Recept van de week: Mistral-aardappeltaartje

vr 11 november 2016

schermafbeelding-2016-11-11-om-16-07-01

Voor de liefhebbers van de Méditerrane keuken: het is weer vrijdag, dus tijd voor een kersvers recept. Niet echt ingewikkeld en ook met ingrediënten die in Nederland en België verkrijgbaar zijn, te maken.
Alle recepten zijn bedoeld voor 4 personen.

Als de mistral snoeihard om het huis giert zoals vandaag, krijg ik altijd iets onrustigs over me. En ik ben de enige niet. Al sinds ik hier zo’n 26 jaar geleden kwam wonen krijg ik te horen dat de mistral je niet in de koude kleren gaat zitten. Sterker nog, dat mensen er gek van kunnen worden. Dat leek me altijd tamelijk overdreven, maar zet een paar Provençalen bij elkaar in de kroeg als die koude noorderwind waait en de verhalen komen los. Over die oude boer die het geloei van de storm niet meer kon harden en zich aan de hanenbalken in de koeienschuur verhing. Of die verbeten jager die tijdens de mistral het gehuil van een eenzame wolf achterna ging het bos in en er nooit meer uitkwam: “als de mistral giert kun je ze nog steeds allebei horen huilen.” En niet te vergeten het aardappelvrouwtje. Oud, kromgetrokken en net zo rimpelig als de bewaaraardappeltjes in haar voorraadkelder. Als de mistral raasde sloot ze zich daar in paniek op. Tot de kelderdeur een keer openvloog en ze met flapperende zwarte rokken door de wind werd meegevoerd. “Nooit meer teruggevonden, maar bij volle maan kun je haar langs zien vliegen terwijl ze piepers jast.”
Ik weet het, volksverhalen. En toch. Het is een wind die overal dwars doorheen snijdt, ook door je ziel. En die – telkens als je denkt dat het ophoudt – met nieuwe windstoten aan de luiken komt rammelen. Zo’n mistral duurt dagen. En als ie bij volle maan nog steeds rond raast kunnen dat weleens weken worden. Onzin? Nee, net iets te vaak meegemaakt. En voor maandag staat er een supermaan op het programma; de grootste en helderste sinds 1948 en pas opnieuw te zien in 2034. Zou me niks verbazen als daar ook een supermistral aan vast bleef hangen.
Troost-eten dan maar, lekker warm, iets met aardappel natuurlijk. Want kom zeg, wij laten ons niet gek maken.

Ingrediënten:
800 gram aardappels (roseval, rattes; stevig dus)
2 eieren
25 cl tomatencoulis/saus (mag uit een potje hoor)
2 tenen knoflook
1 bosje bieslook
60 gram geraspte parmesan
1 eetlepel herbes de Provence
zout en peper
olijfolie
4 volle eetlepels Boursin-cuisine o.i.d.

Bereiding:
Verwarm de oven voor op 160 graden.
Schil de aardappels en snij ze in flinterdunne schijfjes met de mandoline/rasp. Doe ze in een vergiet en druk zoveel mogelijk het vocht eruit.
Pel de knoflooktenen.
Snij de bieslook fijn.
Doe de aardappelschijfjes met de bieslook, de herbes de Provence, de uitgeperste knoflooktenen, de parmesan, de eieren, de tomatencoulis, plus peper en zout naar smaak, in een ruime kom. Meng alles door elkaar.
Bekleed een bakblik met bakpapier en vorm – met ruim voldoende afstand ertussen – vier hoopjes van het aardappelmengsel. Mooier is om ze in een bakring (emporte pièce in het Frans) te scheppen, maar die moet je maar net in huis hebben; ik natuurlijk weer niet, dus ik heb er met alufolie een ‘dijkje’ omheen geknutseld.
Schuif het bakblik in het midden van de voorverwarmde oven en laat de taartjes in ongeveer een half uurtje goudbruin en gaar worden. Schuif ze voorzichtig met een spatel of breed mes van het bakblik op de borden, haal de folie of bakring weg, schep er een klodder Boursin o.i.d. op en serveer met een fruitig glas rosé en een salade, of een bosje haricots verts, of wat zoetzure bietjes, of iets anders groente-achtigs.

3 gedachten over “Recept van de week: Mistral-aardappeltaartje”

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Of reageer met je Facebook account

Scroll naar boven