In mijn dorp ken ik iedereen en dus ook de beetje zonderlinge Nederlander Jan Zonderland, die hier nog langer verblijft dan ik. Nee, ik mag zijn echte naam niet zeggen, en ook niet dat ie hier ‘woont’. Mag ik trouwens ook niet zeggen van mijn man; de heren hebben in eigen waarneming slechts een ‘verblijfstatus’. Deze twee halstarrige Haarlemmers liepen elkaar hier vele jaren geleden per ongeluk tegen het lijf, hebben allebei iets tegen Sarkozy (“zeg maar, veel”) in het bijzonder en tegen de rest van Frankrijk in het algemeen. Dus ‘verblijven’ ze hier slechts. Die nuance achten ze van belang, mij lijkt het onzin. Ik ben meer van ´home is where the heart is´; zolang ik me ergens prettig voel, blijft het koffertje op, en de beknopte garderobe in de kast.
Zoals zo vaak kwam Jan van de week onverhoeds even langs om zijn weekblad Marianne te ruilen tegen onze Figaro Magazine, en Elsevier, en de weekendbijlagen van NRC; de Canard Enchainé en de Libération heeft ie zelf ook, dus dat hoeft niet. Je zou kunnen zeggen dat we de antiek-Nederlandse ´leesportefeuille´in ere houden.
Behalve over het weer dat hier -afgezien van de storm- tot nog toe meevalt, begon hij ter hoogte van het derde glaasje ineens over zijn aanstaande verjaardag. Hij zou binnenkort 65 worden.
Jan 65? Ik dacht eigenlijk dat hij een grapje maakte: z’n schrale verschijning had in de loop der jaren geen merkbare veranderingen ondergaan. En hij verdient nog steeds de kost met slecht betaald en zwaar tuinonderhoud. Met name debroussailleren (het met een bosmaaier te lijf gaan van de ongecontroleerd verwaarloosde wildernis rond (vaak tweede) huizen is loodzwaar werk. Daarnaast verdient hij zijn schamele huuroptrekje, met hand-en-spandiensten voor zijn 90-jarige huisbaas. ´Hippie après la lettre´, oordeelde een Rotterdamse vriendin toen ik haar een paar jaar geleden naar zijn huisje meenam. Zo had ik hem nog nooit bekeken. Vaak genoeg heb ik Jan bezig gezien met olijfbomen snoeien en schapen scheren, een welkome bijverdienste in het seizoen. Ook geen licht werk. Maar slijtage lijkt aan Jan voorbij te gaan, net als de jaren blijkbaar.
“ Jan”, zei mijn man die van de gekste dingen verstand denkt te hebben, “ als je 65 wordt, kun je in Nederland geld ophalen.”
“ Hoezo?”
“ AOW”, klonk het opgewekt. En een béétje sardonisch.
“Aha…” zei Jan, en zijn oogjes begonnen te glimmen. Want als er iets is waaraan Jan een nog grotere hekel heeft dan aan de Franse overheid, is het wel de Nederlandse. En als je dáár een grijpstuiver weg kunt halen, een grijpstuiver die je bovendien rechtens toekomt….
Dus ben ik nu al dagen bezig met de AOW van Jan, kwestie van amitié enzo.
Hij doet principieel niet aan internet, ook niet aan zo’n modernistische onzinuitvinding als een bankrekening.
Via de accountant kwam ik voor nadere info terecht bij een (of de?) Sociale Verzekeringsbank en ik kreeg zowaar een mailtje terug: ik moest bij de Front Office AOW zijn. Klonk goed. Weer gemaild: ik zou binnen 2 werkdagen een reactie ontvangen. En toe maar! Ik kreeg binnen de aangekondigde periode nog antwoord ook.
Maar wat stond er nou eigenlijk?
Ik (Jan dus) werd verwezen naar een zogeheten ‘pensioenorgaan’ in Picardië, Noord-Frankrijk. Pensioenorgaan? Daar krijg je toch een beetje rare associaties bij. Dat pensioenorgaan toch maar gebeld, of Jan daar echt aan het juiste adres was. Natuurlijk niet: er zijn er zo’n zestien, ons departement valt onder de afdeling Sud-Est. Maar voor ik dat had uitgevonden waren er ook ruimschoots zestien telefoonminuten verlopen. Bij de betreffende Caisse d´Assurance Retraite et de Santé au Travail (CARSAT) heel vertrouwd (Franse overheidsinstelling, nietwaar) opnieuw van het kastje naar de muur gestuurd. En weer terug.
Het zou gaan om EU-regels, heb ik intussen elders op internet achterhaald. Maar hoe dat dan in de praktijk moet?
“Laat maar zitten”, vond Jan. “Al dat gedoe voor die paar lullige rotcenten.”
Mijn man stelde nog voor Henk Kamp te bellen, de minister van AOW en nog zo het een en ander. En rekende intussen op de achterkant van mijn sigarendoos uit dat Jan ´recht´ zou hebben op een Nederlands staatspensioen van iets van 180 euri per maand. Ai, voor een kleinverdiener als Jan toch niet niks.
“ Ze geven het maar aan de voedselbanken”, zei Jan ruimhartig. “Ik red me wel.” Dat klopt, hij is bijzonder zelfredzaam en verder mag hij meedelen in de moestuin van zijn huisbaas, krijgt hij afgedankte kleding van klanten, stookt z’n eigen niet te zuipen ‘zuiveringswater’ zoals hij het zelf noemt, en fungeren wij zo’n beetje als noodopvang voor als het even écht niet gaat. Maar daar maakt hij liever geen gebruik van. Trots.
Maar of zijn staatspensioen ooit bij de voedselbanken terecht komt?
Mijn man zoekt -mede daarom- hardnekkig verder. Pensionado is hij trouwens nog lang niet, maar hij wil wel graag alvast achterhalen hoe hij te zijner tijd de AOW-uitkering krijgt waarvoor hij jaren in Nederland premie heeft betaald. Zegt hij.
Maar van die CARSAT verwacht hij eigenlijk net zo weinig als van de kunde van de Nederlandse overheid.
“Wordt nooit wat. ’t Is overal hetzelfde. Ik ging niet voor niks uit NL weg, en hier in Frankrijk heb ik het ook wel gehad.”
Eh, kan iemand even helpen? Ik wil hier graag nog een tijdje blijven…….
Dit bericht delen op:
Ja wat heb je toch een practige gekleurde vogels op deze aardbol
die zo heerlijk hun eigen weg gaan en toch af en toe kan aankloppen bij jullie.
ik hoop toch wel dat nog een beetje AOW krijgt.
bedankt Renée
Dag Susan,
Ja, ‘t is een nummer hoor!
Dus als je AOW-ophaal-tips hebt, graag.
Als men eenmaal 64 is en het jaar daarop recht heeft op een (gedeeltelijk) Nederlands ouderdoms- of weduwepensioen, moet men een aanvraag indienen bij de Franse Caisse de Sécurité Sociale. De ervaring leert dat men zich ook rechtstreeks tot de SVB kan wenden. Als men niet meer verzekerd was of zelfs nooit verzekerd was in Frankrijk, dan moet men zelf de aanvraag doen bij de vestiging van de Sociale Verzekeringsbank in Breda, die de in Frankrijk wonende bedient. De caisse of de SVB moet weten in welke plaatsen in Nederland men achtereenvolgens heeft gewoond. De caisse stuurt, als men voor het Franse stelsel verzekerd is, de aanvraag door naar de Sociale Verzekeringsbank, Vestiging Breda, Afdeling Buitenland, Rat Verleghstraat 2, 4815 NZ Breda, Postbus 90151, 4800 RC Breda. Tel. +31 (0)76 548 50 10, fax +31 (0)76 548 50 90.
Dag Wim,
Dank je wel, daar heb ik wat aan. Had wel op je site gekeken maar ik ben blijkbaar niet goed genoeg ingevoerd in de materie om onder AOW-opbouw stopt, verder te kijken.
Intussen ben ik er wel achter dat de CRAM tegenwoordig CARSAT heet: zie
http://www.irips.org/UPLOAD/rubrique/pages/326/326_rubrique.php
Maar wat ik niet begrijp is dat de SVB naar (noord)Frankrijk verwijst: ik had erbij gezegd dat Jan nog nooit in Frankrijk verzekerd is geweest (geen geld voor) en nog wel steeds Nederlands staatsburger is.
Hallo Renée,
Zelf hebben we net de aanvraag gedaan en alles was binnen 2 weken geregeld!
SVB Breda formulier aanvragen, invullen (klus met veel herinneringen ophalen meebrengt ivm werkverleden) opsturen en klaar! Zo simpel is het, wanneer je officieeel nooit in Frankrijk hebt gewerkt, anders inderdaad via de franse caisse werken.
Groet en succes Ada
Dag Ada,
Dat klinkt zó simpel dat ik het nauwelijks kan geloven!
Maar ik ga er achteraan, dank je wel!
Hallo Renee,
Geen verstand van, maar wellicht een: “post-adres” in NL? En een eenvoudige “giro/bank”-rekening? (Zodra hij een “plastic kaartje met chipknip” heeft, kan hij dat “pensioentje” opnemen in Frankrijk.)
‘t Is slechts een “flits”, die bij me opkwam….Niet veel hulp,he?
(Je zou: #durftevragen via: personal.message kunnen “tsjilpen”…?(Als ik het @-adres tegenkom, “tsjilp” ik het wel door…
Groetjes, Zettie.
In Nederland is bij bevolking na te gaan waar je hebt gewoond. Uittreksel opvragen en dan heb je bewijs welke periode in Nederland gewoond. SVB trekt dat ook na.
De aanvraag voor een AOW uitkering via de CRAM of CARSAT laten lopen is zinloos en alleen maar vertragend omdat zij vragen in hun formulier stellen die voor de SVB niet relevant zijn.
De SVB stuurt je daarom zodra zij de informatie van de CRAM
gekregen hebben een nieuw SVB formulier toe, maar dan ben je inmiddels 2 maanden verder (in mijn ervaring).
Eenvoudiger en sneller direct via: http://www.svb.nl/int/nl/aow/aanvragen/aow_aanvragen/
Jan krijgt voor elk jaar dat hij vanaf zijn 15e verjaardag in Nederland bij een gemeente ingeschreven stond ca 2% van de geldende AOW uitkering € 1080 per maand. Dus als hij tot zijn 35e jaar in NL woonde 20% van 1080 = € 216 per maand.
Hij moet een lijstje maken van de gemeentes waar hij wanneer ingeschreven stond en dat op het SVB formulier vermelden.
Jouw echtgenoot kan hier vast wat voorwerk doen door een tussenopgave bij het SVB te vragen:
‘Tussentijdse stand van verzekering ingevolge de AOW’
Dan weet hij welke gegevens correct zijn en welke aanvulling behoeven.
Het komt ook wel voor dat de SVB zélf voormalige NL burgers aanschrijft en daarna maandelijks gedeeltelijke AOW op een bankrekening overmaakt; dit overkwam mijn zus, die al meer dan 40 jaar in Duitsland woont.
Ja, bij de SVB in Nederland moet je zijn en wel nu doen, want de ervaring van een van mijn broers leert dat je het niet met terugwerkende kracht krijgt. Het was maar zo’n 100 euro per maand, maar als je daar op je zeventigste achter komt ben je toch al zo’n 6000 euro misgelopen….
Groetjes, Loes
Beste Henri ,een kleine correctie : in 20 jaar heb je 20×2%= 40% AOW opgebouwd. Dat is dus € 432 per maand.
Inderdaad Michiel je hebt gelijk het moet circa 40% zijn.. en dat zal voor Jan een leuke verrassing zijn.
Leuke paradijsvogel, daar hou ik wel van. Laten we deze ‘menssoort’ voor uitsterven behoeden! Probeer ook echt wel wat AOW los te peuteren voor het goede doel. Al vind ik het prachtig dan Jan het veel gedoe vindt en dat hij zijn vrijheid boven al ‘het geregistreerde’ verkiest. Keep on rocking in the free world et bonne journée!
Dank allemaal voor de informatie en de hulpvaardigheid!
Geweldig wat zo’n simpel oproepje allemaal teweeg brengt.
Het gaat vast en zeker lukken, met dat pensioen van Jan.
Nogmaals, allemaal heel erg bedankt!
En zo trek je dus wel van Drees!
De procedure loopt, Jan krijgt zijn AOW, en dat allemaal mede dankzij jullie.
Geweldig, bedankt!