Van de week kwam ik het café binnen en proefde meteen een merkwaardig sfeertje. Beetje stiekem, beetje besmuikt, stonden de kroegbaas en een drietal vaste klanten aan het eind van de toog bijeen. Ik zei netjes gedag (= zoenen, twee per bekende, maakt acht ‘aéro-bises’ in totaal, terwijl mijn echtgenoot doorgaans wegkomt met een amicale handdruk) en nam mijn aperitiefje en de kroegkrant mee naar een tafeltje op discrete afstand van het konkelende kluitje. Ik kon niet horen wat er gezegd werd, maar wat ik even later zag was minstens zo verhelderend. De barbaas deed een greep onder de ‘zinc’, er verdwenen rood/witte sigarettensloffen onder een drietal jassen.
Sigaretten? Maar de bar is helemaal geen ‘tabac’!
“Niet mee bemoeien”, fluisterde mijn man indringend, “komt alleen maar narigheid van”; hij kent me.
Maar ik was al gespot. Nadat de klanten tevreden waren vertrokken, kwam de kroegbaas langszij. Hij leunde vertrouwelijk op ons tafeltje: “Jullie hebben dus niks gezien, ‘hein’. Wat willen jullie drinken?” Duidelijk: ‘he just made us an offer you can’t refuse’, oftewel ‘kop dicht, of anders…’
We bestelden braaf een tweede drankje. En nee, natúúrlijk niks gezien. Waar hàdden we het over! Ik wilde nog even guitig om me heen kijken, maar de schop onder tafel tegen m’n schenen was overtuigend genoeg om er vanaf te zien. Soms kan mijn man heel verstandig zijn.
De illegale sigarettenhandel is in dit deel van Frankrijk, dat tegen de Italiaanse grens aanschurkt, een inmiddels niet meer te ontkennen fenomeen. Thuis maar even de cijfertjes erbij gezocht. Sinds de overheid de jacht geopend heeft op rokers en de prijzen van rookwaren exorbitant zijn gestegen, is volgens de statistieken vanaf 1999 de officiële verkoop van sigaretten in de regio PACA (Provence, Alpes, Côte d’Azur) met circa 35% gedaald; tussen Menton en Nice zelfs met 50%. Voor de gezondheidsmaffia prachtige cijfers natuurlijk, maar we kunnen er gerust vanuit gaan dat er hier amper iemand is gestopt met roken; de pafhandel is gewoon ondergronds gegaan. In dezelfde periode is de rooksmokkel namelijk met minstens 25% gestegen, en dan hebben we het over de ontdekte smokkeltransporten. Dat zijn doorgaans de grote vissen die met camions tegelijk de goedkoop in het buitenland gekochte handel de grens over transporteren. Terwijl de kleintjes -de politie spreekt van ‘fourmis’- vrijwel ongrijpbaar door de mazen van het systeem slippen; pakkans bijna 0%. Gouden handel: een pakje Marlboro kost in Italië € 4,60, en doet in Frankrijk € 6,20. Nóg lucratiever wordt het als de rookwaren betrokken worden uit bijvoorbeeld China, Noord-Afrika, de Oekraïne, of Griekenland; met name het laatste land is als smokkelparadijs in opkomst. De smokkelaars varen er wel bij: een partijtje van tienduizend sigaretten, tegen de helft van de prijs doorverkocht, levert een winst van ruim 200% op. Crisis? Welke crisis?
Dit bericht delen op:
Toch leuk dat je nu een bar ontdekt hebt waar je voortaan gratis je petit noir kan halen :-)
Dag Praasveldt,
Nou…. zo gul is ie nou ook weer niet ;-)
Wat een flauwekulverhaal is dit zeg en nog irritant geschreven ook. Als je gewoon gaat werken verdien je nog meer. En als je gepakt wordt… Verder kan je beter naar Spanje, daar heb je al een pakje Marlboro voor €3,45.
Dag Piet,
De werkeloosheid is hier hoog, dus voor velen is ‘gewoon gaan werken’ er niet bij. En Spanje mag dan goedkoper zijn volgens jou, het is ook een stuk verder weg.
Voor wat betreft dat ‘flauwekulverhaal’: ik heb de feiten niet bedacht, en als je mij irritant vindt schrijven, moet je voortaan maar niet meer lezen.
Het is triest dat de regeringen van de Europese Unie hun accijnzen niet gelijk trekken. Een harmonisatie van die tarieven zou de smokkel sterk terug dringen en douane en justitie ontlasten.
Apropos douane.., het heeft mij verbaasd dat die niet sterk gereduceerd werd na het openstellen van de grenzen in de EU.
Dag Henri,
Kijk, dat is nou eens een commentaar dat hout snijdt. Ben alleen bang dat de diverse overheden die accijnzen mis/gebruiken voor het vullen van de lege plekken in de schatkist, en in het ene land zijn die groter dan in het andere. Bovendien betekent belastingharmonisatie dat je als land alweer een stukje soevereiniteit overdraagt aan Brussel; er zal dus wel flink verzet tegen.
En die douaniers zijn ambtenaren, die kun je niet zomaar ontslaan. In Frankrijk staan ze trouwens vaak -als vliegende brigade- achter de tolpoortjes van de snelwegen in de buurt van de grens. Werk zat.
Zo’n artikel schrijven over iets “dat je niet gezien” hebt ;-)))
Je moet het maar kunnen ;-))))
Dag Michael,
Artikel, welk artikel? :-))))