Tag: Frankrijk
Griep
Een man met griep is geen grapje. Míjn man met griep is een regelrechte ramp. Niet vanwege die griep, die gaat vanzelf wel weer over. Maar vanwege zijn beleving van die griep; de man met de zeis staat bij wijze van spreken al handenwrijvend om het hoekje van de deur te loeren, maar wil pas...
“Ik mag van u niet rijden”
Hard gewerkt gisteren. Veel gemaild, veel mensen gesproken, vergaderd en overlegd. En geen regel getikt. Dan heb ik dus aan het eind van zo’n dag het gevoel dat ik geen flikker heb uitgevoerd. Ik weet ook wel dat dat niet klopt en dat het er allemaal bij hoort, overlegcultuur en zo, en dat het broodnodig...
Het neefje dat niet kwam
Ergens halverwege vorig jaar plofte er een mailtje op de digitale deurmat. Van een neef uit Canada. In de jaren vijftig als peuter meeverhuisd met zijn ouders die door de toenmalige overheid min of meer uit Nederland weggeschopt waren. Ik citeer even een stukje uit mijn boek ‘Opgestroopte mouwen’: “Drees was er begin jaren vijftig...
Niet mijn Charlie
Ik wilde er eigenlijk niks meer over zeggen. Maar ik keek vanmiddag naar de mensenmassa's in Parijs, elders in het land, in onze regio (Nice, Cannes, Marseille, Aix, Toulon, en verder in vrijwel elk gehucht): zeeën van mensen, je wordt al claustrofobisch bij de beelden. Ik ben niet zo van de mensenmassa’s, maar ik gun...
De tranen van Madame Mahmoud
Het kwam slecht uit. Ik zat vastgekleefd aan Twitter, Facebook, BFM-TV, TF1, Le Figaro, La Libération en alle andere nieuwsbronnen die ik maar bij elkaar kon harken. Het nieuws van de moordaanslag op mijn collega’s van Charlie Hebdo was binnengekomen als een mokerslag, ik wilde álles volgen. En toen kwam madame Mahmoud binnen, de vriendin...
De jaarwisseling van een toetsenbord
Ik moest een nieuw toetsenbord. Blijkbaar had ik het vorige zó gemaltraiteerd dat de helft van de letters van de toetsjes was afgesleten. Altijd gedacht dat ik blind kon typen, maar blijkbaar gluur je toch een beetje mee met wat de vingertjes doen en naarmate er meer letters verdwenen en het aantal tikfouten toenam, daagde...
Gezellig, de familiejacht
Vanmiddag uit eten geweest. Zo’n zondagslunch in de beste Provençaalse traditie, dus langdurig, gul en rijkelijk besproeid. Ik koester lang niet alle tradities bij mij in de buurt, maar deze toevallig wel. Een huiskamerrestaurant, vrijwel altijd hele generaties van een omvangrijke familie aan tafel, een heel speciale sfeer, ik prik er graag een vorkje mee....
Wat doen we met de buurvrouw met de kerst…, de ontknoping
Gisteren dus die borrel, bij de Britse buren (lees hier de voorgeschiedenis). Ik vond dat Harry er nogal ‘smug’ uitzag, hij leek behoorlijk met zichzelf in zijn nopjes. En toen Janet in de keuken aan het redderen was met de borrelhapjes praatte hij ons bij. Jawel, hij vertrok overmorgen naar Engeland, medische check up, familiebezoek,...
Wat doen we met de buurvrouw met de kerst…
Het telefoontje gisteren was geen zomaar-telefoontje maar een verkapte wanhoopskreet. Tuurlijk, Janet deed heel onderkoeld Brits toen ze informeerde of het vrijdag schikte om een afscheidsborreltje te drinken voordat Harry naar Engeland vertrok voor de kerstdagen. De bal lag op de stip, ik kon hem onmogelijk ontwijken en het doel gaapte me ongegeneerd aan. Inkoppen...
Het kerstcadeautje van Ségolène
Nooit zo’n grote fan geweest van Ségolène Royal. In 2007 als presidentskandidate verslagen door Sarko. Niet sterk in tv-debatten en ook verder vaak een beetje een afwezige verschijning. Door sommige PS-partijgenoten en in het satirische TV-programma Les Guignols werd ze zelfs ‘la folle’ of ‘la dingue’ genoemd. Dat gaat me dan weer te ver. Ik...
