Tag: leven
De bio-Figaro
Een beetje onwennig snuffelde ik langs de houten schappen van de pas ontdekte Biocoop. Dat is geen tikfout en ik bedoel ook geen cinema, het gaat hier om een biologische (bio, zonder s) coöperatie (coop) en coöp schrijf je in het Frans zonder trema. Nee, ik vond het zelf ook geen lekker bekkende naam, maar...
‘Nog vijftig wedstrijden’
Mijn honden houden niet van voetbal. Alle vorige edities wel, maar deze willen niet aan de bal. Vaak genoeg geprobeerd hoor, maar als je een balletje wegtrapt en je hond gaat staan wachten tot je ‘m weer ophaalt om daarna geeuwend in het gras te gaan liggen of schouderophalend weg te lopen, dan is de...
Dooie Livebox
Eén donderklap bij heldere hemel was voldoende. Einde Livebox, einde internet, einde telefoon. Uiteraard pal voor het weekeinde. En dan mochten we nòg blij zijn dat de televisie gewoon via een eigen schotel geregeld was. Want ook dat had via de Livebox gekund, het decoderkastje dat de firma Orange je verhuurt als je met de...
Ducktape en ‘deux minutes’
“En dan hier linksaf!” wuifde ik door het neergezoefde autoportierraam naar de vrienden die ons in onze onneembare veste nabij het onvindbare gehucht in de Haute Provence hadden bezocht; ik hielp ze terug de bewoonde wereld in door via een doolhof van binnenpistes tot aan de eerste echt begaanbare weg voor ze uit te rijden....
Aftanken
“Nou...” zei de mevrouw van de tabac, “in de stad misschien?” De voorpagina van de Var Matin schreeuwde het in z’n toonbankbakje naast haar zo ongeveer uit: raffinaderijen geblokkeerd, personeel in staking, tankstations vallen droog. Maar voor de ondanks een snoeiharde mistral in short en halve hemdmouwtjes gestoken toerist was het blijkbaar nog niet duidelijk...
Moestuinieren
Of ik op de kat wilde passen, ze moest een weekje weg. “Tuurlijk”, zei ik tegen de helemaal hippe stadse buurvrouw die het een paar jaar geleden een kilometertje of wat verderop, eens op het platteland was komen proberen. “Maar met dat opgeschoten hondentuig bij mij thuis is het misschien beter als we dat op...
Les larmes aux yeux
Eigenlijk was ze al een beetje naar de achterkant van m’n geheugen geglipt; nieuwe woonstek, nieuwe ‘cave’ nietwaar. Maar gisteravond kwam er ineens een kersverse promospot voor Corsica voorbij op BFMTV. En hoppa! Daar was ze weer, madame Malvoisin. Een klein gedecideerd dametje met een pruikig donkerbruin geverfd krullenkapseltje en een veel te grote donker...
Een aimabele email-papie
Het verliep werkelijk vlekkeloos. Niet dat er na het verkennende telefoontje inderdaad op het afgesproken tijdstip een mannetje voor de deur stond, maar toen ik belde waar hij bleef kreeg ik van zijn thuisbasis in de stad een stuk verderop, zowaar een 06-nummer waarmee hij te traceren viel. Hij was al in het dorp,...
Chomage technique
Sinds vanmiddag hebben we weer internet. En niet te vergeten, telefoon! Het heeft de firma Orange behaagd dit ver verstopte gehucht in de achterlanden van de Provence weer op de moderne wereld aan te sluiten. “Wat doe je daar dan ook?” vroeg een collega die gruwt bij alles dat twee stappen van het privé-strand van...
Nog steeds sorry …
Ondanks de toezegging van Orange vorige week dat we snel weer de digitale snelweg op zouden kunnen, zijn we nog steeds verstoken van toegang tot het wereldwijde web. Geen web, geen werk. We hopen dus dat Orange héél hard bezig is om dit probleem op te lossen. Tot die tijd kunnen we alleen maar duimen...
