Ik heb nagedacht (geen gewoonte) en daar werd ik zowaar vrolijk van. Dat kwam door een commentaartje op m’n blog ‘De ‘bataves’ zijn hier!’ van eind vorig jaar. Ik hou niet van rauwe oesters, de echtgenoot niet van vlees, dus werd er betwist of ik nou wel ‘autochtoon’ was, zoals ik grapsgewijs beweerde. Dacht het wel, repliceerde ik; je moet me eens in het Frans/Provençaals horen schelden. Maar is dat een criterium? Al peinzend kwam ik op een aantal criteria die er in elk geval toe doen. Ik ben ze maar eens langsgelopen. Loop gerust even mee.
Je bent Provençaalse (import-)autochtoon als:
– de temperatuur tot plus 15 graden ‘keldert’ en het voor jou dus winter is en de dikke jassen, sjaals, wanten en moonboots uit de kast komen
– je een acute mini-depressie krijgt als het langer dan 2 dagen achter elkaar regent
– je de zee of het zwembad pas bezwembaar vindt boven de 22 graden, daar onder is het afzien en mij niet gezien
– je het altijd met een zekere voldoening vervult als het elders minder mooi weer is
– je uitsluitend met olijfolie kookt, boter is voor noorderlingen
– je woest wordt als iemand een salade niçoise verpest door er de verkeerde ingrediënten in te gooien
– je het idee hebt dat je naar het buitenland gaat als je een keertje buiten je regio moet wezen
– je elk ander landschap vergelijkt met ‘thuis’ en dat altijd in het voordeel van thuis uitvalt
– je de mensheid onderverdeelt in twee categoriën: de notre, en toeristen
– als je bij iemand over de vloer komt en eerst kijkt of het terras op het zuiden ligt
– je het filmfestival van Cannes een ramp vindt die alleen maar voor overlast zorgt
– je iedere andere automobilist een stumper vindt die niet weet wat doorrijden is
– maar je wel snapt dat ze in paniek raken als er een vlokje sneeuw valt
– je Nederlandse vrienden en familie je rare taalgebruik niet meer snappen: “ça gazouille?” (gaat ie lekker?), “pata ti, pata ta” (gaat wel)
Kortom, ik kom een heel eind in het Zuid-Franse inburgeringstraject.
Ik heb er voor de aardigheid zo’n NL-inburgeringstest naast gelegd, en ik ben vanzelfsprekend totaal gestraald. Als dit is wat een buitenlander van NL moet weten om er te worden toegelaten, dan heb ik maar één advies: niet aan beginnen. En als je al begonnen bent, als de sodemieter uitburgeren. Probeer het zelf maar eens: http://educatie.ntr.nl/nationaleinburgeringtest
Autochtoon? Nou, kijk…
Dit bericht delen op:
Weer top, highlight van de week, elke keer begrijpen we weer helemaal waarom we ons hier zo thuis voelen
Mooi zo. Blij dat ik m’n steentje weer heb bijgedragen Carlo :-]
langzaam, heel langzaam begint uitburgeren schoorvoetend terrein te winnen of dit een aanwinst dan wel een verarming is zal de tijd ons leren
On verra Maaike, on verra.
Dank voor je verhaal. Ik weet niet of ik die inburgeringstoets ga doen. Volgens mij zak ik.
Ga daar maar gerust van uit Jan-Simon. Echt totale idiotie…
Gôh, ik heb hem gedaan, die test, een 4,9, gezakt dus….. Nou is dat niet zo erg, want ik ben uitgeburgerd. Ik vraag me echter af welk percentage van Nederlanders wél als ingeburgerd uit de test zouden komen….
Waarschijnlijk niet heel veel Ingrid….
Fijn dat reacties tot een nieuwe column kunnen leiden, maar sorry, Renée, ik vind dit echt aanstellerij. Oud-landgenoten die in jouw nieuwe omgeving Oud & Nieuw komen vieren meteen Batavieren noemen en neerkijken op toeristen die op hún manier van Frankrijk komen genieten, vind ik nu juist typisch Hollands. Het is vast satirisch bedoeld, allemaal, maar op mij komt het over als kouwe kak.
Ton Hilderink | Teksten uit Frankrijk
Ha fijn, discussie! Mag ik je allereerst even citeren Ton, uit je eigen blog van 31/12/15? “Daar stonden we dan, op de drempel van ons pas verworven huis in Frankrijk. Met een lullig sterretje in de hand. Om ons heen: doodse stilte en duisternis. Hoe dom ben je als je als Nederlander in Frankrijk denkt dat jouw vaderlandse oud en nieuw rituelen universeel zijn? Oliedom, dus.”
Wat dat betreft zijn we het roerend eens. Voorts is Bataaf de benaming voor een Germaans inwoner van Nederland in de Romeinse tijd, en heette Nederland van 1795-1806 De Bataafse Republiek, het ligt dus in de rede om hoogst onbeschaafde en onaangepaste patsers uit het huidige koninkrijk, die hier zelfs op de dag vóór de jaarwisseling de plattelandsrust met hun pokkenherrie komen verstoren, als ‘bataves’ aan te duiden. Even verderop woont een kudde geiten, die zijn ongeveer een dag of drie van slag geweest. Het sterft hier van de jachthonden, die hebben twee nachten achter elkaar gehuild. De huishonden van de buren zijn als de dood voor onweer, ook die hadden het niet meer. Om nog maar te zwijgen van de bewoners uit de streek die net als die buren van jou in de Creuse, gewend zijn vroeg naar bed te gaan. Kortom, als enige verontwaardiging mijnerzijds wordt uitgelegd als aanstellerij, neerkijken op, en kouwe kak, dan heb je het niet helemaal begrepen. Overigens woon ik al sinds een ruime kwarteeuw in ‘mijn nieuwe omgeving’ zoals jij het noemt. En wat dat ‘autochtoon’ betreft: lees de rest van m’n blog eens, probeer eens een paar van mijn recepten. Je zult zien dat het reuze meevalt. Wie geen (rauwe) oesters lust en een echtgenoot heeft die uit overtuiging vegetariër is, is niet per definitie allochtoon. Zo, genoeg satire en pret voor vandaag. Het werk wacht.
Een beetje discussie is altijd goed. Dank voor je weerwoord. Waar ik altijd wat huiverig voor ben, is Nederlanders die zich voordoen als Franser dan de Fransen. Maar dat is een kwestie van smaak. Je hebt gelijk, nu weer aan het werk.
Je recepten bevallen mij meestal uitstekend! Dank daarvoor.
Groet.
Yep, we zijn het eens Ton. Au boulot!
Ik open de link niet eens!
Bij voorbaat weet ik dat ik als echte kaas de goede antwoorden niet zal weten.
Ik sta telkens weer versteld als een inburgeraar aan mij een antwoord vraagt van die stomme vragen.
Tja, jij bent mooi ingeburgerd.
Mag ik dat vooral aflezen aan je verhalen?
Jouw contacten maken dat je buren je geaccepteerd hebben.
Jouw reilen en zeilen maken duidelijk dat jullie het goed hebben in jullie nieuwe huis.
Vrolijke groet,
Je bent de enige niet Rob. En stomme vragen zijn het zeker.