Wachten op de post-pausin
Ik ben een trage leerling. Niettemin had ik snel na mijn immigratie in de smiezen dat je in het kader van de waarheidsvinding bepaalde vragen het beste in het café aan de orde kunt stellen. Aan ‘instanties’ van ambtelijke aard heb je weinig als je iets te weten wilt komen. De concitoyens in de kroeg...
President gezocht
Mijn vriend Francies de aannemer met wie ik dagelijks rond midi in het café een apéro-glaasje drink, was woensdag aan de late kant en maakte een teneergeslagen indruk. Ik wees op de strakblauwe hemel boven het terras en vroeg wat er aan de hand was. ‘Pénurie de carburant’, zuchtte hij. We hebben geen station de...
Sportpraatje vanaf de thuistribune
Ik doe intensief aan sport. Dat wil zeggen: als bankzitter, maar dan in een clubfauteuil voor een ruim bemeten beeldscherm. Dat schijnt niet zo gezond te wezen, maar ik reken comfortabele liefde voor sportspanning dus juist niet tot een guillotine-gerichte levensvervulling. En ik lust geen chips en maar weinig bier. Toen ik lang geleden nog...
Onze favorieten in het achterland (7): Châteaudouble
De medewerkers van Kijk, Zuid-Frankrijk! vertellen in deze wekelijkse rubriek over hun favoriete dorpjes in het arrière pays. Dit keer Peter Hagtingius over Châteaudouble (Var). Châteaudouble: adelaarsnest op een rotspunt In aanmerking genomen dat een Zuid-Frans dorp me niet klein genoeg kan zijn, hoeft het geen betoog dat ik een vrij intieme relatie met Châteaudouble (Var)...
Op de barricades
Het was die donderdag van de aangekondigde revolte. De pensioenen. Zoals elke dag ging ik rond het middaguur naar het café voor een apéro met mijn vriend Francies, de aannemer. Op het traject tussen de parking annex pétanquedrôme en het dranklokaal regende het, het was koud en ik vreesde sneeuw. Ik keek om me heen...
Couleur Locale: Afgedroogd en afgedropen
Mijn vriend Francies de aannemer en ik waren die beruchte zondag al om drie uur terug in het café. We hadden ons dagelijks apéro van zo rond midi niet laten schieten, maar we wilden ons verzekerd weten van een prettige vooraanzittende plek voor de speciaal gehuurde tv ‘grand écran’ in het café. Het zou me...
Achteruitgang
Mijn vriend Francies de aannemer met wie ik dagelijks rond midi voor het apéro op het caféterras aanschuif en ik hadden het vastgesteld: achteruitgang. Het begon ermee dat het café werd overgenomen door alweer een nieuwe uitbater. Bij diens eerste optreden stelden we vast dat ’m niet verteld was dat we sinds het begin van...
Couleur locale: Op de dorpspof
Mijn vriend Francies de aannemer en ik die elkaar dagelijks zo rond midi treffen voor het ‘apéro’ op het café-terras of bij regen dan maar binnen, maakten op voorbijgangers vast een verslagen indruk. Wisten zij veel dat het dorp voor de tweede achtereenvolgende dag zonder internet zat. Wij wel. Bij de tabac was me al duidelijk...
Perikelen en penarie
Zondag tot het begin van de avond gewacht voor ik naar het terras van het dorpscafé ging, Het was eerder echt te warm. In afwachting van mijn vriend Francies de aannemer met wie ik dagelijks voor een ‘apéro’ afspreek raakte ik in gesprek met iemand uit Vlaanderen die de Zwarte Zaterdag met ruim 1.000 hittegolf-kilometers...
Couleur locale: Best een aardig dorp
Voor de derde achtereenvolgende zondag zat er rond midi helemaal niemand op het terras van het dorpscafé. Te warm. Ik heb vaak betoogd dat het me niet warm genoeg kan zijn, maar nu de ‘canicule’ (hittegolf) aanhoudt, heb ik dit standpunt genuanceerd gewijzigd in een stondpunt. Een dagje zonder de lawaaipapegaai die zich airco noemt,...
- 1
- 2
- 3
- 4
- Volgende »
