Renée Vonk

Tag: wonen

Bijna duizend euri armer, met dank aan de bezuinigende overheid

Gisteren was ik even op en neer naar Rome. Dat moest, van de Nederlandse overheid. Nou ja, ik moest naar een ambassade om m’n paspoort te laten verlengen. Sinds uit bezuinigings-overwegingen tal van consulaten van het koninkrijk zijn gesloten, ook dat te Nice hier om de hoek, kun je daarvoor alleen nog op een ambassade...
Lees meer about Bijna duizend euri armer, met dank aan de bezuinigende overheid

Brandburen

Vanmiddag heb ik de buren van een eind verder op de heuvel niet uitgescholden, wel vervloekt. Inderdaad, de Monegasken die hier een ‘vakantiehuis’ lieten bouwen (zie hier, en hier) en die er nu vrijwel permanent wonen. Even afgezien van de geluidsoverlast die ze bezorgen in wat ooit een ‘havre de paix’ was, zijn het ook...
Lees meer about Brandburen

Mag ik nog uitkafferen?

Van geruime afstand heb ik de laatste tijd de opnieuw fel opgelaaide Zwarte-Pietendiscussie in het oude vaderland gevolgd. En eerlijk gezegd ben ik tamelijk verbijsterd. Hoe kunnen volwassen mensen met stemrecht zich tot in de hoogste regionen van de Verenigde Naties zó druk maken? Om een volkstraditie, om folklore? En dan gaat het even niet...
Lees meer about Mag ik nog uitkafferen?

A man’s best friend

Onze Britse buurman Harry is van de stoere variant. Toen hij vorige week zijn geplande reis van twee weken naar Engeland zowat in het water zag vallen (zie hier) verblikte of verbloosde hij niet. Nou ja, bijna niet. Maar toen bleek dat de beoogde reis voor de oudste van z’n drie Springer Spaniels echt teveel...
Lees meer about A man’s best friend

De tijgermug rukt verder op

Op het gevaar af dat ik vervelend word, wil ik toch maar weer aandacht vragen voor de tijgermug. Zoals elk jaar, inderdaad. Want dat valse kreng gaat niet meer weg hoor, nooit meer. En elk jaar worden het er meer, en elk jaar is het verspreidingsgebied groter. Na een kletsnatte winter en een voorjaar vol...
Lees meer about De tijgermug rukt verder op

Het einde van een Vonk

Ik ga het doen. Op het gevaar af dat alle feministen over me heen vallen. Per heden schaf ik de naam Vonk af en ga ik verder onder die van mijn echtgenoot. Het wordt me namelijk echt te gortig. Ik vond het al niks dat er een op z’n minst dubieuze wetenschapper diezelfde achternaam heeft....
Lees meer about Het einde van een Vonk

Nooit meer post

Ik heb ruzie met de posteuze. Ik vond het altijd al een arrogant rotwijf, maar omwille van de postbezorging heb ik me tot vorige week ingehouden. Hier op het platteland ben je nogal afhankelijk van de willekeur van de jou toebedeelde postbezorger(in). En jarenlang hadden we niks te klagen. Joël was weliswaar niet de stiptheid...
Lees meer about Nooit meer post

Va banque

In zo ongeveer de oertijd opende ik een Franse bankrekening. Een degelijke, bij de Crédit Agricole. Wat vroeger in Nederland de Boerenleenbank was zeg maar. Ik kreeg een rekeningnummer dat begon met 07, dat was omdat de bank dan kon zien dat ik een buitenlander was, legde de baliebediende uit. “Doe er dan maar een...
Lees meer about Va banque

Het spel is op de wagen

Ge-email en getelefoneer, mijn ex-landgenoten zijn weer onderweg, liggen op koers richting Zuid-Frankrijk. Misschien zelfs iets eerder dan voorgaande jaren. Plak aan Hemelvaart een vrije dag om het weekeinde te halen en je hebt zomaar een minivakantie. Vandaar. Hoe dan ook: ik werd vandaag als vanouds weer ingeschakeld om even vlug logies te regelen. Voor...
Lees meer about Het spel is op de wagen

Er vloog een zwembad langs

En dan denk je dat je alles gehad hebt. Er kwam zo rond de lunch een helikopter langs. Gebeurt vaker, we wonen niet zo ver van het grootste militaire oefenterrein van Europa. Maar deze wentelwieker bleef hinderlijk lang hangen. Dan ga je toch even kijken. En dan blijkt dat het zwembad van de nieuwe buren...
Lees meer about Er vloog een zwembad langs
Scroll naar boven