Tag: emigreren
Autochtoon? Nou, kijk…
Ik heb nagedacht (geen gewoonte) en daar werd ik zowaar vrolijk van. Dat kwam door een commentaartje op m’n blog 'De ‘bataves’ zijn hier!’ van eind vorig jaar. Ik hou niet van rauwe oesters, de echtgenoot niet van vlees, dus werd er betwist of ik nou wel ‘autochtoon’ was, zoals ik grapsgewijs beweerde. Dacht het...
De ‘bataves’ zijn hier!
Gisterenavond tegen twaalven ineens rare doffe knallen. Geen jagers, dat klinkt anders. En de Monegasken een stuk lager op de berg konden het ook niet zijn, die bleven knalfeesten in Monaco. Niks afgelast daar, zoals hier in Saint-Tropez en Saint-Raphaël, vanwege dieptreurige terreurdreiging. Er steeg gejuich op uit de vallei, plus een helder verstaanbaar ‘Potdomme...
Het truffelincident
Bij de grote supermarché een dorp verderop doe ik niet graag boodschappen. Geef mij maar de lokale middenstand, een boertige cave in de buurt en de onvolprezen marché paysan. Maar soms kom je er niet omheen en dan schuif ik toch langs de overvolle schappen waartussen ik me suf zoek naar dat wat ik elders...
Hoge nood toestand
Zojuist een goede gast naar de aeroport gereden. Vlekkeloos, geen gedoe op het vliegveld, geen problemen onderweg. Dat was wel anders toen hij aankwam. Niet lang daarvoor had president Hollande op tv aangekondigd dat we ‘en guerre’ waren en dat hij de ‘état d’urgence’ had afgekondigd. In oorlog? Noodtoestand? Toen, voor de tv, moest ik...
Een mannetje voor de deur
Er scharrelde al enige tijd een enigszins verloren type met een schep aan de rand van het terrein. Na een paar dagen ging ik maar eens vragen wat hij nou eigenlijk aan het uitspoken was. “Ah madame, amélioration routière.” Zijn accent kwam onmiskenbaar van de overkant van de Méditerrannée. En hij was blijkbaar van gemeentewege...
Personal trainer
Sinds een week of wat is het gekreun en gesteun hier in en om het huis niet van de lucht. Om de paar dagen komt er tegenwoordig namelijk een personal trainer op bezoek. Da’s aanpoten, want het is er eentje die van aanpakken weet. Niks warming up, niks voorzichtigjes beginnen met wat lamlendige rek- en...
Boodschappenkarretje
Ik had het bijna gezegd: “Mwah, doe er maar twee.” Quasi nonchalant, met zo’n blik van ‘koopje, moet kunnen’. Maar daar keek Denise toch iets te streng voor; geen serieus gevoel voor lichtvoetigheid, deze dame van de ‘accueil’ van de grote supermarché een dorp verderop. Ik beperkte me tot het overhandigen van m’n ‘piece d’identité’...
Huisdissen
“Yamina! Wat doe je nou?” Ik trof madame Mahmoud, mijn thuishulpvriendin, aan op een keukentrapje, terwijl ze met de stofzuiger verwoed omhoog porde naar een mini-disje. Oké, officieel heet zo’n te verwaarlozen reptielachtige een gekko, een hagedisje, maar sinds ik m’n toen nog piepjonge dochter vele jaren geleden van haar angst voor kruipers en sluipers...
Opgelicht
Ik zat al in de auto op weg naar het vliegveld van Nice toen het telefoontje kwam: “We gaan het niet redden, lekke band op de A9, ergens ter hoogte van Uitgeest.” De vriendin die mijn dochter voor een vakantie naar ons afgelegen bergonderkomen in het achterland van de Pays de Fayence op sleeptouw zou...
Een kat met stierenballen
Zoals het hoort in deze contreien doen we op zondagen met enige regelmaat een lunch buiten de deur. Geen toestanden, iets lokaals op het dorp. Of een dorp verderop. Doorgaans heb je in het naseizoen ruim de keuze. Maar nu was het herfstvakantie, en druk. Bij de meeste eethuizen wordt dat opgelost door de tafeltjes...
