Tag: Frankrijk
Een eigentijdse mensch
Hij heette Guillaume, maar daar kwam ik later pas achter. Bij de eerste kennismaking kon ik niets anders verstaan dan ‘Glhmèu’ wegens een bijzonder eigengereid Provençaals accent, dat ook de rest van de spaarzame conversatie goeddeels smoorde. Maar hij kwam als geroepen. Gisterenavond stond er in het gangetje tussen woon- en slaapgedeelte ineens een klein...
Dascriminatie
Het wilde niet, dit weekeinde, met het weer. Normaal gesproken hangen we begin april al in hemdsmouwen rond op het terras, maar zelfs de straffe mistral bleek niet in staat het treurige regengordijn te verjagen. Dus troonden we onze bezoekende Nederlandse vriend die tevens advocaat is, vandaag ter compensatie mee naar het dorpscafé voor wat...
Eentje die deugde
Volgens de arts die mij niet onderzocht, verkeer ik in blakende gezondheid. Altijd leuk om te weten. Ik heb het niet zo op witjassen, maar soms ontkom je er niet aan. Verzekeringdingetje, of ik er even een bijpassende huisstethoscoop bij wilde zoeken die de formaliteiten kon afwikkelen. Het Franse platteland kennende, had ik al visioenen...
Een theeplantage in de tuin
Ik ben geen theeleut, nooit geweest ook. En volgens mij wordt er bij ons in Zuid-Frankrijk ook maar weinig thee gedronken. ’t Is hier meer van de espresso, de anisette, de wijn. En als het even kan een glaasje marc de Provence. Geen wonder dat wijlen mijn schoonvader, die van de blauwe knoop was, tevens...
Vriendin voor de deur
Ajajajaj, net op tijd! Eind van de ochtend trof ik Madame Mahmoud aangeplakt tegen haar ‘pot de yaourt’ -zoals zo’n zonder-rijbewijs-autootje hier in de volksmond heet- terwijl ik met gierende banden de bovenaan ons pad geposteerde brievenbus rondde. Ze is punctueel, zeg maar haarscherp op tijd, als ze me komt helpen met de huishoudelijke klussen...
Beam me up Scotty
Onlangs is de ‘vigilance attentat’ hier in de regio verlengd tot 10 april. Wat inhoudt dat er bij ons (en verder ook in Parijs en omgeving) nog steeds op volle sterkte wordt gewaakt tegen het plegen van aanslagen, in de nasleep van Charlie Hebdo. Ook hier op het dorp. Tuurlijk. Voor het schooltje staan wel...
Gevederde vrienden
Het zal wel weekhartige onzin zijn, maar gedurende de wintermaanden voer ik de vogeltjes een beetje bij. Dat viel in het begin nog niet mee. Omdat er hier met regelmaat een paar weldoorvoede buurtkatten rondsluipen die zo’n vederdosje -gewoon voor de lol- best een kopje kleiner willen maken, hing ik vetbollen in de jasmijn die...
Zeg dan maar eens nee
Hou je net een hele verhandeling over ‘nee’ zeggen (klik hier), ga je meteen bij de eerstvolgende gelegenheid alweer in de fout. Tja. Ik moest gisteren even op de afdeling urbanisme zijn, administratief dingetje. De bureaucratische openingstijden zijn krap dus ik haastte me langs de kronkels van de smalle be-kinderkopte ‘grand’rue’ omhoog naar het gemeentehuis....
Gewoon nee zeggen
Ik heb een probleem waar elke willekeurige psychiater ongetwijfeld een prachtig jeugdtrauma aan vast kan plakken. Of zoiets. Ik kan geen ‘nee’ zeggen. Toen gisteren dus aan het begin van de middag de telefoon ging had ik gewoon niet moeten opnemen. Doe ik doorgaans ook nooit meteen. Eerst een keertje of vijf laten bellen. Houdt...
Adieu monsieur le commissaire
Roger Hanin is dood. Gisteren gestorven op 89-jarige leeftijd in het hôpital Georges Pompidou in Parijs. Groot acteur, ik heb mooi herinneringen aan hem, hij was degene die me dat ‘andere’ Frans leerde. Hanin was in 2009 al eens per ongeluk dood verklaard nadat hij tijdens de maaltijd onwel was geworden in restaurant L’Escale in...
