De eerste glamourparty aan de Côte

ma 2 september 2013

Cannes_Lord_ Brougham
Van die dingen….. Ooit van Lord Brougham gehoord? Ik ook niet. Maar hij is dus de enige echte ontdekker van de Rivièra. Oké, tijdje geleden. En het was meer wijsheid dan geluk dat ie hier terecht kwam. Maar toch.
En ik kwam er ook maar bij toeval achter. Toen ik met een Engelse collega een vorkje prikte bij het Cannoise strandrestaurant Ondine Plage aan de Croisette. Ik zei iets over de malle Britten die halverwege de negentiende eeuw als eerste internationals smolten voor de toeristische attractie van de Zuid-Franse kust. De collega verslikte zich zowat in zijn ‘thon à la plancha’.
Of ik het échte verhaal dan niet kende? Dat van Lord Henri Brougham (1778 – 1868). Hij heeft een standbeeld, maar om nou te zeggen dat me dat weleens was opgevallen…, er staan zovéél standbeelden in Frankrijk.
“Lord Brougham? Eh, neu.”
De collega barstte los in een lesje geschiedenis dat ik niet gauw meer zal vergeten. Ik vat het maar even samen.
Lord Henri was jurist, en werd al op jonge leeftijd in het Britse Lagerhuis gekozen. Hij schopte het tot minister van Financiën en was zelfs bijna premier geworden. Maar zijn grootste verdienste was dat hij fanatiek streed tegen de slavernij.
Blijkbaar was ie ook een aardige vader, want hij nam zijn dochter Eléonora mee op reis om haar met de cultuur van Italië te laten kennismaken. Althans, dat was de bedoeling. Na de oversteek kwamen ze terecht in een herberg in een suf vissersdorpje van niks dat Cannes heette. Voor de volgende dag stond Italië op het programma. Dat ging mooi niet door, ze werden aan de grens tegengehouden. In Italië heerste een cholera-epidemie, er mocht niemand in of uit. De Lord en zijn dochter keerden naar Cannes terug. Om er eigenlijk nooit meer weg te gaan.
Hij liet er om te beginnen een groot huis bouwen dat hij uiteraard Villa Eléonora doopte. In 1836 was het pand klaar en iedereen die er in Londen toe deed, werd uitgenodigd voor de housewarming party. Ik ben niet zo van de roddelpers en als mijn dochter naar RTL-Boulevard kijkt, klamp ik me liever even vast aan het aanrecht, of lees ik buiten gehoorsafstand de krant. Maar wat had ik graag paperazzi, tv-camera´s en desnoods Humberto Tan (nou ja, bijna) erbij gehad. Daar had ik wel een ‘eigentijds’ verslagje van willen zien: die allereerste ´glamourparty´ aan de Côte. ´Tout London´ was er, alle rich & famous van die dagen. En daarmee was de ontdekking van de Côte een feit.
De Lord raakte aan Cannes verslingerd. Hij regelde via zijn relaties in ´Parijs´ subsidie voor de aanleg van een serieuze haven in het gehucht, ook van belang voor de parfumindustrie van Grasse, in het achterland. En hij bemoeide zich met de aanleg van het Canal de la Siagne waarvoor hij koning Louis-Philippe inschakelde. Uiteindelijk wilde de Lord graag Fransman worden. Dan zou hij kunnen toetreden tot de Assemblée Nationale. Maar de eer van een Frans paspoort werd hen nooit gegund. Misschien wel omdat hij in zijn vroegere bestaan als politicus in Engeland het tegen Napoleon had opgenomen in een geschil over internationale handel.
“Zo dus”, zei mijn Engelse collega, “werd de Rivièra ontdekt. En niet pas ergens in de tweede helft van de negentiende eeuw door een stelletje verdwaalde vakantiegangers.” Hij leunde tevreden achterover.
“I’m flabbergasted”, moest ik toegeven. En om toch een beetje terug te slaan bestelde ik in vlekkeloos dialect ‘deux salopperies’ bij de koffie.
Tuurlijk heb ik thuis even op Lord Brougham gegoogeld; het klopte allemaal als een bus.
En toch. Die versie van de ontdekking van Côte, of althans Saint Trop’, door Roger Vadim en Brigitte Bardot, die is toch ook wel heel verleidelijk hoor.

5 gedachten over “De eerste glamourparty aan de Côte”

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven