Geheimtip: De lucratieve verleiding van de illegaliteit
De olijfbomenexpert die de staat van het geboomte zou analyseren, vreesde mijn huis niet te kunnen vinden. Dus dan een rendez-vous in het dorpscafé. We hebben hier maar weinig vierwielers met een tomtom of zoiets. We zijn al tevreden met een richtingaanwijzer die het doet. Van de week kwam de aannemer uit het grote dorp...
Zo onderga je de Provence
Nee, vlot ging het allemaal niet. Maar nadat de overtuiging had postgevat dat ik kennelijk niet zo’n toerist was die alleen maar voor een paar weken zomervakantie in het dorp had rondgehangen, won de wederzijdse nieuwsgierigheid het van de argwaan. Ik had (voor mijn doen) al wel snel een paar Provençaalse wetmatigheden ontdekt en voor...
Geloken luiken
Toen ik kwam aangelopen voor onze dagelijkse apéro-conventie liet de kerkklok somber van zich horen. Toen ik naderbij kwam, zag ik dat de boulangerie, de tabac en het café hun rolluiken hadden laten zakken. Geloken luiken. Een begrafenis, wist ik. Het debat-gezelschapje op het terras had wel goed gevulde glazen op de tafel staan, maar...
Pasen valt veel te laat
Het was prachtig weer op de officiële nieuwjaarsdag. Maar in ons dorp is het op 1 januari nog lang geen nieuwjaar. Onze herstart is pas tegen pasen. Dan zijn onze 2 restaurantjes weer open en wenken de parasols op het café-terras. Tijdens ons dagelijks apéro-conclaaf maakte pastoor Henri een vermoeide indruk. Zoals altijd die laatste...
Eigen dorp eerst
Even vreesde ik te hallucineren toen ik de épicerie betrad. Tot mijn verbijstering had Marcella oesters, gerookte zalm en zelfs champagne in haar beknopte nerinkje. Dat was vorig jaar met kerst niet zo geweest, ik wist het zeker. Toen had ik nog helemaal naar de supermarché in het stadje verderop moeten tuffen om wat van...
Condoleances bij de tabac
De hoogbejaarde moeder van mijn vriend Francies de aannemer had het trieste nieuws als eerste. Ze is de zelfbenoemde presidente van het maison de retraite, machtiger dan directeur, en hoe ze dat flikt, is me nog altijd een raadsel, maar qua nieuwtjes is ze sneller dan alle sociale media bij elkaar. Haar vertrouwde openingszin was:...
Een kerstgesprek
Tot mijn stomme verbazing had ons hele dagelijks apéro-gezelschapje van rond midi naar de re-ouverture van de Notre Dame in Parijs gekoekeloerd. Van terrasgenoot pastoor Henri steeds begrepen dat ons dorp in minder dan geringe mate kerkelijk ‘angehaucht’ is. De mis op zondag trekt alleen nog 70-plussers. En ik weet heel zeker dat alles wat...
Reisplannen
’t Was meteen bonje toen ik op onze parking annex boulodrôme in een opwelling van dienstvaardigheid met een breed armgebaar de achterkant van de overigens toch al jaren verfomfaaide Toyota Jeep van de Brulboei van een lawine herfstblaadjes wilde bevrijden. “Merde! Ne touche pas mon bazou!”, werd er van verre geroepen. Ik herkende de stentor-stem...
De laatste mooie zondag van het jaar
Het was zondag en zelfs naar Provençaalse normen overdreven lekker weer voor de tijd van het jaar. Het leek me dus een prima idee om een uurtje eerder naar het café-terras te gaan voor het ouverture glaasje rosé van de dag. Normaal gesproken is de afspraak daar zo rond midi. Ik had amper een eerste...
Hoofddoekjes in het dorp
Het was weer zover: het café wegens vakantie een hele week dicht. Wij van het dagelijks apéro-beraad zo rond midi op het terras hebben de burgemeester al talloze malen gewaarschuwd dat hij minstens de gemeenteraad voor crisisoverleg bijeen moet roepen als het weer zover dreigt te komen. Men gooit de huiskamer van het dorp niet...
- 1
- 2
- 3
- …
- 7
- Volgende »
