De treiterende traagheid van verzekeraars

vr 10 december 2010

Toen ik lang geleden nog in Nederland woonde, rekende ik verzekeraars al niet tot mijn vrienden. Als het om premie betalen ging, waren ze er als de kippen bij, voor een schadevergoeding moest je onderdanig soebatten.
Te vrezen valt dat het hier in Frankrijk niet veel beter gesteld is met de ‘dienstverlening’ van assurantievolk.
Iedereen herinnert zich nog de zware overstromingen in juni van dit jaar, toen in mijn departement Le Var vooral Draguignan en omgeving praktisch wegspoelden. De gruwelijke balans: 23 doden, nog steeds 2 vermisten, en een materiële schade van meer dan een miljard euro.
We zijn inmiddels een halfjaar verder, maar 40 procent van de getroffenen heeft nog steeds zelfs geen schade-expert over de vloer gehad. En dus al helemaal geen schadevergoeding. Aldus de president van het Tribunal de Commerce van Draguignan.
Tot nu toe is maar 46 miljoen aan schadevergoedingen uitgekeerd.
Mede door de treiterende traagheid van de verzekeraars zijn inmiddels 5 bedrijven failliet, en zitten 3.000 werknemers van 400 ondernemingen gedwongen thuis. Die firma’s hebben vaak nog steeds het schadegeld niet gekregen, waarmee ze hun machines en gereedschappen kunnen vervangen. En als je geruime tijd niet kunt leveren, raak je onvermijdelijk je klanten kwijt.
Overigens is ook de landelijke overheid zo vlot niet. ‘Parijs’ heeft tot nu toe zo’n 18 miljoen euro naar Le Var overgemaakt, maar van 272 gezinnen die hun huis feitelijk kwijtraakten, wachten er nog 104 op nieuwe huisvesting. Desnoods in een stacaravan in de risico-zône. De prefectuur denkt erover na. Tja.
Ik zie in de ramp van juni trouwens ook een bevestiging van wat ik al wist: koop nooit een huis in een dal. Ik woon vrijwel bij Draguignan om de hoek. Toen het zo verschrikkelijk en langdurig begon te regenen, stroomde het water keurig langs mijn huis naar beneden, waar een riviertje loopt. Mijn huis staat halverwege een forse heuvel, in Nederlandse ogen een berg. De kans is nihil dat ik ooit overstroomd raak.
En ik zie in de ‘afhandeling’ van de juni-ramp een bevestiging dat het met verzekeraars kwaad kersen eten is. Ik ben dus uit principe zo minimaal mogelijk verzekerd. Ik heb een ziektekostenverzekering, een WA-verzekering voor de auto en een opstalverzekering voor het huis. Maar qua inboedel is mijn vervaarlijke herdershond toch de beste assuradeur en mijn alarm-installatie is een voormalig Portugees zwerfhondje dat ook gespitste oren heeft als ze slaapt. Haar ontgaat niets.

4 gedachten over “De treiterende traagheid van verzekeraars”

  1. Ook dit kan ik optimaal bevestigen! Zie onze ecologische manier van verwarmen: pompe à chaleur! Na 7 jaar stuk en geloof maar niet dat er via de verzekering iets van terug te krijgen is. Ik heb ze de huid volgescholden en gezegd dat hun imago misleidend is tov wat ze beweren via “hun” reclame.Ze her-bekijken de claim, maar ik geloof er niet echt in… We hebben een jack-russel, geeft ook warmte, maar niet voor het hele huis… En ik trek mijn eigen conclusies, net zoals bij jullie. Hartelijke groet

  2. Beste Selma,Wat een malheur. Blijf ze op de huid zitten! Hoe vervelender je bent, des te meer kans je maakt dat ze je zat zijn en alsnog een oplossing zoeken. En doe aan dossiervorming: zoveel mogelijk schriftelijk (re)ageren en alles vast leggen en bewaren. Sterkte daar!

  3. Beste Renee,
    Ik vind je reactie wel wat kort door de bocht, zal niet ontkennen dat de gevolgen van de ramp voor de bewoners letterlijk rampzalig zijn.
    Een korte correctie op jouw woorden vindt ik wel op zijn plaats. Ik heb zelf vele jaren in de verzekeringsbranch gewerkt en heb gezien hoeveel diezelfde branch aan “goodwill” heeft betaald, ofwel , het voordeel van de twijfel! Om nu alles op de grote hoop te gooien van dat die verzekeraars wel halen maar niet betalen is m.i. niet terecht.
    Denk hieraan bijvoorbeeld wanneer de “kwaliteit” van de claims bij reisverzekeringen worden bekeken!De frauduleuse claims bij autoverzekeringen, bij inboedel/opstal verzekeringen is het helaas niet veel beter gesteld.Het enige dat we weten dat we met zijn allen de kosten moeten dragen, inclusief de ten onrechte gedane uitkeringen.

  4. Beste Jacob, je hebt in de verzekeringsbranche gewerkt, dus is het logisch dat je als insider wat anders tegen de dagelijkse praktijk aankijkt. Maar je zult toch ook wel inzien dat een half jaar wachten voordat er zelfs maar een schade-expert langs komt om de daadwerkelijke schade op te nemen, onaanvaardbaar lang is. Het gaat hier niet om frauderen (hoe doe je dat trouwens als er niemand van de verzekering komt om je claim te verifiëren?), het gaat om mensen die geen kant opkunnen voordat zo’n schade-expert zijn rapportje heeft opgemaakt. En nee, ik heb zelf ook geen goede ervaringen met verzekeraars: er is altijd wel een excuus te vinden om toch maar niet uit te betalen, of om betaling zo lang mogelijk uit te stellen. Maar je hebt gelijk: er zijn uitzonderingen, al moet je die met een lampje zoeken.

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven