Kreeg een mailtje van mijn zoon die in Rotterdam woont. Had gehoord, gezien, gelezen dat ook de familie Gaddafi bij zijn moeder in de buurt talloos veel onroerendgoed bezit en graag aan de Côte vertoeft.
‘Lekker gezelschap’, vond hij.
Mijn zoon moet vooral niet zeuren, al een jaar of twintig komt hij zijn vakanties bij mij in Zuid-Frankrijk vieren. Maar hij had natuurlijk wel een punt. Nogal veel minstens verdachte types voelen zich -als ik- kennelijk aangetrokken tot dit deel van de wereld.
Ik ga hier niet over Gaddafi schrijven. Getikte man met bloed aan zijn handen, laten we hem daarop afmaken. Van zijn vier zoons die in mijn omgeving soms rondhangen, weet ik dat ze niet deugen. Althans, naar mijn normen.
Zoontje Motassim Bilal, bijgenaamd Hannibal de Verschrikkelijke, schijnt betrokken te zijn bij mensenhandel. Oost-Europese blondines die in het Zuid-Franse prostitutie-circuit belandden. Tijdens het filmfestival in Cannes in 2009 lag er een bordeelboot in de haven, die Che Guevara heette. Hannibal was de voornaamste klant, maar naar men zegt, ook de baas van de hele onderneming.
De Franse overheid greep een beetje in. Zeven man gearresteerd, maar juist niet Hannibal. Mocht waarschijnlijk niet van ‘Parijs’. Want zijn vader was net met alle egards op het Elysée ontvangen door president Sarkozy. Olie, wapenhandel, you name it, gaan ook in Frankrijk vóór zoiets als democratie en mensenrechten.
Ik weet van broertje Saïf al Islam Gadaffi (de ‘kroonprins’ van de familie) die even in Saint-Tropez kwam lunchen. Arriveerde uiteraard per helicopter. In gezelschap van een half leger lijfwachten. Die soldaten schoven niet aan tafel aan, maar veranderden het plaatselijke hospitaal in een vrijwel atoomvrije bunker. Tot Saïf weer opgestegen was. Wie toen toevallig met een blinde darm in Saint-Tropez of omstreken worstelde, had even pech. Alleen dollars tellen.
Ik heb mijn zoon teruggemaild dat hij tot op zekere hoogte gelijk heeft. Dat ik inderdaad in een gebied huis dat óók de voorkeur geniet van -ik zeg het maar voorzichtig- niet geheel onomstreden volk als Baby Doc (Haïti), Bongo (Ivoorkust), Ben Ali (Tunesië) en Gaddafi (Libië). We hebben tevens wat Russen met -ook voorzichtig gezegd- onduidelijk geld.
Ik vroeg mijn zoon dus: hoe erg is het als je moeder in het mooiste deel van Europa woont, maar waar toevallig ook moordenaars en ander crimineel gespuis rondhangt?
Hij mailde terug: in mei ben ik er weer.
Blijkt zelfs voor hem -verstokte Rotterdammer- de Côte d’Azur blijkbaar ondanks alles toch verleidelijker dan Rotterdam?
Daar moest ik even over nadenken.
“Hé, ’t is alleen maar voor de vakantie hoor.”
Oh. Gelukkig. Hoewel….