Heimwee-slobberen op een roze Luberonwolk

zo 20 juni 2021

Door Margôt van Slooten-Preng

Op een niet onaardige voorzomeravond bracht het doorgaans schrale televisieaanbod de film ‘A good year’, naar het gelijknamige boek van wijlen Peter Mayle. Een Zuid-Franse slobberfilm, gedraaid in het mooiste decor van Frankrijk: de Luberon. Knap staaltje marketing van de zenderbaas, om ons lekker te maken met beelden van een land dat gevoelsmatig alleen op de landkaart en in de herinnering leek te bestaan. De avond buiten in de tuin was net niet zo mooi om urenlang tegenaan te leunen, de wind un petit peu te fris om behaaglijk de uitbarstende natuur gade te slaan. Kortom, ik had een kurkdicht alibi om mij binnen te laven aan de weemoedig makende beelden op het scherm.

Het feest der herkenning
Het intro is taai, zodat je denkt: waar gáát dit over, waar blijft dat Zuid-Franse leven toch? Juist als je wilt afhaken, schotelt de regisseur je een mystiek vaag shot van Gordes voor. Bam, dan bén je er opeens weer en word je, net als de hoofdrolspeler, gezogen in het feest der herkenning en alles wat een verblijf in de Luberon zo aantrekkelijk maakt: een landhuis, jeugdherinneringen, verliefdheid en wijngaarden met een ‘vigneron passioné’. Ook de scène bij restaurant De l’Étang in Cucuron laat mij nooit onberoerd. Een ideale avond voor nostalgie en om ongegeneerd een traan van ontroering weg te pinken. Het leven was opeens een grote roze wolk. De roze wolk van wijn en de Luberon.

Een stapelwolk van geluk: rosé uit de Luberon, gewoon om de hoek
De volgende ochtend is die roze cluster van nostalgische waterdamp niet opgelost in de keiharde werkelijkheid van alledag. Sterker nog, de wolk groeide uit tot een stapelwolk geluk toen de man des huizes thuiskwam met een rosé uit de Luberon na een bezoek aan de lokale supermarkt. Een wijn uit de Luberon, die zie je nauwelijks in Nederlandse wijnwinkels, laat staan in een supermarkt. Bij nadere verkenning van de fles blijken de druiven toch echt uit de Luberon te komen, de wijn is geklasseerd als AOP Luberon, waarmee de herkomst van de druiven is bepaald. Het etiket vertelt me dat de wijn helaas niet is gebotteld op een domaine ter plaatse, maar in de buurt van Bordeaux, door Les Grands Chais de France. Een merkwijn dus.

Voor € 3 per fles kun je geen wijn verwachten
Dat er ook een commerciële wijnwereld is, kwam als onkruid mijn belevingswereld binnen groeien tijdens het begin van mijn wijnopleiding. Tot toen had ik een romantisch beeld van wijn maken. Wij leerden vooral over de ‘oude wereld’ en traditie. Over de idylle van de diep in de bodem van zijn terroir gewortelde boer en dito wijnmaker, die het ambacht van vader op zoon doorgaven.
Tot het ontnuchterende moment dat ik een filmpje voorgeschoteld kreeg over de snoeiharde wereld van de wijnindustrie. De pakjes- en zakjeswereld van de slobberwijn en grote volumes, de tetra briks, de flessen met plopdop, de bulkwijn van de ‘nieuwe wereld’. Een confronterend relaas van een proces waar behalve een operator, geen mens meer aan te pas komt. Wijn die in enorme zakken, in zeecontainers, naar Europa komt en daar gebotteld wordt. Denk daar maar eens aan als je een fles ‘immer in de bonus-wijn’ koopt. Voor 3 euro per fles kun je geen wijn verwachten. Dat geld is al besteed aan de fles, accijns, etiket, vervoerskosten. Wijn verworden tot product, wijn zonder ziel.

De grootste wijnexporteur van Europa
Les Grands Chais de France zegt u wellicht niets, dus vertel ik maar even dat dit bedrijf de grootste wijnexporteur van Europa is. LGCF produceert de meest verkochte Franse wijn ter wereld: het merk J.P. Chenet. U weet wel, die wijnfles die vroeger een scheve hals had. Een staaltje briljante marketing van de oprichter Joseph Helfrich, die het merk lanceerde in 1984. Sindsdien is het portfolio alleen maar gegroeid. LGCF draagt zorg voor het gehele productieproces: van de wijnstok tot wijn, de verpakking en marketing. Met druiventelers zijn langdurige contracten afgesloten en daarnaast heeft LGCF een groot aantal wijnbedrijven in bezit in de Languedoc, Bordeaux, Bourgogne en Loire. Constante kwaliteit staat hoog in het wijnvaandel, dat wel, maar heel authentiek is het allemaal niet. Een mooi verhaal over de bevlogen wijnboer moet u ontberen dit keer.

Ik koop ik mijn wijn liever bij een speciaalzaak, importeur of bij de wijnboer zelf. En ja, soms is het in noodgevallen handig om dichtbij huis, in de buurtsuper een fles te scoren. En soms zitten daar best heel aardige wijnen bij. En dit keer drijft de roze wolk me dus naar een roze supermarktwijn op de proeftafel: Victorie L’ Audacieuse Luberon rosé 2020.

De lichtroze kleur van een oud dameswangetje
wijn is gebotteld in een opvallende fles. Een buitenbeentje qua formaat, wel van het gezellige ronde buikjes-type. Een klein onderzoek levert op dat de gebruikte rassen voor deze wijn grenache (45%) en syrah (45%) zijn, met een slokje vermentino en ugni blanc. Een mooie lichtroze kleur van een opgewonden bepoederd oud dameswangetje. Geurt fris naar aardbeitjes en frambozen. Flink gekoeld schurkt de wijn tegen het strak droge aan. Iets warmer geserveerd brengt zij een flintertje zoet tropisch fruit. Een zeer fatsoenlijke, zuivere rosé met voldoende zuren om niet te laf te zijn en een citroenbittertje dat blijft hangen. Elegant en verfrissend. Een rosé die het prima doet bij Zuid-Franse temperaturen, bij eindelijk-weer-buiten eten: een frisse salade, tonijn of zalm, een licht gegrild stukje vlees van de bbq.

‘Très bien’, dat klopt
Trouwens, Andreas Larsson, een wijnautoriteit en in 2007 de beste sommelier ter wereld, proefde voor de website tasted.wine tot nu toe een slordige 25.000 flessen, en waardeerde de wijn met 90 punten, en dat is volgens deze website ‘very good’. Très bien, daar kan ik mij helemaal in vinden. Een prima glas voor een fatsoenlijke prijs, dat de categorie plopdop-supermarktwijn ontstijgt en verleidt tot heimwee-slobberen.
Zo bracht een film, een geromantiseerde versie van het Zuid-Franse leven in de Luberon, mij weer even terug naar waar mijn liefde voor Frankrijk is geboren: de Luberon. Voor de begeleidende rosé uit de streek kon ik nota bene dicht bij huis terecht!

Soms is het leven ‘simple comme bonjour’: kijk een film en drink een mooi glas.
Geluk is het omarmen van kleine dingen en meedrijven op een roze wolk. Meer niet.

Waar te koop? Bijna overal in Europa, bij grote supermarktketens.

Muziek erbij: La Vie en Rose – Edith Piaf

Margôt van Slooten-Preng is vinoloog, met een passie voor de Provence. Je kunt haar volgen op haar blog ‘Tussen Noordzee en Méditerranée’ https://margotvanslooten.com
Op Kijk, Zuid-Frankrijk! vertelt ze over wijn en over haar belevenissen.

9 gedachten over “Heimwee-slobberen op een roze Luberonwolk”

  1. Goedemorgen,

    Leuk, bedankt voor het verhaal.

    Een heerlijke, top film, elke keer als ik de film ie, geniet ik ervan. Ik ben nog steeds op zoek naar de film van Peter Mayle,” A year in the provence” met Lindsey Duncan. Heb je een tip.
    Iemand die deze film heeft en wil verkopen?
    Yolande

    1. Nicolas Loyens

      Beste Yolande ,
      De DVD ” A year in Provence ” ( 1993) is prachtig , reguliere handel bijna niet te verkrijgen wel via doorgegeven sites van de redactie , heb het geluk gehad dat ‘n bevriende routier ( truckchauffeur ) hem mij uit Engeland heeft meegebracht , prachtig , de belevenissen van de eerste 12 maanden , zelf zo ook beleefd !

      Hier enkele aanraders van films in de Provence gedraaid :
      – Valentine ( met o.a. Corinne Touzet…. )
      – Heureux qui comme Ulysse ( Fernandel…. )
      – Manon des Sources ( Emanuelle Béart … )
      – Jean de Florette ( Yves Montand… )
      – La fille du puissatier ( Daniël Auteuil … )
      – Le château des Oliviers ( Brigitte Fossey … )
      – de films van Marcel Pagnol ( La gloire de mon père , Le Château de
      mère ……………… )
      Fijn w-e en veel kijkplezier ,

      Mvg ,

      Nicolas

  2. Nicolas Loyens

    Beste Margôt ,
    Leuk wijnverhaal , heel interessante DVD : ” MONDOVINO – Het gevecht om de perfecte afdronk ” ( 2004 – 2005 ) , site : http://www.rcv.nl , geeft je ‘n beeld achter de schermen met verschillende visies !

    Fijn w-e, veel kijkplezier en genot bij ‘n authentiek eerlijk glaasje rosé .

    Mvg ,

    Nicolas

  3. @Yolande: Als je iemand kent die weet hoe te downloaden, de 4 delen zijn gewoon te downloaden. Mag ik natuurlijk niet aanmoedigen en doen, maar toch…

  4. Van ‘A Good Year’ herinner ik me alleen de bloedmooie Marion Cotillard, voor de rest was de film niet best. Overigens is het niet zo vreemd dat het een Engelse film was. Luberon is van oudsher Engels, d.w.z. veel Engelsen hadden/hebben daar een huis. De wijn was (is?) behoorlijk populair in Engeland. Inmiddels zie je de wijn ook wel in Franse supermarkten, ik heb een paar dozen in de cave liggen.

    1. Nicolas Loyens

      Beste Arie ,
      Inderdaad ” A Good Year ” mag in de verste verte niet rieken aan ” A Year in Provence ” , alléén al het razend tempo van de film doet zeer digitaal aan ( Ridley Scott ) , de Provence van de jaren 80 – 90 kun je ook niet meer vergelijken met de hedendaagse , de maatschappij is in continue verandering !!!

      Prettige dag ,
      Mvg ,

      Nicolas

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven