Tag: ontdekken
Nuchter dorp
Moest vanmorgen even op het gemeentehuis zijn voor wat administratief gezeur, gewoon aan de balie te regelen: handtekening, stempeltje en hup naar het terras voor een apéro. Maar ik had pech vandaag, achter de balie zat Haarlem. Zo heet ze niet, maar sinds deze ambtenaresse er lucht van gekregen heeft dat de echtgenoot daar zijn...
Kijk, meer dan ooit Zuid-Frankrijk!
En hier had de literaire postdirecteur het gisteren over: m’n nieuwste boek, ‘Kijk, meer dan ooit Zuid-Frankrijk!’ Zelf een exemplaar thuis gestuurd krijgen? Klik hier en bestel je eigen ‘Kijk, meer dan ooit Zuid-Frankrijk!’ voor slechts € 17,50. Ook m’n andere twee bundels kun je daar bestellen. Bezorgd in Nederland, België en Frankrijk. Leuk toch,...
De literaire postdirecteur
‘Wat er in dat pakje zat’, vroeg de postdirecteur op het dorp toen ik de verdikte envelop door de spleet onder het kogelwerend glas van de balie probeerde door te schuiven. Ging niet, de deur ernaast moest open. Dus wilde hij eerst weten wat ie in handen gedrukt zou krijgen. Ik zie er niet direct...
Tuinfeest
De buurman van een eind verderop kwam langs. Hij ging een tuinfeest geven, onderaan de heuvel, bij de rivier. Onze uitgestrekte grondstukken grenzen daar ergens aan elkaar al weet niemand waar precies, er staat geen hek tussen. Hij wilde alvast waarschuwen, mocht er volk de grens overschrijden. “Rave party?” vroeg ik meteen ongerust. Voor mijn...
Eerst blazen, dan boulen
Ze waren er weer, zoals elke ochtend op het boules-terreintje onderaan het dorp: de hoogbejaarde niet-zo-harde kern van de pétanque-brigade die daar dagelijks een bouletje of wat werpt naar ‘le cochonet’ (het varkentje), het kleine houten balletje dat als but/doel fungeert. Ze dronken ‘en passant’ een glas, deden af en toe een plas, en gooiden...
Provençaalse plannen
Ken je die mop van die Provençaal die een plan had? Ging niet door. Nee, het is geen dijenkletser, ik weet het. Maar het is wel zo’n beetje de dagelijkse praktijk hier: grootse plannen die met veel aplomb en armgebaren worden gepresenteerd, en je hoort er nooit meer wat van, stille dood gestorven. Kun je...
Een lentezondag in de zon
Vast weleens eerder opgetikt: de mistral reken ik tot mijn voornaamste vijanden. Zal wel ergens goed voor zijn, die activistische wind die van geen ophouden weet, maar ik word liever niet omver geblazen als ik de 1.7 kilometer van m’n huis naar de brievenbus afleg. Na een dag of drie terreur van deze klimaatblaaskaak hield...
De herder is terug
Het was een beetje triest weerzien op het pas heropende caféterras. Het kersvers her-bestraatte pleintje ernaast werd luidruchtig in beslag genomen door een paar met maskers toegeruste mannen die met een aggregaat waaraan een hogedrukspuit was gekoppeld, het monument voor de gevallen en de dorpsfontein stonden te zandstralen. Steeds als het even stilviel gooiden ze...
Een nieuwe tv
Nog ver voordat het in mode raakte, was ik al tamelijk ‘groen’. Wist ik veel. Maar ik gooi nooit iets weg dat nog werkt, of draagbaar is. Zelfs al is het uit de mode of een beetje onhandig in het gebruik geworden. Zo had ik een minstens 15 jaar oude tv van de firma Grundig....
Zweefvliegen
Dankzij een berichtje in de krant zweefde ik ineens weer een flink eind terug in de tijd. Ging over de enorme overlast van het zweefvliegveldje van Fayence in de Var. Dat aérodrome is in heel Europa bekend om zijn geweldige thermiek, er worden zelfs wereldkampioenschappen gehouden. Altijd tamelijk raar gevonden trouwens. Je hangt een beetje...
