Vandaag zo’n zeven keer gebeld met m’n bank, de Crédit Agricole. Er was kennelijk door een of ander onbenul (maar het kan net zo goed een computer geweest zijn) besloten mijn carte bancaire te blokkeren. Dus stond ik riant voor schut bij de supermarché. Met zo’n rijtje achter je bij de kassa dat je ziét denken: ‘ja ja, die zal wel geen stuiver meer te makken hebben’. Had gekund, maar ik was toevallig net even zo kredietwaardig als de ECB. Maar ja, bewijs dat maar eens ter plekke. Dat ik, zoals gebruikelijk op een doordeweekse werkdag, gekleed ging in een verwassen spijkerbroek en een ‘pull de camionneur’ deed er ook geen goed aan toen ik voorstelde dan maar een cheque uit te schrijven. “Comme vous voulez madame”, bitste de rouwzwart geverfde cassière net iets te hooghartig, “vous avez une pièce d’indentité?” Godlof kon ik dat overleggen. “Juste la signature!”, kreet het van nagelstudio-klauwen voorziene creatuur nog een octaaf hoger. Om vervolgens met gepast dedain het bankpapieren vodje door de kassa te laten ratelen.
Ik werd daar tamelijk razend van. Nog even afgezien van het feit dat ik zeker wist dat er voldoende pecunia op de rekening gestort stonden, heb ik voldoende redenen om grote vraagtekens te zetten achter het Franse bankgebeuren. Achterlijk is nog de mildste kwalificatie. En dan heb ik het even niet over de -terecht- bedreigde AAA-status van de bancaire sector in dit zelfingenomen bijna-ontwikkelingsland. Waar in het eigentijdse Europa wordt er bijvoorbeeld nog met cheques gewerkt? Waar wordt er zomaar door de bank zelf besloten dat je toe bent aan een spaarrekening, náást je gewone betaalrekening, waarop vervolgens ongevraagd een deel van je bloedeigen geld wordt gegijzeld? En als je teruggave -en opheffing van die extra rekening- eist, moet je toch echt eerst dreigen het filiaal te verbouwen en mag je flink betalen om ‘het dossier te laten sluiten’. En waar in de beschaafde wereld wordt internetbankieren nog zo onnavolgbaar aan banden gelegd, dat wel de (semi)overheidsbedrijven automatisch geld van je rekening mogen plukken, maar dat je zelfs geen krantenabonnementsgeld naar het buitenland kunt overboeken? Of naar een willekeurige Franse particulier? Moet je speciaal toestemming voor aanvragen. Of een cheque uitschrijven, in een envelop stoppen, afdoende frankeren en via de post naar de betreffende persoon sturen, die hem dan op de achterkant moet tekenen en bij zijn eigen bank inleveren. Vervolgens gaat die cheque naar ‘Parijs’ om goed gekeurd te worden (en o wee als er te weinig geld op je rekening staat: voor het leven geen chequeboek meer!), en eventueel ook nog naar bijvoorbeeld het hoofdkantoor van De Nederlandsche Bank; pas daarna wordt het bedrag bij mij af- en bij de begunstigde bijgeschreven: zelfs al gaat het om een kwartje.
Een tijdje terug schreef ik over de levendige ruilhandel die hier in de buurt bestaat. Niks overheden, niks banken, gewoon jouw product tegen het mijne. Ik begrijp meer dan ooit waarom. Helaas lukt het in deze moderne tijden niet om overal op die manier te betalen. Maar wat zou het mooi zijn als gewoon het oude vertrouwde loonzakje weer terugkwam. En als we toch bezig zijn, doe dan ook de gulden en de franc maar terug.
Loonzakje
Dit bericht delen op:
Geweldig! dit verhaal
zie ook mijn verhaal op nederlanders.fr over virements CA rekening achterlijk hier, heb ik ze ook gezegd ,ja ja het komt wel
wanneer dan!!! in 2012 ja ja .
wel op je strepen staan met officiële instanties dat helpt echt.
bij ParisBas kan het allemaal wel werd er gezegd door de telefoon
nu er op af en dan gewoon”laat zien”
of te wel eerst zien dan geloven!!
bedankt voor je verhaal
Groet Susan
Dag Susan,
Heerlijk om te weten dat we niet de enigen zijn. Kreeg ook al veel reacties op twitter. Dat hele Franse banksysteem moet dringend op de helling!
Volkomen uit het hart gegrepen……..!
Geweldig geschreven verhaal.
Ik snap je irritatie helemaal. We wilden op enig moment wat geregeld hebben, stapten bij de CA in ons dorp naar binnen, maar er kon helemaal niks geregeld worden, want de rekening was ooit geopend in een CA kantoor 5 dorpen verderop. Nou en? Dat is toch geen punt?
Nee, maar ze kunnen niet in elkaars systeem om dingen te regelen, alleen om te kijken. Tjonge tjonge…
Het is niet leuk voor jou( je hoort niet van andermands ellende te genieten), maar ik heb van je verhaal genoten omdat “we” dit achterlijke gebeuren allemaal herkennen! En je zet het zo heerlijk venijnig op papier, dat bij voorbaat heb ik al een hekel aan de kassajuffrouw en ik zie haar helemaal voor me. Hier in het dorp heeft de CA de zenuwen van me gekregen (dàt mens van dat andere land) zuiver omdat ik regelmatig loop (terecht) te klagen. En omdat er echt iets niet klopte ik gelijk “en double” naar het districtkantoor, het hoofdkantoor in het departement mijn redeneringen stuurde. Daar werd men zenuwachtig van en ik kreeg mijn gelijk. Het kost alleen zoveel energie, want – net zoals je schrijft- het kan zoveel simpeler……Dank Renee, ik heb genoten!
Hallo Renee,
ik lees altijd met veel plezier hier op deze site, ik noem het maar even colum,
ook weer vandaag over het franse bank systeem,prachtig,
een idee van mij, heb je er wel eens aangedacht deze colums te gaan uitgeven in een boekje,ik denk dat het aan zal slaan,je kunt zo herkenbaar de
dingen schrijven die ieder hier in Fr meemaakt,maar ook is het met name voor mensen die hier na toekomen een aanrader,dan weten ze wat ze kunnen verwachten in dit moderne ontwikkelings land
groet
Hilco
Het is een bekend verhaal, toen wij hierheen verhuisden hoorden we de verhalen al,over het werken met cheque`s(zo 70e jaren) en het slecht verkrijgen van internetbankieren dat we lekker ons eigen boerenleenbank pasje hebben gehouden, zodat we alles vanaf de computer kunnen regelen.
Kunnen overal pinnen en internetbankieren voor lage kosten,dus waarom tobben met een Franse bank die bij de vraag of we ook bij hun kunnen internetbankieren rode vlekken kregen in het gezicht.
Hé Renee, denk je wel om je bloeddruk?
Dag Anne,
Waarom denk je dat ik het opschrijf? het lucht zo heerlijk op! Dan gaat die bloeddruk vanzelf weer naar beneden ;-D
Ik kijk trouwens wel op van alle reacties, wist niet dat het zó leefde.
Hartelijk dank allemaal, ook van jullie verhalen geniet ik volop!
Ja Renée, ik begrijp je ergernis volkomen! De antieke cheques, de omslachtige werkwijze van banken etc.etc. Nergens voelde ik zo’n grote afstand bij het internetbankieren als in Frankrijk.
Ja, het kan beter: het moet beter, veel beter! Frankrijk loopt hopeloos achter en is zo ambtelijk als een eikenhouten deur.
Als ik je vertel dat jaren geleden onze bankrekening van de CA van de ene op de andere dag eigenhandig door deze bank is opgeheven! Met daarbij een dreigbrief aan ons adres dat we ons nooit meer bij of in de buurt van een filiaal van de CA mochten vertonen!
Wat was er nou echt aan de hand? Ik was door omstandigheden 2 dagen te laat met het storten/aanvullen van onze bankrekening. Dit was blijkbaar voor de plaatselijke bankdirectie voldoende om ons niet meer te willen. We werden als uitschot behandeld. Ik kan me er nog boos over maken!
Sterkte ondertussen!
Dag Esther,
Tja, je zou zo willen dat ze voor straf allemaal omvielen, die banken.Maar dan wel zonder dat wij gewone burgers er last van hebben. Helaas, een utopie.
waanzinnig goed geschreven : HEEL herkenbaar !! Ik heb me rot gelachen :-)
verheug me op je volgende post .
groeten,
Hanke
Dag Hanke,
En dat doet mij nou weer veel plezier! Dank je wel.
Wat een herkenbaar verhaal. Toen ik ik 1976 in Frankrijk ging werken bij de ANWB in Lyon moest ik ook een bankrekening openen. Dat deed ik maar bij de buren, de Crédit Agricole. Ik weet niet meer precies welke papieren ik nodig had om de rekening aan te vragen, maar ik weet wel dat het er veel waren. Annie, de dame achter de balie was heel vriendelijk, maar wel strikt. Toen ik eindelijk mijn rekening had en geld wilde storten moest ik als étranger ook aantonen, bijv, middels een loonstrookje, waar het geld vandaan kwam.
Wat was ik blij met mijn eerste chèquier. Maar bij elke betaling per chèque moest une pièce d’identité getoond worden! Wat werkte dat allemaal omslachtig. Ik vroeg me steeds af bij de Carrefour wat de caissière had aan een Frans identiteitsbewijs van de klant voor mij waarop een foto van ruim 30 jaar geleden stond. Het werkte allemaal wel, maar zeer omslachtig. Ik verdenk de Fransen, die op andere gebieden heel modern zijn (denk maar aan de introductie van de Minitel) de chèque in ere te houden onder dwang van de vakbonden. Afschaffing zou namelijk een enorm banenverlies betekenen.
En nu we het toch over geld hebben, sinds de invoering van de euro bestaat de ancien franc gelukkig niet meer. Toch hebben de Fransen daar wat op gevonden. Op bonnetjes van bijv. de supermarkt staat nog altijd de tegenwaarde in francs aangegeven. Maar laten we eerlijk zijn, 6650 francs klinkt toch veel belangrijker dan 1000 euro?