. Girons is een onaanzienlijk stadje, een sous-préfecture, aan de voet van de Pyreneeën. Wanneer de Fransen het over een ‘bal de sous-préfecture’ hebben en daarmee naar de meest duffe, kleinsteedse festiviteit voor bekrompen, aanstellerige notabelen verwijzen – het is een vaste uitdrukking – dan moet ik...
Een dag om nooit te vergeten
Ten tijde van ons dagelijks apéro op het café-terras vroeg mijn vriend Francis de aannemer ineens of Nederland goed is in basketbal. Ik was verbouwereerd. Onze sportgesprekken betreffen over het algemeen rugby, de enige openbare lichaamsbeweging die er in onze omgeving toe doet, even afgezien van pétanque, strompelend gewandel en eventueel voetbal. Hij had in...
Tellen en spellen
Om mij ‘moverende’ redenen (zo heet dat deftig, geloof ik) was ik twee weken geleden op zaterdag even in Nice. Raakte meteen verzeild in de demonstratie van betogers die menen dat die ‘pass sanitaire’ gelijk staat aan vrijheidsberoving. Ik liep maar even mee, tegen de meute in wandelen is ook weer zo wat. Ik raakte...
Je huis in Frankrijk? Maak je geen zorgen
Het zal menigeen verbazen dat ik in deze periode van de pandemie amper een probleem heb gehad met door Frankrijk toeren. Dat is een aspect van mijn werk en ik realiseer me elke dag onderweg hoe bevoorrecht ik dan eigenlijk ben. Comfortabele auto en met enige regelmaat even stoppen om links en rechts genietend om...
Dagje regen
Waar ik woon (Le Var) was het vandaag vanaf midi pokkenweer. Regen, hagel, onweer en conform het door de autochtonen bejubelde idee van de ‘execption française’ meteen weer in overdreven mate. Eerst de ‘canicule’ (hittegolf, graadje of 38) en nu dus een kortstondig offensief van de noodweer-brigade. Elke nadeel heeft z’n voordeel, zoals de Nederlandse...
Longread: De wonderen van Cotignac
(klik op de foto's om ze te vergroten) Ook en vooral omdat het heel eind rijden is, was ik zelden in het door de toeristenindustrie aanbevolen Cotignac (Le Var). En de enkele keren dat ik er geweest ben, qua restaurants vrij rampzalig. Tenzij je genoegen neemt met alweer zo’n ondoordachte pizza die gelet op...
Je lacht wat af met La Poste
Nooit denk ik: laat ik het zelf maar doen, La République. Juist niet. Want ik ben - in geringe mate - Frankrijk-fan omdat er in dit land gelukkig véél te beleven valt in het theater van de lach & de flauwekul. Onzin boeit me. Waarom weet ik niet. Wél dat ik me minder op m’n...
Een grapje, monsieur le president!
(klik op de afbeelding om hem te vergroten) Met meer dan enige welwillende belangstelling volg ik al een tijdje de activiteiten van monsieur Michel-Ange Flori die in Sanary (Le Var) woont. Want hij krijgt mij steeds even aan het lachen, en president Macron juist niet. Even toelichten. Die meneer Flori is een succesvolle zakenman en...
Bistro’s van sterrenchefs: betaalbaar top uit eten
Niet elke dag hoor, maar met enige weemoed denk ik terug aan de ‘routiers’ die je vroeger overal langs de weg tegenkwam. De min of meer garantie van uitstekende, veelal moestuin- en/of grootmoeder-gebonden maaltijden waarvoor je een relatief schijntje neertelde. Je wist toen nóg twee dingen zeker: dit gaat niet zo vlug als de wierdeweerga...
Liberté, égalité, doe er wat mee
De cartoonist Ruben Oppenheimer had dezer dagen in de Nederlandse krant NRC wel een aardig rijmpje onder z’n desbetreffende tekening: “Liberté, égalité, ik zit er niet mee”. Liberté, égalité, fraternité (vrijheid, gelijkheid, broederschap), de 3 trefwoorden van de Franse Revolutie (1789) en nog altijd het ‘statement’ in de publieke uitingen van de staat. Maar afgelopen...
