Tag: Frankrijk
Nooit meer post
Ik heb ruzie met de posteuze. Ik vond het altijd al een arrogant rotwijf, maar omwille van de postbezorging heb ik me tot vorige week ingehouden. Hier op het platteland ben je nogal afhankelijk van de willekeur van de jou toebedeelde postbezorger(in). En jarenlang hadden we niks te klagen. Joël was weliswaar niet de stiptheid...
Va banque
In zo ongeveer de oertijd opende ik een Franse bankrekening. Een degelijke, bij de Crédit Agricole. Wat vroeger in Nederland de Boerenleenbank was zeg maar. Ik kreeg een rekeningnummer dat begon met 07, dat was omdat de bank dan kon zien dat ik een buitenlander was, legde de baliebediende uit. “Doe er dan maar een...
Het spel is op de wagen
Ge-email en getelefoneer, mijn ex-landgenoten zijn weer onderweg, liggen op koers richting Zuid-Frankrijk. Misschien zelfs iets eerder dan voorgaande jaren. Plak aan Hemelvaart een vrije dag om het weekeinde te halen en je hebt zomaar een minivakantie. Vandaar. Hoe dan ook: ik werd vandaag als vanouds weer ingeschakeld om even vlug logies te regelen. Voor...
Er vloog een zwembad langs
En dan denk je dat je alles gehad hebt. Er kwam zo rond de lunch een helikopter langs. Gebeurt vaker, we wonen niet zo ver van het grootste militaire oefenterrein van Europa. Maar deze wentelwieker bleef hinderlijk lang hangen. Dan ga je toch even kijken. En dan blijkt dat het zwembad van de nieuwe buren...
Een pizza van vijftien jaar oud
Ik geef het eerlijk toe, ik kook ook weleens niet. En zo geschiedde het dat na een drukke dag toetsenbord de marge tussen de laatste ‘save as’ en de opening van het BFM-journaal van negen uur te krap was geworden om nog aan de bereiding van een serieuze maaltijd te beginnen. Naar Nederlandse normen eten...
Joyriding
“Hi Rennie, it’s me.” Dat kon er maar één zijn, Janet, de Britse buurvrouw van een kilometertje verderop die mijn voornaam nog steeds verbastert tot maagzuurtablet. Aardig mens, daar niet van, we borrelen wel eens sinds ze een paar jaar terug met haar gepensioneerde man in ‘the sunny south of France’ is komen wonen. Maar...
De eeuwige ritselaar
Ik kende Ismael van de markt. Niet dat ik vaak wat bij hem kocht, tussen de ramsjrommel die hij in de aanbieding had, en die variëerde van ‘originele merkzonnebrillen’ en onduidelijke decoratie-kitch tot flodderkleding van onbestemde herkomst, zat zelden iets begerenswaardigs. Maar Ismael -door dorpsgenoten verbasterd tot ‘smile’ omdat ie altijd lachte- was ook zonder...
Alweer ingehaald…
Ik ben ingehaald. Niet op de snelweg, maar door de tijd. Voor de zoveelste keer. Al een keer of vier koos ik voor een andere ‘refuge’ in de Provence, stil en nogal afgelegen, ‘liberté’ voor mijn dieren. Twee jaar heeft het geduurd, maar nu is het nieuwe huis een stukje lager op de berg af....
De vlooienbunker
De stokoude maar nog vieve buurman van een kilometertje verderop klopte aan. Hij was nu toch eindelijk toe aan een nieuw bed, wegens er doorheen gezakt. Kon mijn man hem misschien aan een nieuw helpen. “Die werkt toch in zo’n beddenwinkel?” We keken elkaar aan. Vroeger, toen ik nog in Rotterdam woonde, zou ik gezegd...
Eindelijk legaal!
Zo. Het heeft even geduurd, en makkelijk was het niet, maar vandaag stond het gewoon in de krant: ik ben eindelijk legaal. En nog ecolo-verantwoord ook. Het is namelijk ineens een dingetje hier in Zuid-Frankrijk: de doggy bag. Na jaren gestumper met een stiekem plastic zakje kan ik nu gewoon aan het einde van een...
