Ter herinnering aan de leukste chouchou van Frankrijk

zo 19 juni 2011

Vandaag is het 25 jaar geleden dat Frankrijks meest geliefde komiek Coluche het leven liet. Een motorongeluk. Hij had met twee vrienden geluncht aan het strand van Cannes. Ze tuften op de motor richting Châteauneuf-de-Grasse, nog geen 20 km verderop, waar Coluche logeerde om zich op een nieuwe show in het najaar voor te bereiden. Ter hoogte van Opio ging het mis; Coluche haalde een van z’n vrienden in en keek even om, zei iets in het voorbijgaan. Toen hij weer vooruit keek was daar die truck van 38 ton. Hij kon hem niet meer ontwijken, probeerde het niet eens. Hij legde zijn Honda 1100 cc plat in een poging om dan maar onder die vrachtwagen door te schuiven. Dat was hem bijna gelukt; zijn motor kwam onbeschadigd in de berm tot stilstand, Coluche klapte met z’n kop tegen de rechterkoplamp. Hij stierf ter plaatse aan hersenletsel. Hij droeg geen helm. Heel Frankrijk rouwde.
Dat was in 1986. Net een jaar eerder had Coluche (eigenlijk Michel Gérard Joseph Colluci, 1944 Parijs) ‘Les Restos du Coeur’ opgericht. Een liefdadigheidorganisatie die voedsel, geld en kleding inzamelt voor de armsten in de maatschappij. Hij gaf de aftrap voor die organisatie, die nog steeds bestaat, met een voor zijn doen ingetogen speech op de radiozender Europe 1, beginnend met de inmiddels beroemde woorden (analoog aan Martin Luther Kings’ ‘I had a dream’) “J’ai une petite idée comme ça”. Dat kleine ideetje groeide uit tot een nationaal netwerk waaraan inmiddels meer dan 40.000 vrijwilligers meewerken en waaraan duizenden kleine en grote sponsors bijdragen leveren. Intussen zijn er ook Restos du Coeur in Duitsland en België.
Waarom Coluche zo’n hulporganisatie op poten wilde zetten laat zich makkelijk raden. Hij werd kort na de bevrijding van Parijs in 1944 geboren, armoe troef. Zijn vader stierf drie jaar later aan polio waardoor zijn moeder er met een baantje als bloemiste en twee kleine kinderen alleen voor stond, geen vetpot. School was voor Coluche geen succes, en na tal van mislukte baantjes ging hij uit arrenmoede maar het leger in. Ook geen succes; hij belandt al snel in de cel wegens insubordinatie. De lange neus naar overheden zat er al vroeg in.
Maar je moet toch wat, als je brood op de plank wilt. Liedjes zingen in café’s dan maar. Lastig, als je een stem als een schorre kraai hebt en meer uitgelachen dan gewaardeerd wordt. En toen ging het lampje aan: willen ze lachen? Dan zullen ze lachen! Een komiek was geboren. Met succes. En al werd dat de jaren daarna regelmatig overschaduwd door de gretigheid waarmee hij het glaasje omarmde, Coluche werd een publiekslieveling. Zozeer zelfs dat, toen hij zich kandidaat stelde voor de presidentverkiezingen in 1981 -het daarbij opnemend tegen François Mitterand- uit de peilingen bleek dat het merendeel van de Franse bevolking op hem zou stemmen. Coluche wist niet hoe gauw hij zich terug moest trekken. Grapje!
Zijn tegendraadse en on-Franse gevoel voor humor brachten hem ook daarna nog vaak in conflict met de overheden die hij in zijn one-man-shows en in de films waarin hij speelde, graag op de hak nam. Daarom doen er nog steeds hardnekkige geruchten de ronde dat Coluche geen motorongeluk had, maar werd vermoord. Zou het? Amper een jaar eerder vestigde hij het wereldsnelheidsrecord 750 cc met maar liefst 252.087 km/uur. Hij hield wel van een uitdaging blijkbaar, maar om nou te zeggen dat hij een bedreiging voor de staatsveiligheid vormde…
Maar lieveling van de natie was hij zeker. En voor de honderden motorrijders die elk jaar een herdenkingsrit rijden langs het nog steeds geïmproviseerde monumentje op de rotonde in Opio waar het allemaal gebeurde, is hij een held. Alleen zitten ze er -letterlijk- een beetje naast, met die herdenking. Want toen het ongeluk gebeurde wàs die rotonde er nog helemaal niet. De weg was recht, en gevaarlijk tweebaans, dus ter verhoging van de verkeersveiligheid werden nadien de bomen langs de berm gekapt, er kwam een trottoir en er werden twee rotondes aangelegd. In de buurt van die ene, op die toen nog kaarsrechte D3, moet het die 19e juni om 16.55 uur, ter hoogte van de Garage Delpy gebeurd zijn. Maar goed, binnenkort wordt die rotonde officieel tot ‘rond-point Coluche’ gedoopt. Een klein beetje geschiedvervalsing, maar een terecht eerbetoon aan de leukste chouchou van Frankrijk.

6 gedachten over “Ter herinnering aan de leukste chouchou van Frankrijk”

  1. Paul Raasveldt

    25 jaar geleden alweer. Dank voor de herinnering. Ik was het bijna vergeten. Ik herinner me nog duidelijk de aankondiging op Europe1 en de reactie van Thierry le Luron.
    Voor mij was het de beste Franse komiek van die tijd. Wat een gevoel voor humor. Hoewel mijn kennis van de Franse taal niet 100% was heb ik vaak in een deuk gelegen als ik naar zijn programma op Europe1 luisterde. Wat kon hij mensen voor schut zetten! Daardoor had hij een zekere macht die hij ge(mis)bruikt heeft tegenover voedselfabrikanten om pallets blikvoer los te krijgen voor zijn Restos du Coeur.
    Gelukkig kunnen we middels sites als Youtube en Dailymotion nog genieten van zijn conférences.
    Een gevleugelde uitspraak van hem: Je suis pas un nouveau riche. je suis un ancien pauvre.

  2. Gosh… Is dat alweer zolang geleden? Prachtig: Herinnerings-atikel! Behalve Leonied ben ik ook groot circusliefhebber. Kende: echter Al deze “In’s en “Out’s: Niet. Hartelijk Dank voor uitgebreide achtergrond-info.

    1. Dag Zettie,
      Tja, de man zou nu 66 zijn. Ik ben niet zo van de circussen en ik heb zelfs een uitgesproken hekel aan clowns, maar Coluche was een klasse apart, dwars door die rare vermomming heen kon hij de prachtigste emoties neerzetten.

Laat een antwoord achter aan Renée Vonk Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven