Tag: emigreren
Tanken op het dorp
Er moest een lullig tankje benzine voor de debrousailleuse. Dat haal je op het dorp, bij de dorpspomp die sinds een jaartje bestaat uit een diesel- en een 95 sans plomb-betaalautomaat. Omdat Patrick, de garagist, de boel in zijn eentje moet runnen sinds zijn vrouw -die voorheen de kassa bediende- na de geboorte van hun...
Sperziehonden
“Te dik.” “Wat nou?” “Ze zijn gewoon te dik.” Met een geroutineerde kennersblik declasseerde Marcel mijn twee welgedane vuilnisbakken tot welgevulde vuilniszakken. “Maar ze krijgen echt niet teveel te eten hoor. Eigenlijk staan ze gewoon permanent op dieet.” Ik zag hem denken: “Maak dat de kat wijs.” Marcel is -behalve een toffe gozert, een geweldige...
Botsing met Bob Marley
Ik loop al een tijdje in Zuid-Frankrijk rond, maar ’t is me nog steeds niet gelukt al die feestdagen, van nationale of religieuze aard, bij te houden. Er wordt wat af gevierd in dit land. En als ik er in Nice Matin niet op geattendeerd was, had ik ook weer niet geweten dat het morgen...
Een stok achter de deur
Las gisteren in de krant van wakker Nederland dat veel mensen bij wie is ingebroken, zich sindsdien bewapenen. Pistool of mes onder het kussen, knuppel naast het bed, dat werk. Ik snap de reflex, maar ik vind het helemaal niks. Elk wapen dat je in huis hebt, kan zich tegen je keren als je niet...
Een eigentijdse mensch
Hij heette Guillaume, maar daar kwam ik later pas achter. Bij de eerste kennismaking kon ik niets anders verstaan dan ‘Glhmèu’ wegens een bijzonder eigengereid Provençaals accent, dat ook de rest van de spaarzame conversatie goeddeels smoorde. Maar hij kwam als geroepen. Gisterenavond stond er in het gangetje tussen woon- en slaapgedeelte ineens een klein...
Dascriminatie
Het wilde niet, dit weekeinde, met het weer. Normaal gesproken hangen we begin april al in hemdsmouwen rond op het terras, maar zelfs de straffe mistral bleek niet in staat het treurige regengordijn te verjagen. Dus troonden we onze bezoekende Nederlandse vriend die tevens advocaat is, vandaag ter compensatie mee naar het dorpscafé voor wat...
Eentje die deugde
Volgens de arts die mij niet onderzocht, verkeer ik in blakende gezondheid. Altijd leuk om te weten. Ik heb het niet zo op witjassen, maar soms ontkom je er niet aan. Verzekeringdingetje, of ik er even een bijpassende huisstethoscoop bij wilde zoeken die de formaliteiten kon afwikkelen. Het Franse platteland kennende, had ik al visioenen...
Een theeplantage in de tuin
Ik ben geen theeleut, nooit geweest ook. En volgens mij wordt er bij ons in Zuid-Frankrijk ook maar weinig thee gedronken. ’t Is hier meer van de espresso, de anisette, de wijn. En als het even kan een glaasje marc de Provence. Geen wonder dat wijlen mijn schoonvader, die van de blauwe knoop was, tevens...
Vriendin voor de deur
Ajajajaj, net op tijd! Eind van de ochtend trof ik Madame Mahmoud aangeplakt tegen haar ‘pot de yaourt’ -zoals zo’n zonder-rijbewijs-autootje hier in de volksmond heet- terwijl ik met gierende banden de bovenaan ons pad geposteerde brievenbus rondde. Ze is punctueel, zeg maar haarscherp op tijd, als ze me komt helpen met de huishoudelijke klussen...
Beam me up Scotty
Onlangs is de ‘vigilance attentat’ hier in de regio verlengd tot 10 april. Wat inhoudt dat er bij ons (en verder ook in Parijs en omgeving) nog steeds op volle sterkte wordt gewaakt tegen het plegen van aanslagen, in de nasleep van Charlie Hebdo. Ook hier op het dorp. Tuurlijk. Voor het schooltje staan wel...
