IJstijd in de subtropen

do 23 mei 2013

wijnklimaatGeloof het of niet, maar ik heb al twee dagen achter elkaar in de tuin geluncht. Is dat raar, in de Zuid-Franse subtropen? Nee, da’s een wonder tegenwoordig. Dit weekeinde nog, spoelden we zowat met huis en al van de berg af onder het donderend geweld van aanhoudende hoosregens. Op de mezzanine moesten -zoals zo vaak de afgelopen winter- weer emmers en dweilen ingezet worden om het lekwater in toom te houden. Kortom, nog nooit zo’n nat en koud voorjaar beleefd. In het café ging de whiskyfles van hand tot hand, de gérant had hem maar gewoon op de bar laten staan. Maar de stemming bleef mistroostig. We hoorden allang met een mooie fles rosé en een uitbundig Provençaals lentegevoel op het terras te bivakkeren. Volgens de krant waren we het slachtoffer van de kilste en natste printemps sinds 1956. Maar dat hadden we zelf al geconstateerd.
En terwijl ik dit schrijf, zie ik boven m’n scherm uit de donderwolken rond de bergen in de verte samenpakken. Waaien doet het al, het lijkt wel of de mistral en de tra-montagne een robbertje machtsstrijd aan het uitvechten zijn, merkte ik toen ik vanmiddag met de honden door de heuvels trok. Diep spijt dat ik in een optimistische bui mijn schipperstruien al had opgeborgen. “Global warming hè”, kon mijn man niet nalaten sardonisch op te merken toen ik met kippenvel tot in m’n haarvaten thuiskwam.
Nee, daar geloof ik al een tijdje niet meer in. Zeker na de snoeiharde winter en het compleet mislukte voorjaar geloof ik meer -en ik ben de enige niet- dat we eerder op weg zijn naar een nieuwe ijstijd.
Het rapport waarmee de Franse regering vorige week ineens kwam aanzetten, klonk me dan ook als muziek in de oren. Daarin voorspellen onheilsprofeten dat het hier op termijn erg warm gaat worden. En erg droog.
Minpuntje: men heeft ook berekend we omstreeks 2050 de wijnbouw bij mij in de buurt wel kunnen vergeten. Gemiddeld één graad warmer zou volgens dat rapport al betekenen dat je met je wijngaard 180 km noordelijker moet gaan zitten.
Ik zal tegen 2050 allang op de laatste trein gestapt zijn, maar het lijkt me een idioot idee dat de rosé te zijner tijd uit Zweden komt. Ik weet wel dat er tegenwoordig ook in Nederland aan wijnbouw wordt gedaan. Maar ik heb nog nooit een glaasje ‘vin Hollandaise’ gedronken, en ik moet er ook niet aan denken. Ik koester mijn vooroordelen en ik vind dat serieus te nemen wijn uit Frankrijk of Italië komt, desnoods uit Spanje of Portugal. En hoewel mijn zoon die in Nederland woont en een beetje véél verstand van wijn heeft (er is wel meer met die opvoeding mis gegaan), beweert dat het spul uit Zuid-Afrika, Californië, Australië, Chili en nog zo wat landen heel goed te doen is, en tegen een schappelijke prijs, voel ik geen enkele attractie.
Ik voorspel dat er in 2050 nog heel gewoon Provençaalse rosé op het terras van ons dorpscafé wordt gedronken. Tenminste, als het dorp er dan nog is. Er is geen werk, de jongeren zoeken hun heil elders. De crisis lijkt me een groter probleem dan een dubieus vermoeden van planetaire opwarming.

12 gedachten over “IJstijd in de subtropen”

  1. Hallo Renée, ik volg je blog (en natuurlijk de mooie recepten) al een tijdje. Heel erg leuk!!
    Hier in de Allier geen tra-montagne en mistral , maar wel heel verschrikkelijk herfstig!!
    We hopen toch echt dat het nog beter gaat worden dit jaar. We wachten af. Lekker binnen bij een gezellig haardvuurtje en een glaasje rosé hopen op betere tijden!
    Groeten Ron en Ine uit de Montagne Bourbonnais.

    1. Dag Ron en Ine,
      Nou, ik hoop van harte met jullie mee. Want dat haardvuurtje hier brandt al sinds begin oktober vorig jaar, en na acht (!) maanden heb ik het fikkie stoken wel zo’n beetje gehad. Maar dat glaasje rosé gaat er altijd in natuurlijk. Chinchin! ;-]
      En bedankt voor de aardige woorden.

  2. nou we hebben hier de houtkachel al tijden weer aan of liever gezegd nog steeds , schoon genoeg van dat weer en mijn gasten ook
    het zwembad is al meer dan een maand open .
    ik wil zon en s’avonds buiten zitten met of zonder rosé!

  3. Hallo Renee,

    Schrale troost….. In Rotterdam donderdagmiddag 23 mei een snoeiharde/ijskoude hagelbui!!! :-)Geen wonder dat we aan ‘schaatsen’ denken!! Ja, het stemmen op het Stadsinitiatief in Rotterdam – liefst op onze #schaatsbaanrotterdam natuurlijk – is begonnen!! En dus… liep ik tussen de hagelstenen door om flyers in brievenbussen in m’n straat te stoppen en bij buurtwinkels te vragen of zij die wilden ophangen >Goed in t zicht!! M’n Leonidas-missie is geslaagd en dat gaf me toch een (beetje) warm gevoel toen ‘k verkleumd thuis kwam! Tussen dit (soms) geestdodend ‘flyerkarweitje’ door bedacht ‘k me hoe gek het leven verloopt… Van AD-verslaggeefster > PR (vrijwilligerswerk)van de 2de hockeyclub in R”dam > beetje ‘postbode’….spelen! Wel een onervaren ‘postbode’…bij de 4de brievenbus drong ‘t eindelik tot me door… Er zat een sticker op de brievenbus: “Geen ongeadresserde post”!! Dat heb ‘k aan m’n laars gelapt met ‘t idee: “dit is flyer-bezorging bij mijn buren”! Door alle drukte (er moest jl week ook een persbericht uit, over G- en LG-hockeyers Open Dag bij Leonidas!) om onze ‘winter-schaatsbaan in Rotterdam’ te promoten via o.a. twitter/Facenbook/LinkedIn-Leonidasgroupe ben ‘k nauwelijks meer toe gekomen aan lezen. Je boek: “Met opgestroopte Mouwen, Een Vrouwenleven” is Schitterend knap geschreven!!! ‘k Ben nu op pag. 248 en vraag me vertwijfeld af: ‘Ben ‘k stekenblind geweest voor de sportredactie bij ‘t AD’?? OF: hussle je data zo knap door elkaar dat ‘k je boek voor de tweede keer wil lezen!!!Jouw boek is in elk geval een echte aanrader voor FB!! Met jouw toestemming(?) zet ‘k erop, zodra ‘k het helemaal heb gelezen! pls? Hartelijke groeten!!Zettie.

    1. Dag Zettie,
      Je hebt wel heel veel voor je cluppie over zeg! Daar heb ik nou weer bewondering voor.
      En op die schaatsbaan heb ik al gestemd hoor, en de tweets erover twitter ik ook altijd door; we komen er wel.
      Intussen word ik helemaal verlegen van de lof over m’n boekkie. En nee, er zijn geen data door elkaar gehusseld.
      En ja natuurlijk mag je ‘Opgestroopte mouwen’ op Facebook zetten, graag zelfs! En alvast heel erg bedankt.

  4. Goedemorgen Renee,
    Heerlijk om te lezen hoe jij het gevoel van vele mensen weer kan verwoorden! Ik heb gisteren jouw boek “Met opgestroopte Mouwen, Een Vrouwenleven” uitgelezen. Mijn komplimenten voor dit staaltje “schrijfwerk”! Vaak heel herkenbaar voor mij. Van mijn 18de tot 26 ste in de Var gewerkt en gewoond, daarna 30 jaar in diverse europeesche landen gewoond en nu alweer 5 jaar in Zuid Frankrijk, waar ik ook wel heb moeten wennen aan de veranderingen van ons kleine dorpje. Ik lees altijd met heel veel plezier Kijk, Zuid Frankrijk en maak vaak een van de heerlijke recepten. Dank je wel voor het delen van jouw observatie en jouw belevenissen.

    1. Dag Anja,
      Het is vandaag geloof ik blozerdebloos-vrijdag! Zettie (zie hieronder) was ook al zo lief voor me. Terwijl in de huiselijke kring toch bekend sta als ‘erkend heks’ ;-]
      Ik vind het wel heel leuk om te lezen dat je zoveel in ‘Opgestroopte mouwen’ herkent, en dat je ook plezier beleeft aan dit blog.
      Dank je wel dat jij dat weer met mij hebt willen delen.

Laat een antwoord achter aan Zettie Leeuwenburgh Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven