Tag: wonen
Vriendin voor de deur
Ajajajaj, net op tijd! Eind van de ochtend trof ik Madame Mahmoud aangeplakt tegen haar ‘pot de yaourt’ -zoals zo’n zonder-rijbewijs-autootje hier in de volksmond heet- terwijl ik met gierende banden de bovenaan ons pad geposteerde brievenbus rondde. Ze is punctueel, zeg maar haarscherp op tijd, als ze me komt helpen met de huishoudelijke klussen...
Beam me up Scotty
Onlangs is de ‘vigilance attentat’ hier in de regio verlengd tot 10 april. Wat inhoudt dat er bij ons (en verder ook in Parijs en omgeving) nog steeds op volle sterkte wordt gewaakt tegen het plegen van aanslagen, in de nasleep van Charlie Hebdo. Ook hier op het dorp. Tuurlijk. Voor het schooltje staan wel...
Gevederde vrienden
Het zal wel weekhartige onzin zijn, maar gedurende de wintermaanden voer ik de vogeltjes een beetje bij. Dat viel in het begin nog niet mee. Omdat er hier met regelmaat een paar weldoorvoede buurtkatten rondsluipen die zo’n vederdosje -gewoon voor de lol- best een kopje kleiner willen maken, hing ik vetbollen in de jasmijn die...
Zeg dan maar eens nee
Hou je net een hele verhandeling over ‘nee’ zeggen (klik hier), ga je meteen bij de eerstvolgende gelegenheid alweer in de fout. Tja. Ik moest gisteren even op de afdeling urbanisme zijn, administratief dingetje. De bureaucratische openingstijden zijn krap dus ik haastte me langs de kronkels van de smalle be-kinderkopte ‘grand’rue’ omhoog naar het gemeentehuis....
Gewoon nee zeggen
Ik heb een probleem waar elke willekeurige psychiater ongetwijfeld een prachtig jeugdtrauma aan vast kan plakken. Of zoiets. Ik kan geen ‘nee’ zeggen. Toen gisteren dus aan het begin van de middag de telefoon ging had ik gewoon niet moeten opnemen. Doe ik doorgaans ook nooit meteen. Eerst een keertje of vijf laten bellen. Houdt...
Adieu monsieur le commissaire
Roger Hanin is dood. Gisteren gestorven op 89-jarige leeftijd in het hôpital Georges Pompidou in Parijs. Groot acteur, ik heb mooi herinneringen aan hem, hij was degene die me dat ‘andere’ Frans leerde. Hanin was in 2009 al eens per ongeluk dood verklaard nadat hij tijdens de maaltijd onwel was geworden in restaurant L’Escale in...
Griep
Een man met griep is geen grapje. Míjn man met griep is een regelrechte ramp. Niet vanwege die griep, die gaat vanzelf wel weer over. Maar vanwege zijn beleving van die griep; de man met de zeis staat bij wijze van spreken al handenwrijvend om het hoekje van de deur te loeren, maar wil pas...
“Ik mag van u niet rijden”
Hard gewerkt gisteren. Veel gemaild, veel mensen gesproken, vergaderd en overlegd. En geen regel getikt. Dan heb ik dus aan het eind van zo’n dag het gevoel dat ik geen flikker heb uitgevoerd. Ik weet ook wel dat dat niet klopt en dat het er allemaal bij hoort, overlegcultuur en zo, en dat het broodnodig...
Het neefje dat niet kwam
Ergens halverwege vorig jaar plofte er een mailtje op de digitale deurmat. Van een neef uit Canada. In de jaren vijftig als peuter meeverhuisd met zijn ouders die door de toenmalige overheid min of meer uit Nederland weggeschopt waren. Ik citeer even een stukje uit mijn boek ‘Opgestroopte mouwen’: “Drees was er begin jaren vijftig...
Niet mijn Charlie
Ik wilde er eigenlijk niks meer over zeggen. Maar ik keek vanmiddag naar de mensenmassa's in Parijs, elders in het land, in onze regio (Nice, Cannes, Marseille, Aix, Toulon, en verder in vrijwel elk gehucht): zeeën van mensen, je wordt al claustrofobisch bij de beelden. Ik ben niet zo van de mensenmassa’s, maar ik gun...
