Het dorp van de Silly Walks

do 10 augustus 2017

Vorige week zat ie ineens weer bij de pizzeria in het dorp: Eric Idle. Hij zwaaide. Sinds ik hem vorig jaar vroeg of ik hem mocht interviewen voor mijn blad Côte & Provence zijn we zo’n beetje bekenden van elkaar. Leek me leuk om een van de grootste komieken van het absurdistische tv-programma ‘Monty Python’ uit de jaren 60, 70 en 80 van de vorige eeuw, met John Cleese, Michael Palin, Terry Gilliam enz., eens over Zuid-Frankrijk uit te horen. Gespreksstof genoeg zou je zo zeggen. Dat interview kwam er niet, hij schrok zich kapot bij het idee. Officieel woont hij in Amerika, maar hij heeft ook hier een huis en hij is als de dood voor het ‘Peter Mayle-effect’. De schrijver van ‘Een jaar in de Provence’- die ik ooit wèl voor m’n blad wist te strikken – was iets te openhartig geweest over zíjn dorp Ménerbes. Toen er vrijwel dagelijks busladingen toeristen voor zijn deur werden gelost en de lokale bevolking hem met pek en veren dreigde te verjagen omdat hij net iets te loslippig over hen was geweest, moest hij noodgedwongen verhuizen.
Idle zag dat niet zitten, hij is zeer gesteld op zijn rust en privacy hier; kan ik inkomen. Ik zwaaide terug, ik ga iemand ook niet lastigvallen als hij in gezelschap zit te lunchen, ik spreek hem later wel weer eens.
Intussen zag ik het piepjonge obertje van de pizzeria aan komen hippen met een stelletje pizzawagenwielen. Hoe hij het doet, geen idee, maar wat hij ook doet, hij hipt erbij. Of ie nou met pizza’s zeult, naar de épicerie gaat omdat de pizzabaas de wijnvoorraad weer eens is vergeten aan te vullen, of op straat een dampertje staat te doen: hij hipt. Als een musje. Zo zijn we hem dus ook gaan noemen. En het merkwaardige is, als je eenmaal op zo’n loopje gaat letten valt het je ook op dat er meer mensen op het dorp een merkwaardige manier van voortbewegen hebben. Zo heb ik inmiddels al wel vijf andere hippers gesignaleerd, iemand die op een heel rare manier van hiel naar voorvoet balanceert, minstens twee schuifelaars (zonder stok!), een heupenschudster, een paradepasser, een boezem-deinster, en nog zo het een en ander waarvoor ik het trefwoord nog moet verzinnen. En dan vraag ik me af: is het toeval dat de sketchschrijver van Monty Python uitgerekend in mijn dorp neerstrijkt? Kijk even mee naar het ‘Ministry of Silly Walks’ en je weet genoeg.
Ik hoop dat Eric me niet nakeek toen ik langsliep. Misschien ben ik ook wel bezig een raar loopje te ontwikkelen. Waar je mee omgaat en zo… Nou ja, misschien ben je pas echt geïntegreerd als je ook als een mus met jubeltenen door het dorp hipt. De volgende keer toch eens opletten hoe Mr. Idle zich voortbeweegt.

2 gedachten over “Het dorp van de Silly Walks”

  1. Fijn verhaal alweer lieve Renée…Je wegstoppen in een klein stil dorpje is een goed idee voor sommigen, het aan de grote klok hangen waar je precies woont is natuurlijk niet zo slim…Maar soms vraag ik me af of het geen bewuste loslippigheid is natuurlijk van hen maar de dorpsbewoners appreciëren dat natuurlijk wel minder!
    Geniet van de zon! Hier was het een beetje bewolkt en dus minder warm maar het mag hier gerust ook eens een lekker buitje doen vannacht hoor! Fijne avond daar! liefs, Tine

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven