Voor de liefhebbers van de Méditerrane keuken: een kersvers recept. Niet echt ingewikkeld en ook met ingrediënten die in Nederland en België verkrijgbaar zijn, te maken.
Alle recepten zijn bedoeld voor 4 personen.
Tja, dat was even een dingetje toen ik eindelijk de korte broek uit de kast kon trekken wegens aangenaam weer. Hoog tijd dat de bleke kuiten eens wat bijgebruind werden. En hoogst merkwaardig dat de rits niet dicht wilde. Was de winterkost op de heupen gaan zitten? Neuh. Kwabden daar wat alcoholische versnaperingen over de broekband? Ook niet echt, vertelde de spiegel. Kapotte rits, bleek bij nader onderzoek.
“Dan máák je die toch even?”, verzuchtte de echtgenoot niet begrijpend.
“Éven?!” Ik ben niet zo van de naaimachine, en een rits vervangen is voor mij zo ongeveer het ergste van het ergste. Ik zag mezelf al vloekend en tierend de halve dag verdoen met zenuwslopend naald&draadgedoe waarvan het eindresultaat bij voorbaat vast stond: korte broek in de vuilnisbak. En dat vind ik zonde. ’t Is een goeie broek, ooit opgescharreld in een legerdump in Draguignan. De broek heeft die dump vele jaren overleefd, tal van seizoenen trouw dienst gedaan; die doe je niet zomaar weg. Diep ongelukkig dook ik daarom bij de supermarkt in het stadje in de buurt het rek met fournitures in, op zoek naar een nieuw sluitstuk. Was er niet. Volgende supemarché (er zijn geen speciaalwinkels meer) ook niks. Maar wat was dat? Mijn oog viel op een onooglijk klein verpakkinkje met iets dat op een rits zonder rits leek, het onderdeel waarmee je de boel dichttrekt zeg maar. Je kon er je kapotte trekker mee vervangen, had je alleen een nijptang voor nodig. Dat leek er meer op.
Thuis toch wel even geworsteld maar verdomd, het lukte! Broek gered, dag gered. Behalve dan dat ik vergeten was boodschappen te doen. Had de echtgenoot helemaal op gerekend. “Ik heb maar wat bij elkaar gegooid”, mompelde hij, terwijl hij de borden vol schepte met een koele rode brei. “Ik had gazpacho willen maken, maar er waren geen tomaten meer, dus heb ik de bietjes maar opgemaakt.”
Nog nooit zo’n lekkere bietjesgazpacho gegeten!
Ingrediënten:
400 gram gekookte bietjes
1 komkommer
1 kleine (rode) ui
2 tenen knoflook
50 gram feta
1 bakje dikke yoghurt
sap van een ½ citroen
2 eetlepels balsamico-azijn
1 eetlepel olijfolie
paar blaadjes mint (of basilicum)
zout en peper, of wat tabasco
Bereiding:
Haal het kontje van de bieten en snij ze in stukken.
Schil de komkommer, snij ‘m in de lengte in tweeën en schraap de zaadlijsten eruit met een theelepeltje. Snij het vruchtvlees in stukken, maar hou een paar stukjes apart voor de garnering.
Pel de ui en snij die in stukken. Pel de knoflooktenen.
Doe de bieten, komkommer, ui en knoflook samen met de olijfolie in de blender en maal er een dikke blubber van.
Giet die in een kom en meng de yoghurt, de balsamico-azijn en het citroensap erdoor. Is de soep te dik, dan wat water toevoegen, maar niet teveel anders verwatert de smaak. Maak af met zout en peper, of eventueel een
paar drupjes tabasco.
Laat de kom afgedekt in de koelkast een uurtje koud staan.
Verdeel vlak voor het opdienen de soep over de borden, brokkel wat feta in elk bord en versier met wat blokjes komkommer en blaadjes mint of basilicum.
Stukje brood erbij, glaasje wit of rosé, mwah ’t kan slechter.
lekker