Wéér vergeten: 15 augustus

do 15 augustus 2019

Ik zou nog even naar de épicerie, ik kwam een paar sinaasappels en een stronk bleekselderij tekort. Wéér te gehaast geweest in de supermarché, in de stad een stuk verderop. Daar was het vakantiedruk, toeristengezinnetjes die wanhopig hun weg zochten tussen de schappen en intussen het meegesleepte kroost hun gang lieten gaan met mini-supermarktkarretjes. Ik snap het wel, je moet ze zoet houden, maar ben er niet blij mee als zo’n ongecontroleerde peuter me tegen de benen ramt, of onstuitbaar begint te brullen als pa/ma het uit de schappen gegraaide snoepgoed weer terug propt, doorgaans op heel andere plekken dan waar het vandaan kwam. De toerist is niet mijn allerbeste vriend, om het voorzichtig te zeggen. Al weet ik heus wel dat we een beetje afhankelijk van ‘m zijn. Maar ja, behalve voor handel staat de vacancier ook altijd garant voor chaos en verwarring. Op de weg, in de winkels, in de restaurants, op de terrassen van het café. ’t Zal wel weer niet aardig zijn, maar ik ben in dit verband altijd heimelijk blij als het september is, de grote leegloop heeft plaatsgevonden, en we weer ‘onder ons’ zijn.
Eerlijk gezegd begrijp ik dat hele toerisme niet. Ik geloof er niks van dat die volksverhuizingen ook maar iets van gezellig relaxen opleveren. Ik las ergens dat september de drukste maand is voor echtscheidingsadvocaten. Zou me niks verbazen. Nergens zoveel stress gezien als bij ‘ontspannen’ vakantievierende toeristen. Die al na de eerste dagen vakantie-oververhitting waarschijnlijk liever thuis op de bank waren gebleven. Had wellicht een relatiecrisis gescheeld.
Maar goed, ik zou even naar de épicerie en meldde de echtgenoot dus dat ik naar het dorp ging en dat ik ook even iedereen in het café gedag zou zeggen. Hij wees me er fijntjes op dat het 15 augustus was, en de épicerie gesloten zou zijn. “Zelfs de cave is dicht!”
Shit. Ik woon nu echt al een tijdje in Frankrijk, maar het is me in al die jaren niet gelukt enig inzicht te krijgen in alle feestdagen in dit land. Ja ja, Quatroze julliet en 1 mei, dat onthoud ik wel. Maar je hebt ook nog 11 november, het einde van de Eerste Wereldoorlog dat dan herdacht wordt. En dan zijn er het hele jaar door bovendien allerlei van oorsprong katholieke feestelijkheden die allemaal vrije dagen opleveren. Mij best, maar ik kan ze niet onthouden.
Vandaag dus Assomption, Maria Hemelvaart. Winkels dicht, van La Poste hoef je ook niks te verwachten. Op 1 november is er Allerheiligen, op 2 november Allerzielen. Dan is er drukte bij de kerkhoven. Ik keek het net na, ik was ook die data weer vergeten. Ik heb ze nu maar in mijn agenda gezet.
Ik spreek weleens mensen (meestal uit het noorden van Europa) die vinden dat we in Frankrijk wel érg veel vrije dagen hebben. Nou, ik heb er geen probleem mee. Behalve dan als ik vergeten ben dat ik op een dag als vandaag voor een gesloten winkeldeur kom te staan. Inderdaad, beter opletten dan maar.
In het café had ik intussen geen zin meer. Nippend aan een glaasje thuisrosé op m’n eigen terras (vandaag zowaar een paar graadjes koeler dus best te doen) vroeg ik me af hoe dat nou eigenlijk zit, met al die van oorsprong katholieke vrije feestdagen terwijl Frankrijk helemaal zo katholiek niet meer is. Ik vermoed dat een vrije dag inleveren gewoonweg niet in de Franse genen zit. Eens gegeven blijft gegeven, zoiets. Dat zal wel onzin zijn, maar zo’n setje genen wil ik ook wel. Sterker nog, ik denk dat ik ze al heb. Geërfd van m’n Franse oma van moederskant. En na bijna 30 jaar hier ben ik wel weer zoveel herverfranst dat ook ik hecht aan een dagje zonder prikklok. Me dat laten afpakken, ik dacht het niet.
De echtgenoot attendeerde me nogmaals op de datum. “Vijftien augustus, je weet dat je je vriendin Marie moet bellen? Die is vandaag jarig.”
Oh ja, 15 augustus. Je heet niet voor niks Marie natuurlijk. Dát kan ik wel onthouden. Ik draaide het nummer, en kreeg de voicemail: “Met Marie, ik ben er vandaag niet, on fait le pont, maar spreek gerust je boodschap in. Maandag verder.”
Nog een reden waarom ik er vaak naast zit: ‘on fait le pont’, we maken een bruggetje. Wat betekent dat je met slechts één extra vrije dag een officiële feestdag aaneensmeedt aan een lang vrij weekeinde. Ik ga dat ook maar doen, denk ik.

6 gedachten over “Wéér vergeten: 15 augustus”

  1. Wij stonden in ons liefelijke dorp bij de Marie ook voor een dichte deur ..
    Oh ja feestdag en un jour du pont
    Maandag nieuwe kansen

    Fijn weekend
    Jenny

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven