Tag: kroeg
De CEO die whisky vergat
Een ongetwijfeld oververmoeid en bijziend bureaucraatje te Parijs had in corona-verband uitgedokterd dat er op ons café-terras één tafeltje teveel stond. En in een vlaag van verstandsverbijstering had het recent aangetreden management van de kroeg ervoor gekozen het tafeltje links op de hoek onder de groene parasol van Perrier naar de opslag te verbannen. Ten...
La vie est trop belle
“Acht???” “Acht!!!” “Maar hoe kan jij dat nou weten? Je komt nooit op het dorp!” “Van de dokter van m’n ouders, die was echt heel zeker: acht!” Voortvarend plugde ze de stofzuigerstekker in het stopcontact en begon met de bijbehorende pokkenherrie de woonkamer onder handen te nemen. Hier was geen weerwoord meer mogelijk; als deze...
Voetbalkroeg
Het leek echt te kunnen vanmorgen, even een snel aperitieflunchglaasje op het terras van de dorpskroeg. Ik zat nog niet of het begon te regenen, alweer. Of moet ik zeggen: nog steeds? Het staat nu wel vast dat we te maken hebben met een compleet verkloot voorjaar, een ‘printemps pourri’ zoals ze dat hier noemen,...
Verstild geluk
Rustgevend ratelenden de rolluiken van de tabac en de ertegenover gelegen épicerie aan het minieme pleintje van het dorp naar beneden. De laatste habitués verlieten het zondoorstoofde café-terras: “bon app, à plus.” De altijd accurate torenklok begon aan de slag van twaalf, hoewel het al tegen half een liep, en bleef gewoontegetrouw halverwege het klokkenspel...
Winterjas
Afgesproken in het café vandaag. Dat vergt nu het zo koud is (je woont in de subtropen nietwaar) ongeveer de voorbereidingen voor een poolexpeditie. Er is een ‘binnen’ met de toog, drie krukken langs de tegenoverliggende wand van het smalle pijpenlaadje, en een tweetal tafeltjes achterin. Maar die zijn doorgaans bezet door de vaste klanten:...
Duikbootje
Het café is dicht, voor de zoveelste keer. Er komt alwéér een nieuwe gérant, omdat de huidige het niet trekt. Met veel enthousiasme begonnen, maar net iets te voortvarend. Je moet een oeroude dorpskroeg niet proberen op te stoten in de vaart der volkeren door de tv eruit te bonjouren, hippe, veel te grote vierkante...
Dascriminatie
Het wilde niet, dit weekeinde, met het weer. Normaal gesproken hangen we begin april al in hemdsmouwen rond op het terras, maar zelfs de straffe mistral bleek niet in staat het treurige regengordijn te verjagen. Dus troonden we onze bezoekende Nederlandse vriend die tevens advocaat is, vandaag ter compensatie mee naar het dorpscafé voor wat...
De huiskamer zit op slot!
Het is somber in het dorp. Niet alleen omdat het regent en niet zo’n beetje ook. Al weken waanzinnig veel hemelwater. Nooit eerder in de ruime kwarteeuw dat ik hier woon zoveel nattigheid meegemaakt. De subtropen? Global warming? Voorlopig lijkt me depressie de meest toepasselijke term, zeker als het om mijn gemoedstoestand gaat. Nog erger...
Schrijverscollectief
En ik had ze nog zó gewaarschuwd. Niet doen! Overwinteren in de Provence lijkt leuk, maar echt, ook hier kan het absoluut kloteweer zijn, somber, nat, en nog koud ook. Weggehoond! Was ik weleens in de Creuse geweest? Een departement in de Limousin, kennelijk ergens in Midden-Frankrijk, daar waren de winters pas afzien. Neu, ze...
Rookhandel
Van de week kwam ik het café binnen en proefde meteen een merkwaardig sfeertje. Beetje stiekem, beetje besmuikt, stonden de kroegbaas en een drietal vaste klanten aan het eind van de toog bijeen. Ik zei netjes gedag (= zoenen, twee per bekende, maakt acht ‘aéro-bises’ in totaal, terwijl mijn echtgenoot doorgaans wegkomt met een amicale...
