Het kerstcadeautje van Ségolène

wo 10 december 2014

hout3Nooit zo’n grote fan geweest van Ségolène Royal. In 2007 als presidentskandidate verslagen door Sarko. Niet sterk in tv-debatten en ook verder vaak een beetje een afwezige verschijning. Door sommige PS-partijgenoten en in het satirische TV-programma Les Guignols werd ze zelfs ‘la folle’ of ‘la dingue’ genoemd. Dat gaat me dan weer te ver. Ik vond Mme Royal vooral een overbelaste ongehuwde moeder met vier kinderen die zo nodig de politiek in moest. En als de permanent overspelige vader van die kinderen vervolgens wél president wordt, dan denk ik “mens ga toch koken” (denk hier vooral een smiley bij). Doet er verder niet toe. Want sinds gisteren koester ik een zekere warmte ten aanzien van mevrouw Royal die volgens mij trouwens enorm opgefleurd is sinds zijzelf minister, en mijn collega-journalist Valerie Trierweiler ‘première dame’ af is. Wier natrap aan het adres van Hollande middels haar schandaalboek ‘Merci pour ce moment’ ook wel voor de nodige Schadenfreude gezorgd zal hebben bij Ségolène.
Soit.
Ségolène is nu mijn vriendin.
Dat leg ik graag even uit.
Ik heb een openhaard. En zo’n negen kuub hout voor de deur. En ik ben hier de enige niet. Zo komt Jan Splinter op het Provençaalse platteland door de winter. Tuurlijk, er is stroom, en veel huishoudens hebben stroomvretende elektrische kacheltjes, maar die gaan uit als het echt koud wordt. Lang niet altijd onvermijdelijk, of gewoon een gevalletje pech. Want als er in de naast ons dunbevolkte departement gelegen Alpes-Maritimes een stroomtekort dreigt, worden wij op het varoise platteland preventief afgesloten. Zodat de rich&famous in 06 er niks van merken dat het in dit deel van de wereld qua elektriciteit behelpen is. En Sophia Antipolis, de silicon valley van Zuid-Frankrijk, plus het vliegveld van Nice mogen niet in de problemen komen. Commercieel gezien valt dat te snappen. En het is ook waar dat de versterkte stroomvoorziening via het al jaren geleden geplande hoogspanningstraject Boutre-Carros nog steeds door milieubewegingen wordt getraineerd. Ik ben er ook tegen, als je ziet wat de overheid van plan was/is rijzen de haren je te berge. Een van de mooiste natuurgebieden van Zuid-Frankrijk compleet verziekt door giga hoogspanningsmasten. Het alternatief -men heeft groots ingezet op zonne-energie en windturbines- is minstens zo rampzalig: hele hectaren zonnepanelenvlaktes, torenhoge windmolens op de fraaiste bergkammen; de tranen springen je in de ogen. En het rendement is omgekeerd evenredig aan de investeringen. Dus doe mij maar gewoon kernenergie. Maar dan weer niet met de Franse slag, levensgevaarlijk, met al die lekkages en sabotagemogelijkheden.
Dus tot er iets beters bedacht is houd ik het bij een houthaard. En een fles butagas voor het fornuis, zo’n ‘bulle de gaz’ in een metalen jasje, altijd leeg op een feestelijke zondag. Ja, dat is ouderwets, en vaak behelpen. Maar wat moet je anders? Ook in het zuiden kan het bar koud zijn in de winter. En nat.
Krijg je dit!
Vanwege een milieumaatregel die sterk de aandacht trekt, ook internationaal, (het haalde zelfs De Telegraaf) mag in Parijs en 435 omliggende gemeenten vanaf 1 januari de openhaard niet meer aan. Een besluit van de prefect van een departement uit de regio Île-de-France, dat onderdeel uitmaakt van het regionale PPA (Plan de Protection de l’Atmosphère). Fikkie stoken in eigen huis zou volgens de prefect voor ongeveer evenveel luchtvervuiling zorgen als het autoverkeer.
Woedende reacties in heel Frankrijk. En dus ook bij ons. ‘Parijs’ besluit wat en voor je het weet ben je hier in het zuiden ook de klos. Landelijk uitrollen, heet zoiets. Weet zo’n plucheklever veel. Zou ie zelfs maar het geringste benul hebben van het leven op het platteland? Dat nog steeds heel veel mensen absoluut afhankelijk zijn van oerklassieke verwarmingsmethoden? Dat huizen worden verkocht met het argument dat er een ‘cheminee’ aanwezig is? Vast niet. Die schuift zijn pantoffeltjes ‘s avonds gezellig onder de centrale verwarming die voor het merendeel van de Franse plattelandsbevolking een onbereikbare luxe is.
Maar zie! Gistermorgen greep milieuminister Ségolène Royal in. Op France 2 vertelde ze dat ze het besluit van de prefect gaat terugdraaien. Ze noemde zijn arrêt “excessief en ridicuul”. Mevrouw de minister toonde zich juist een voorstander van stoken op hout. En dus blijft het openhaardvuur in Frankrijk nog wel een tijdje (hart)verwarmend knapperen. Het lijkt wel een kerstcadeautje.
Ségolène? Míjn vriendin!

21 gedachten over “Het kerstcadeautje van Ségolène”

  1. l.maas713@upcmail.nl

    Dag Renée,

    Hij is weer mooi en sluit perfect aan bij een artikel in mijn vorige nieuwsbrief. Mag ik deze gebruiken met bronvermelding en een link naar jouw site?

    Ik hou me aanbevolen,

    Groet,

    Lennard

  2. Ile-de-France is een regio, geen departement en heeft dus geen Préfect. De regio bestaat uit de departementen Paris, Haute-de-Seine, Seine-Saint-Denis, Val-de-Marne, Seine-et-Marne, Yvelines en Val d’Oise

  3. de kloof tussen Parijs & Platteland is ongekend groot, ‘men’ heeft daar echt geen flauw benul. wij kunnen verhuizen als dat landelijk uitgerold wordt, net als de helft van de nog overgebleven bevolking hier. dat zou voor volledige leegstand zorgen en weg is dat idyllische platteland van Frankrijk.

  4. oh hemeltje ik had het ook gelezen , zijn ze helemaal gek geworden wij hier à la campagne stoken de houtkachel dagelijks en al jaren
    alleen in geval van hevige kou wat electra kachel er bij aan
    en dan vliegt de rekening ook omhoog
    dus merci Ségolène.!!!

  5. Hallo Renée
    Luxe probleem! Althans, in Frankrijk schat ik zo.
    Bij ons in Zweden, jawel, dat gaat in 2015 gebeuren, is het in de winter regelmatig zo’n 20 onder nul. Dan is een houtkacheltje geen luxe meer maar noodzaak.
    Er is wel een overheid die ervoor zorgt dat er voor elke boom die de kachel ingaat er twee worden teruggeplant dus dat is ‘t probleem niet en dat pluimpje rook? Jongens, ga koken! is de Zweedse opvatting.
    Bram.

    1. Ho Bram! Bij ons op het platteland is het dus beslist geen luxeprobleem. Hout stoken is bittere noodzaak. Nee, het is hier geen min 20, maar wel verdomde koud ‘s winters. En zeiknat. Dan móét je wel stoken. En we hebben het niet over een lullig houtkacheltje voor de gezelligheid, maar over serieuze verwarming. Voor het héle huis. Wegens geen alternatief. Kom hier eens langs buiten het hoogsezoen, als het echt wintert. Dan praat je wel anders.

  6. Mijn buurman heeft met toestemming in zijn sociale huurwoning een schoorsteen gebouwd. De geur van het brandende hout doet mij altijd goed. Zelf heb ik een hoog rendement cv gestookt op groen gas ondersteund met een zonneboiler. Met de opgewekte stroom van mijn gedeelde windmolen stook ik lichtjes bij.

    Als Randstedeling ben ik dan ook van alle gemakken voorzien!

    Dat dat voor jullie in Frankrijk anders ligt begrijp ik goed.

    Het verbaast mij niets dat de Parijse politiek niet verder kijkt dan de Boulevard Périphérique.
    Dit zal op meer onderwerpen frustrerend zijn.

    De Haagse energiepolitiek is ook niet altijd even geweldig!

    Verwarmende groet,

  7. Renée, touchee!
    Je hebt gelijk, zo had ik ‘t ook niet bedoeld. Ons houtkacheltje verwarmt bij ons in Zweden ook de gehele woonruimte, en niet alleen voor de gezelligheid, want ook hier is het gewoon nodig. Een zweeds houtkacheltje, gecombineerd met een huis (gelukkig hebben wij er zoeen) waarover een zweedse ontwerper ooit echt heeft nagedacht, geeft je het comfort dat je nodig hebt in de winter. Dat verwarmt inderdaad het hele huis.
    Dat zal in Frankrijk niet veel anders zijn denk ik.
    In ieder geval wens ik jullie een heel gelukkig en vooral warm kerstfeest.
    Bram

    1. Ach Bram, no offence taken. Mooi dat Zweden nu echt gaat gebeuren, van harte! En het zou mooi zijn als Franse ontwerpers zich ook eens met praktisch ‘design’ gingen bezighouden. Hier plempt een metselaar gewoon wat stenen op elkaar en dan heb je een huis… Jij ook een warme kerst.

  8. Leuk geschreven weer Renée, fijn hè zo’n Kerstkado, daar kunnen we tenminste wat mee ! In het dorp luidt het commentaar op dit soort regelgeving al vele jaren: “Die “lui uit Paris” snappen er geen worst van . . . !” Wij kunnen gelukkig nog even doorgaan met het gebruik van de houtkachel. Prettige Kerst alvast,
    Ineke

    1. Ik kook op gas Micheline. En we hebben altijd kaarsen in huis en zaklampen. En wat die douche betreft: de stroom gaat er meestal af tijdens de spitsuren, dus douchen doen we ervoor of erna, als we de stroom weer teruggekregen hebben. Duurt het een hele dag of langer (maar dat komt niet echt vaak voor), dan kunnen we altijd nog een paar pannen water op het gasfornuis zetten en die met koud water mengen in de badkuip. We zijn erg vindingrijk geworden….

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven