Tag: leven
Een nieuwe tv
Nog ver voordat het in mode raakte, was ik al tamelijk ‘groen’. Wist ik veel. Maar ik gooi nooit iets weg dat nog werkt, of draagbaar is. Zelfs al is het uit de mode of een beetje onhandig in het gebruik geworden. Zo had ik een minstens 15 jaar oude tv van de firma Grundig....
Zweefvliegen
Dankzij een berichtje in de krant zweefde ik ineens weer een flink eind terug in de tijd. Ging over de enorme overlast van het zweefvliegveldje van Fayence in de Var. Dat aérodrome is in heel Europa bekend om zijn geweldige thermiek, er worden zelfs wereldkampioenschappen gehouden. Altijd tamelijk raar gevonden trouwens. Je hangt een beetje...
Een dagje uit en thuis
Ik moest even naar Aix-en-Provence, iets zakelijks. Niet zo heel ver rijden, maar steeds is de vraag: binnendoor over de kronkelweggetjes door het groen van de Provence, of sneller via de autoroute. Ik doe liever het eerste, maar ik koos voor het laatste (tijdsdruk) en bij de péage stond nog maar een enkel geel hesje....
Schokweekje
Doffe dreun zojuist. De vloer onder m’n bureau trilde en ik trilde mee. Aardbevinkje? Die heb je hier zo vaak, meestal merk je er niks van. Ik heb er weleens eentje een beetje heftiger meegemaakt toen ik een tijdje in Portugal woonde, je krijgt er een raar gevoel van in je maag. “Scheurbuik?”, opperde de echtgenoot....
Een kippekontje achter de kassa
Nou, hij is verbouwd hoor, de épicerie op het dorp. Na weken van vergeefs langslopen was ie ineens weer open. Benieuwd naar wat er dan wel zoal verbouwd was duwde ik tegen de gloednieuwe winkeldeur. Die klemde. Ik had er ongetwijfeld een ferme neusafdruk op achtergelaten als niet een toevallige klant van binnenuit met een...
Bijpraten met de Britten
Altijd iets om je op te verheugen, als m’n Britse ex-buren weer eens een keertje langskomen. Ze wonen al jaren in Zuid-Frankrijk, maar rijden toch nog steeds in een auto met zo’n stuur aan de verkeerde kant. Ik heb Harry vaak genoeg gezegd: doe nou eens normaal, koop een sedan met een EU-stuur. Desnoods een...
Brokkenmakers
Niks gehoord, niks gezien, dus het was even raar opkijken toen ik vanmorgen het smalle paadje vanaf huis langs het rivierravijn naar de départementale dacht op te tijgeren. Ging prima, ondanks de diepe voren die er sinds de laatste regenhoosbuien zijn ingesleten. Als je op bepaalde stukken over het randje stuurt (inderdaad, doodeng) kom je...
Wat een raar weer weer
Ik woon hier nu alweer een aardig tijdje, maar waar ik nog steeds geen chocola van kan maken, is het weer. Ja ja, klinkt als de binnenkomer van het jaar, maar neem vanmorgen bijvoorbeeld. Het ochtendrondje met de honden en de kat (inderdaad, die loopt ook mee). De thermometer in de serre stond op een...
Uit eten? Ik dus niet
Noem me gerust een ongezellig type, maar ik vind deze periode van het jaar die ‘de feestdagen’ heet, helemaal niet zo leuk. Wat valt er eigenlijk te vieren? Ja hoor, ik weet alles van het kerstverhaal. Dat krijg je vanzelf ingepeperd als je als kind elke zondag twee keer tegenstribbelend naar de gereformeerde kerk wordt...
De calandrier van de posteuse
Alweer getoeter voor de deur vandaag, dat zijn we niet gewend. Het gebeurt zelden dat iemand de weg naar onze afgelegen boshut weet te vinden. Bezoek halen we doorgaans in het dorpscafé op, en het jagersvolk stampt meestal te voet langs en weet zich ongewenst en luidkeels afgeblaft door m’n viervoeters. Het bleek opnieuw de posteuse,...
