Tag: restaurants
Vroeg in de veren
Gebeurt wel vaker hoor, dat bij ons de stroom uitvalt. Of anders wel het internet. Het hoeft maar een beetje te waaien of je kunt erop wachten. De elektriciteitskabels hangen hier nog ‘authentiek’ tussen de bomen. Het idee dat je ze ook zou kunnen begraven is wel bekend, maar ja, kosten/baten bij zo’n dorpje van...
Da’s nog eens een cadeau-idee!
Jawel! De cadeautjesdagen komen er weer aan. En als er nou iéts een warmwinterpresentje met een zonnige inhoud is… Ik wil maar zeggen, geef gewoon een hartverwarmend stukje Zuid-Frankrijk cadeau in plaats van saaie sokken of een complex computerspelletje. Even lekker relaxen voor de haard, op de bank of languit in bed met onbekommerde anekdotes...
Dank je feestelijk
Nou, dat viel het dorp niet mee, twee weken de kroeg dicht. Eens per jaar, begin november, hangt er een handgeschreven bordje op het hermetisch gesloten rolluik met ‘fermeture annuelle exceptionnelle’. En dan weet je het wel: de kroegbaas en –bazin zijn op vakantie. Tuurlijk, gelijk hebben ze. Het hele jaar ’s ochtends om zeven...
Les Restos du Cœur zijn er weer! “J´ai une petite idée comme ça.”
Armoede. Ik moet eerlijk toegeven dat ik er niet altijd bij stil sta als ik in de supermarkt m’n boodschappen afreken alsof het de gewoonste zaak van de wereld is. Of als ik voor m’n werk in het mondaine Cannes of Saint-Tropez moet zijn. Maar ook het glanzende Zuid-Frankrijk heeft een grauwe achterkant. Vanaf vandaag...
Herbergier zonder kassa
November, we zijn weer onder ons. In het dorp heeft de uiterst beknopte toeristenindustrie de geest gegeven, de ‘snack’ en de pizzeria zijn tot Pasen dicht, de tabac en de épicerie hanteren winter-openingstijden, wat nogal vaak ‘fermé ‘ impliceert en de scoringskans op een doosje sigaren tot vrijwel nul reduceert. Gelukkig kan ik nog wel...
Stoot je hoofd niet aan de kerk
Op een van de eerste dagen dat ik hier woonde, schrok ik me een ongeluk toen de mairie ineens zijn klok begon te luiden. Ik zat (waar anders) op het terras van het naastgelegen café. Elektronisch versterkte pokkenherrie op ghetto-blastersterkte die twaalf lange slagen duurde. Dat het midi was, wist ik al. Het geërfde horloge...
Truffeltijd: De jacht op de zwarte diamant is geopend
Van half november tot half maart is het truffeltijd in de Provence. Met markten waar de nieuwe oogst aan ‘zwarte diamant’ wordt aangeboden, met speciale truffelmenu’s in de restaurants, met truffelfeesten en proeverijen, en met de mogelijkheid om onder deskundige leiding zelf truffels te zoeken. Succes overigens niet verzekerd. Want geen gewas zo onberekenbaar en...
Antiek op sloffen
Het gaat niet goed met de antiquair. Tenminste, dat denk ik. De sjofele hoogbejaarde die in het donkere ‘hol’ naast het café zijn nering heeft, zat ineens aan de zonzijde van de straat op het terras. Normaal gesproken bivakkeert hij op een van de kroeg geleend stoeltje + tafeltje voor de deur van zijn vrijwel...
Geheimtip: het Domaine du Rayol
Niet iedereen weet ervan, maar goed verstopt in de Var ligt een stukje paradijs op aarde: het Domaine du Rayol, een beschermd natuurgebied en eigendom van het Conservatoire du littoral. Het is bovendien een van de mooiste plekken aan de Côte d’Azur met adembenemend uitzicht op de Méditerranée. Vlakbij het plaatsje Rayol-Canadel-sur-Mer, aan de voet...
In de war
Ben een beetje in de war. Het is al november, maar nog elke dag doe ik de lunch op mijn terras. Zonder trui. In de volle zon, T-shirtje, en vandaag (maar dat blijft onder ons) zelfs in korte broek. Die overigens zo kort niet is. Ik heb het niet over een opgerolde hotpants, of zo....
