Ik ben tegen uniformen in het algemeen, en tegen uniformen voor kinderen in het bijzonder. Ooit was mijn oudste zus bij de padvinderij, iets van kabouter of zo (echt, ik heb geen idee meer wat het exact was). Ze moest een soort van handboek dat associaties opriep met een vage religie uit het hoofd leren en gehuld in een bruin uniformpje met gele das en een dom petje op het hoofd, eens in de week -in mijn ogen- rare dingen doen. Vuur maken met steentjes en strootjes, onnavolgbare zeemansknopen leggen en al saluerend “wij dob dob dob, wij doen ons best” uitkrijten. Ik wilde er niets mee te maken hebben.
Mijn moeder -in het voor ons soort mensen riante bezit van een geërfde Agfa Klak en geëmigreerde familie in Canada en Australië- vond het een absolute ‘must’ dat ook ik en mijn jongere zusje in dat belachelijke en voor ons veel te grote uniform werden vereeuwigd. Met verordonneerde grimlach en de vingers in een soort van saluut tegen dat malle petje geheven. Ik geloof niet dat die foto nog bestaat, tenzij in een ver buitenland, en als het wel zo is mag er wat mij betreft onmiddellijk de fik ik. Noem het een jeugdtrauma, maar uniformen en ik gaan niet samen. In een later leven heb ik diverse aanvaringen met uniformen gehad en voor beide partijen is dat nooit bevredigend afgelopen. Of zij waren de baas, of ik kreeg m’n gelijk, ‘and never the twain shall meet’ om het met Rudyard Kipling te zeggen.
Ik moest dus even slikken toen ik recent in de krant las dat het schooluniform zijn (her)intrede doet. Om te beginnen bij een private school in Marseille. De directrice van Saint-Vincent-de-Paul droomde er naar eigen zeggen al jaren van en na een schoolreisje naar Londen, waar schooluniformen zo’n beetje standaard zijn, maakte ze er serieus werk van. “Ik moet alleen de ouders nog even overtuigen”, liet ze aan Nice Matin weten. Die ouders lieten zich blijkbaar overtuigen, want met de ‘rentrée scolaire’ per 1 september is het uniform een feit.
De voordelen volgens directrice Christine Watiez: “Geen gescheurde jeans meer, geen te korte rokjes, geen naveltruitjes, geen hoge hakken, geen piercings, geen extreme haarcoupes, geen jongens die er als gangsters uitzien en geen meisjes die er als Lolita’s bijlopen.”
Ik zal de laatste zijn om te ontkennen dat de huidige modetrends het een en ander aan goede smaak ontberen, maar dat werd al door alle generaties vóór mij ook gevonden. Moet er dan maar een uniform overheen? Alles bedekken met de grauwsluier van de grootste gemene deler? Elke expressie per definitie de kop indrukken? Kortom, kinderen al in de schoolbanken indoctrineren en omvormen tot de eenheidsworst die ze straks in de maatschappij braaf mogen gaan invullen?
Doet me ergens aan denken. Maar ja, als ik dat hier opschrijf… Ik doe het maar niet. Straks liever even naar het café. Niemand in uniform, behalve de laatste toeristen van het seizoen dan. In hún uniform, maar dat is zelfgekozen. Al word je daar helaas ook niet vrolijk van.
Uniforme hokjesgeest
Dit bericht delen op:
Dit is op TERRA FRANCE | International Estate Agents herblogd.
Ik heb ook begrepen, want die discussie is er ook in Nederland, dat je dan op school ook geen verschil meer in rijk en arm zou kunnen onderscheiden. Volgens de voorstanders heb je dan hierdoor minder last van pesten.
Bull! Kinderen weten van elkaar waar ze vandaan komen, wie ze zijn en vooral wie ‘pestbaar’ is. Daar helpt geen schooluniform aan.
Ook binnen de regels van een uniform zullen kinderen iets van zich zelf willen laten zien.
Elk jaar weer zie ik eerste klassertjes met hun agenda en andere schoolspullen hun zoektocht door de school, hun eigen leven en een nieuwe vriendenkring maken.
Moeten en dwang staan mij tegen.
Maar als docent weet ik ook soms niet waar te kijken zo ontbloot lopen sommige leerlingen rond.
Vriendelijke groet,
Lijkt me toch vooral iets van de ouders Ron….
Pubers blijven experimenteren, of ouders dit nu leuk vinden of toestaan of niet.
Binnen grenzen valt dit door volwassenen te sturen.
Soms wordt veel duidelijk tijdens een ouderavond!
Vriendelijke groet,
Ik wens je veel sterkte met die ouderavonden Ron. En je hebt gelijk,pubers blijven experimenteren, verplicht pakje of niet.
meten met twee maten, Scouting en school zijn twee werelden die je niet met elkaar mag en kunt vergelijken.
Beetje erg dom om een citaat van Rudyard Kipling te gebruiken want deze was een zeer goede vriend van Baden Powell en het jungle boek is van zijn hand waar nu nog steeds de welpen speltak mee spelen. Scouting mag je rustig vergelijken met de sport vereniging, elke sport heeft ook zo zijn uniform aan, zo ook scouting, een praktisch uniform die tegen een stootje kan voor de vele outdoor activiteiten . Net als een judo pak dat voor hun sport is.
Dat ze in Frankrijk een poging doen om een school uniform verplicht te stellen is wel krom om je daar druk over te maken, een prive school die dit met medewerking van de ouders doet wil nog niet zeggen dat het in heel Frankrijk het zal plaats vinden. Mensen kunnen trouwens keuzes maken, dat is de vrijheid die men heeft en zeker de ouders die een prive school kunnen permitteren.
School uniform in Nederland zou nooit voet aan de grond krijgen, daar zijn wij Nederlanders te vrij in.
Meten met twee maten? Uniform is uniform Akela! En een welbekend citaat van Kipling dat zegt dat twee tegenpolen elkaar nimmer zullen vinden heeft niets te maken met een eventuele vriendschap tussen Kipling en Baden Powell: ik mag ze allebei niet.
Beetje erg dom? Dat is je in een mal pakje hijsen en je akela noemen; ik noem het akelig. En ik ‘mag’ scouting vergelijken met een sportvereniging? Sorry, scouting is in mijn optiek niets anders dan in je spartelpakje rondkruipen terwijl je allang hebt leren lopen. Inderdaad, infantiel.
Verder maak ik me druk over alles waarvan ik vind dat ik me er druk over moet maken, en is de enige kromme redenatie die van jou door te stellen dat je de vrije keuze hebt als je tot iets verplicht wordt.
dat is jouw keuze en daar ben je vrij.
Renée, ik ben het met je eens hoor. Ik geloof niet dat het overdag dragen van een uniform bijdraagt tot een ‘beter gedrag’ van kinderen of wat dan ook. Ik weet dat ik me dood heb geërgerd toen in de uitzending op televisie zag. Maar kennelijk zijn er toch ook voorstanders…
Ja Patricia, die zijn er ook. Zie Akela…..
ik vind eigenlijk dat die kinderen ook het kapsel van de lerares moeten hebben, John
Er zijn grenzen John ;-]
Ik vind het een heel sterk stuk. Angst voor alles wat afwijkt is denk ik de oorsprong van de wens alles gelijk te trekken.
Merci Adriaan. En je zou best eens gelijk kunnen hebben. Gelijke monniken, gelijke kappen en zo….