Soms doe je dingen waarvan je achteraf denkt, waarom deed ik dat nou? Zo ging ik gisteren zomaar spontaan naar het Fête de la Truffe in Aups. Kwam waarschijnlijk door m’n recept van vrijdag, tagliatelle aux truffes, dat beslist naar meer smaakte.
Ik viel in Aups met m’n neus in de truffelboter: een zoekcompetitie. Binnen een met dranghekken afgezet terrein, waaronder truffels waren begraven, moesten dieren van uiteenlopende herkomst strijden om de eer de beste truffelzoeker te zijn. Ik gokte op een beul van een zeug die rustig haar beurt stond af te wachten; duidelijk een ervaringsdeskundige. En ja hoor! Zij was de beste.
Dus werd Pepette gisteren opnieuw truffelkoningin van het Fête de la Truffe. De enige serieuze tegenstander was een Yorkshire terrier genaamd Chika. Een absolute lichtgewicht van een onsje of wat, met een nerveus neusje dat al de verkeerde kant op stond toen de plaatselijke priester het beestje inzegende.
Nee, dan Pepette. Een paar honderd kilo zeug, voorzien van een formidabel reukorgaan dat zelfs de verschillende sóórten truffel feilloos onderscheidt. Elf en een half jaar is ze nu, maar als het aan haar baasje Guy Corriol ligt, gaat ze nog lang niet met pensioen. Hij zou wel gek zijn. Pepette is het laatste truffelvarken van de streek en ze zorgt -behalve voor publiciteit- ook voor een leuk inkomen voor het baasje: een kilo truffel doet circa € 800. Op de vraag of Pepette dan later ook van een mooie, welverzorgde oude dag mag genieten, bleef het baasje stil. “Mais oui”, zei père Gouarin, de priester die de dieren voor de competitie had ingezegend, “n’est pas, Corriol?” Hij keek de priester gemelijk aan, je zag hem denken ‘slager, mooie hammen’. De priester en ik keken samen terug. Schokschouderend liep Corriol weg: “Pourqoi pas.” Ik ben er niet gerust op.
De truffelmarkt in Aups is er elke donderdagochtend, tot half maart.
De onbetwiste truffelkoningin
Dit bericht delen op:
enig, echt enig
en dan zo’n priester die de beestjes zegent…………
het varkentje op de foto lijkt op de 5 ‘kuusjes’, zo noemen wij brabanders varkens, die deze zomer ‘op proef ‘ in een nabij natuurgebied liepen
dat ras heet: BENTHEIMER
voor hen was een flink perceel afgezet
hun taak was de grond om te woelen zodat de daar verstopte zaden lucht kregen en zouden ontkiemen zo was de gedachte
dit om de zogenoemde ‘biodiversiteit’ van het bosgebied te vergroten
de beestjes deden hun best en maakten er een heerlijke rommel van
prima vlgs. de boswachter van dienst
ik kwam er wekelijks langs gewandeld
en ik niet alleen…………….
de kuusjes waren al snel plaatselijke troetels die zelfs het streekkrantje haalden
meenden zij mensen te ontwaren, kwamen ze blij knorrend aangehuppeld hopend op een lekker hapje in de vorm van schillen of andere groente/fruit restjes
eikels en beukennootjes waren ook zeer welkom
nee, truffels hebben ze niet gevonden
zelfs ik weet dat die hier niet voorkomen
tja en dan worden ze uiteindelijk in de late herfst wel geslacht………
maar ze hebben intussen een heerlijke zomer gehad en dat is helaas voor vele miljoenen van hun soortgenoten niet weggelegd
Wat een prachtige naam Maaike: kuusjes! Ik ken alleen kuusjen, en dan gaat het over kalveren (http://nds-nl.wikipedia.org/wiki/Kuusjen) Maar ik vind kuusjes leuker!
Jammer dat die van jou uiteindelijk ook bij de slacht zijn geëindigd. Maar ze hebben in elk geval een mooi leven gehad, in tegenstelling tot (te)veel soortgenoten.
De truffelboter is dat lekker op Frans brood,of alleen om te bakken,grtjs Marina
Vast wel, maar toch vooral om met je neus in te vallen ;-)