Beam me up Scotty

wo 4 maart 2015

sas2
Onlangs is de ‘vigilance attentat’ hier in de regio verlengd tot 10 april. Wat inhoudt dat er bij ons (en verder ook in Parijs en omgeving) nog steeds op volle sterkte wordt gewaakt tegen het plegen van aanslagen, in de nasleep van Charlie Hebdo.
Ook hier op het dorp. Tuurlijk. Voor het schooltje staan wel drie dranghekken, op de invalidenparkeerplaats voor het café mag je je auto niet kwijt (maar dat mocht toch al niet, en de enige mobiele invalide van ons gehucht verplaatst zich per elektrische rolstoel, dus die parkeert rechtstreeks in het café), en de champêtre bewaakt -behalve de oversteekplaats voor het schooltje- nu ook het caféterras. Wat hem goed af gaat onder het genot van een glas pastis voor de moeite.
Ik zwaaide hem gedag, terwijl ik langsreed naar het lokale filiaal van de Crédit Agricole, waar een kersvers chequeboek op me lag te wachten. Nou ja, filiaal. Meer een minuscule, helverlichte etalageruimte waarin de beschikbare meters redelijk verdeeld zijn tussen het voor en achter van de halverwege het vertrekje opgestelde balie.
Een balie nog zonder tralies of kogelwerend glas met microfoontjes erin, of krappe gleuven voor het doorschuiven van begeerde bankbiljetten. Je leunt er gemoedelijk voorover als je je bankzaken regelt terwijl je de laatste roddels uitwisselt.
De enige concessie die aan eigentijdse beveiliging is gedaan, heeft vorm gekregen in een sluis. Naast de etalage is de solide olijfhouten deur die decennia lang als toegang dienst deed, vervangen door een krap bemeten cilinder van doorzichtige kunststof. Na het indrukken van het groene knopje op het paneeltje ernaast, schuift de voorste helft van de cilinder open. Je stapt naar binnen. Daarna sluit de schuif hermetisch achter je dicht. En vervolgens ben je geheel afhankelijk van het humeur of de aandacht van de bankbediende van dienst voor het tijdstip van bevrijding, wanneer de binnenschuif opengedaan wordt vanachter de balie. Is het gesprek dat binnen aan de gang is geanimeerd, dan kan het wel eens even duren. Dat sluisje heeft een hoog ‘beam me up Scotty’-gehalte.
Ik ben tamelijk claustrofobisch aangelegd, je moet me niet opsluiten, ik pas niet in een hokje en al helemaal niet in een hermetisch gesloten cilinder. Dat weet men, bij de bank. Sinds ik dat sluisje een keer rammend en schreeuwend zo goed als geforceerd heb. Geen opzet, ‘force majeur’. Sindsdien zwaai ik even voor het raam van de banketalage en dan glijden beide cilinderdeuren tegelijkertijd open voor een vrije doorgang. De onverschrokken bankemployé gelooft niet zo in onverwachte terreurdreiging van mijn kant, die heeft ie al meegemaakt. En voor bankrover mis ik voldoende overtuigend het talent.
Bovendien is er altijd nog de champêtre. Als ie zijn glas op tijd leeg heeft natuurlijk.

23 gedachten over “Beam me up Scotty”

      1. Dus als het ooit nog eens per webform aangevraagd kan worden, dan krijg je de bevestiging per email, een verifiërend telefoontje of je echt degene bent die bij het aangevraagde chequeboekje hoort, om niet (of juist wel) al te lang daarna een schrijven te mogen ontvangen dat het boekje reeds op het filiaal is afgeleverd.

        Of is dit te snel?

      2. Veeeel te snel Stewie. Je bestelt -hoogst modern- via internet (normaal gesproken moet je je ook voor de bestelling aan de balie vervoegen, maar zo’n hip type als ik zien ze door de vingers). Je krijgt géén bevestiging via email, je wordt geacht dagelijks in te loggen op je eigentijdse bankaccount om te controleren of er ergens in de krochten daarvan -graven en peuren- wellicht een mededeling verscholen ligt dat er zowaar (duurt enkele weken) een nieuw chequeboek voor je is aangemaakt. Is er hosanna, dan kun je de tocht naar je lokale bankfiliaal ondernemen. Succes is daarbij niet verzekerd. Voor hetzelfde geld ligt het begeerde boekje een filiaal verderop, bij een iets groter filiaal. Met ook zo’n sluisje. Dat niet door een armzwaai voor je wordt geopend….

  1. Bon soir Renee,
    Als onze cheques bijna op zijn, krijgen wij via post, onze nieuwe cheques toegestuurd.
    Ik las op internet, dat wij weldra per bank gaan betalen, einde cheques
    Heel Europa gniffelt, Frankrijk wordt modern.
    Het zal dan sneller gaan aan de kassa’s, geen gegraai in de kalebas sorry, geen pen en sorry, legitimatiebewijs vergeten
    Einde van weer een stukje authenticiteit.
    Gaan we erom lachen of huilen?
    Kun jij voortaan een filmpje bij jouw verhaal voegen, paniekerige Renee in de draaideur, hilarisch.
    Groetjes,
    Jacqui.

    1. Nou Jacqui, ik zie die cheques nog niet zo gauw verdwijnen. Mijn belegen buurman doet bijvoorbeeld ruim 100 jaar met een boekje, en zo zijn er meer hier op het dorp. In één klap die dingen afschaffen geeft ongetwijfeld een volksoproer, dus daar zal nog vele jaren overheen gaan.
      En nee, er komt geen filmpje, ik krijg niemand zo gek om met me mee te gaan; kwestie van zelfbescherming. :-]

      1. In de tijd van de betaalkaarten bij de postgiro haalde ik bij een klein postagentschap mijn geld. Bij een postkantoor stortte ik dat geld weer. Op die manier kon ik mij saldo makkelijk aanzuiveren.

        Een postagentschap heeft er ooit anderhalf jaar over gedaan om mijn geldopname af te boeken. Met een paar honderd meter lopen heb ik toen dus een mooie spaarrente opgebouwd.

        Nu boek ik er per betaling een bedrag van mijn internetspaarrekening naar mijn bankrekening. Hoewel de rente niets meer is houd ik mijn saldo goed bij.

        Ik begrijp dat het bij jullie gemoedelijker is?

        Vriendelijke groet,

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven