Tag: emigreren
Mag ik nog uitkafferen?
Van geruime afstand heb ik de laatste tijd de opnieuw fel opgelaaide Zwarte-Pietendiscussie in het oude vaderland gevolgd. En eerlijk gezegd ben ik tamelijk verbijsterd. Hoe kunnen volwassen mensen met stemrecht zich tot in de hoogste regionen van de Verenigde Naties zó druk maken? Om een volkstraditie, om folklore? En dan gaat het even niet...
A man’s best friend
Onze Britse buurman Harry is van de stoere variant. Toen hij vorige week zijn geplande reis van twee weken naar Engeland zowat in het water zag vallen (zie hier) verblikte of verbloosde hij niet. Nou ja, bijna niet. Maar toen bleek dat de beoogde reis voor de oudste van z’n drie Springer Spaniels echt teveel...
De tijgermug rukt verder op
Op het gevaar af dat ik vervelend word, wil ik toch maar weer aandacht vragen voor de tijgermug. Zoals elk jaar, inderdaad. Want dat valse kreng gaat niet meer weg hoor, nooit meer. En elk jaar worden het er meer, en elk jaar is het verspreidingsgebied groter. Na een kletsnatte winter en een voorjaar vol...
Het einde van een Vonk
Ik ga het doen. Op het gevaar af dat alle feministen over me heen vallen. Per heden schaf ik de naam Vonk af en ga ik verder onder die van mijn echtgenoot. Het wordt me namelijk echt te gortig. Ik vond het al niks dat er een op z’n minst dubieuze wetenschapper diezelfde achternaam heeft....
Nooit meer post
Ik heb ruzie met de posteuze. Ik vond het altijd al een arrogant rotwijf, maar omwille van de postbezorging heb ik me tot vorige week ingehouden. Hier op het platteland ben je nogal afhankelijk van de willekeur van de jou toebedeelde postbezorger(in). En jarenlang hadden we niks te klagen. Joël was weliswaar niet de stiptheid...
Va banque
In zo ongeveer de oertijd opende ik een Franse bankrekening. Een degelijke, bij de Crédit Agricole. Wat vroeger in Nederland de Boerenleenbank was zeg maar. Ik kreeg een rekeningnummer dat begon met 07, dat was omdat de bank dan kon zien dat ik een buitenlander was, legde de baliebediende uit. “Doe er dan maar een...
Het spel is op de wagen
Ge-email en getelefoneer, mijn ex-landgenoten zijn weer onderweg, liggen op koers richting Zuid-Frankrijk. Misschien zelfs iets eerder dan voorgaande jaren. Plak aan Hemelvaart een vrije dag om het weekeinde te halen en je hebt zomaar een minivakantie. Vandaar. Hoe dan ook: ik werd vandaag als vanouds weer ingeschakeld om even vlug logies te regelen. Voor...
Er vloog een zwembad langs
En dan denk je dat je alles gehad hebt. Er kwam zo rond de lunch een helikopter langs. Gebeurt vaker, we wonen niet zo ver van het grootste militaire oefenterrein van Europa. Maar deze wentelwieker bleef hinderlijk lang hangen. Dan ga je toch even kijken. En dan blijkt dat het zwembad van de nieuwe buren...
Een pizza van vijftien jaar oud
Ik geef het eerlijk toe, ik kook ook weleens niet. En zo geschiedde het dat na een drukke dag toetsenbord de marge tussen de laatste ‘save as’ en de opening van het BFM-journaal van negen uur te krap was geworden om nog aan de bereiding van een serieuze maaltijd te beginnen. Naar Nederlandse normen eten...
Joyriding
“Hi Rennie, it’s me.” Dat kon er maar één zijn, Janet, de Britse buurvrouw van een kilometertje verderop die mijn voornaam nog steeds verbastert tot maagzuurtablet. Aardig mens, daar niet van, we borrelen wel eens sinds ze een paar jaar terug met haar gepensioneerde man in ‘the sunny south of France’ is komen wonen. Maar...
