“Na 600 meter naar rechts”, gebiedt de boordnavigator ergens halverwege de kronkelige Route Départementale tussen mijn huis en de grote stad Draguignan. Ik kén deze weg en denk: ‘mooi niet’.
Ping ping ping! Nú rechtsaf slaan”, klinkt het dwingend.
‘Je kan me wat’, foeter ik terug, en zoef met een jofel gangetje langs de steile rotswand waartegen deze wegwijzer me had willen laten opklauteren.
“Bij de eerstvolgende kruising linksaf en terugrijden tot de kruising, dan linksaf slaan.” Alleen ís er de komende 50 kilometer geen eerstvolgende kruising, en de vorige was er ook al niet.
Het is z’n beetje de standaardkritiek op mijn wegenkennis, waarmee dit dwarsig stukje elektronica zich denkt te moeten bemoeien. En ik vind het zo langzamerhand behoorlijk irritant worden.
Ja ja, ik hoor ‘m al aankomen: “dan zet je dat ding toch gewoon af.” Maar zo simpel is dat niet. Ergens onder een vorig bewind is het ding op de een of andere automatische piloot klem gezet, zelfs de garagist op het dorp krijgt hem er niet meer af. Dus zodra ik start jengelt het geval om een bestemming. En als ik die niet intik, blijft ie daar de hele weg om zeuren, vervelende pingel inbegrepen; probeer dan maar eens ontspannen naar een moppie Bach te luisteren. Tik ik de bestemming wèl in, dan weet het eigenwijze kreng het altijd beter dan de wegenbouwers het bedoeld hadden. Zelfs de 200 jaar oude Route Napoléon wordt bij elke kronkel satalietverantwoord heringericht. Er spruiten zijwegen uit het niets, bochten worden van rotondes voorzien en de eindbestemming een kilometertje of wat verlegd. En dan heb ik het alleen nog maar over de route via officieel erkende wegen tussen serieuze bestemmingen. Moet ik in de haarvaten van het wegennet zijn, en is het einddoel een piepklein plaatsje, dan geeft de namaak-tomtom niet thuis; of ik maar even een andere bestemming wil kiezen.
Voor de beterweters: ik hèb de jongste kaarten gedownload, maar daar heeft deze stugge dwarsligger geen boodschap aan.
Ik ben zo langzamerhand een beetje navigatie-moe. Ik rijd nog liever met een kaart op schoot en draai in de buurt van de bestemming het raampje open om gewoon ouderwets de weg te vragen, dan dat ik nog langer geterroriseerd word door technisch onbenul. Bijkomend voordeel: warm menselijk contact. De laatste keer dat ik ergens in een gehuchtje van niks de weg vroeg resulteerde dat in een bijzonder aangenaam en geanimeerd gesprek met een gesoigneerde heer op leeftijd die me zwierig had uitgenodigd voor een glaasje op het naastgelegen caféterras. Je kunt per slot niet zomaar middenin de dorpsstraat blijven staan en het verkeer ophouden. Na een verhandeling over de fraaie streek en het pittoreske plaatsje in het bijzonder, kwamen we via Olympique Marseille en Rugby Club de Toulon uiteindelijk bij de duiding van de juiste route naar mijn eindbestemming. Vlekkeloos helder uitgelegd, geen straat verkeerd gereden, ik kwam wel iets te laat. Maar ja, dat is ook een kwestie van Provençaalse beschaving, het ‘petit quart d’heure de courtoisie’ zoals dat heet. Kwartiertje extra voorbereidingstijd voor de ontvangende partij, exact op tijd komen is hier hoe dan ook en doodzonde. Spreekt me nogal aan, moet ik zeggen.
Ondertussen denk ik dat ik ergens een navigatiekabeltje ga doorknippen. De vraag is alleen welk kabeltje dat dan wel zou kunnen zijn….
De weg kwijt
Dit bericht delen op:
Zoals altijd weer een blog die een plezier is om te lezen. Waarbij je je dient te realiseren dat ik (vrijwel) nooit blogs lees!
Fon! Bien heureuse de se te trouver ensemble ici! Merci :-]
Volkomen mee eens…ook ik raak regelmatig in een vehitte dicussie met de dame die ons eens met een caravan van 7 meter achter de auto midden in het Cenral Massif een zandpad van 7% op wilde sturen . Nou……mooi niet ! Ik zit dus keurig met de kaart op schoot en negeer het mens volkomen !
Groot gelijk Yvette! We regelen het zelf wel.
Uit mijn hart gegrepen!! Zonder navigatie kom je op onverwacht mooie plekjes terecht. Zo blijft rondrijden in onze mooie streek nog steeds een avontuur!!
Zo is het Nanny, wij komen nog eens ergens :-]
Leuk!!
En dat hoffelijke kwartiertje helemaal!!
Fijn weekend !
Ook in Nederland hebben we mooi weer , was hier dinsdag wel wennen naar 5 weken ergens in de Provence !
Merci Jenny. Jij ook een fijn weekeinde, al kan ik me voorstellen dat je de Provence nog wel even zal missen.
Lieve Renee, ik ben fan van onze tomtom en hebben het ding een typische naam gegeven ‘JANET’ nimmer heeft zij ons in de steek gelaten maar dan hebben wij de Nederlandse mevrouw die het insprekt ook als standaard ingevoerd. Waarom? De mentaliteit van onze Noorderburen heeft het gedaan. Probeer ook eens een andere raadgeefster dan die Francaise!
Het is geen Française Rob, het is een Fransoos. En van die NL-mevrouw kreeg ik helemáál de kriebels; wat een brok chagrijn. Dus uit met dat ding!
Ik kan mijn GPS toestel ook niet afzetten voor ik mijn bestemming heb bereikt. Ik heb 2 middeltjes om de dame toch het zwijgen op te leggen; een nieuwe bestemming intikken enkele meters verder, ofwel de auto stil leggen, en terug starten, dan krijg ik de vraag of de begeleiding moet verder gezet worden. Neen, dus…
Die gaan we proberen Max!
Nog effe, en niemand kan meer een kaart lezen.
“U bent gearriveerd”, maar niet zeggen waar.
Volk wat hier naar toe komt, komt steevast in het verkeerde dorp aan.
Zijn ze stik verloren zonder kaart.
Idem gedoe met mobieltjes etc. Communicatiemiddelen, maar geen hond die je nog groet op straat, laat staan iets tegen je zegt, voor het geval dat je nog een hond tegenkomt zonder baas…
Laatst een tocht gemaakt per Engelse motorfiets langs de Loire, een na het andere uitgestorven dorp.
Doch het aantal geparkeerde auto’s gaf je toch het idee dat er wel wat aan de hand was achter de gesloten Luiken.
Lege dorpspleinen, cafe’s en winkels opgedoekt.
Het bord aan de gevel herinnert aan gezelligere tijden.
Scholen gesloten, de jeugd heeft de toekomst, elders in de steden denkende te kunnen vinden.
Een mogelijk autonoom en zelfstandiger leven opgegeven voor moderne gadgets en een hypotheek die hen voor de rest van het leven gevangen gaat houden.
Oudjes worden hun huizen uitgelokt en in een gevangenis buiten het dorp opgeborgen.Althans daar doet het hoge hek je aan denken…..
Zal wel beter voor hun veiligheid zijn met al die jihad terroristen vandaag de dag.
Om een cultuur in stand te houden dient een evolking gemiddeld er 2,3 kinderen op na te houden, soit 2, 0,3 is niet zo handig.
In ons ‘rijke ‘ Westn staat de teller thans op 1,1, niet genoeg dus.
Bij intregerende buitenlanders ligt het gemiddelde vele malen hoger.
Hoofdoekjes en burka’s zijn binnenkort niet meer verboden maar verplicht….
Nieuwe EU richtlijn.
Volgens de huidige tellingen zijn de meeste Westerse landen over 5 jaar islamitisch.
Zonder bommen en terroristen, maar door gewoonweg gebruik te maken van de mogelijkheden die Brussel hen biedt.
Anders gezegd, U en ik dragen hierbij aan toe door de ons afgetroggelde revenu’s, wij zijn verplicht bij te dragen aan het molestreren van onze eigen culturen.
En iedereen vind het wel prima.
U bent gearriveerd…..
Groet,
Jos.
Ik heb het probleem als volgt opgelost: als de mensen uit mijn buurt mij vragen: heb jij nog geen TomTom zeg ik: ja hoor die zit naast mij. Mijn echtgenote heeft de onvolprezen Michelin-kaart op schoot en wijst ons feilloos de weg door heel Frankrijk.
Willem.
Je boft met zo’n vrouw Willem. Maar wat nou, als zij rijdt?
Dan, zet Willem zijn Tomtom aan……..