Tag: Zuid-Frankrijk
Gevederde vrienden
Het zal wel weekhartige onzin zijn, maar gedurende de wintermaanden voer ik de vogeltjes een beetje bij. Dat viel in het begin nog niet mee. Omdat er hier met regelmaat een paar weldoorvoede buurtkatten rondsluipen die zo’n vederdosje -gewoon voor de lol- best een kopje kleiner willen maken, hing ik vetbollen in de jasmijn die...
Zeg dan maar eens nee
Hou je net een hele verhandeling over ‘nee’ zeggen (klik hier), ga je meteen bij de eerstvolgende gelegenheid alweer in de fout. Tja. Ik moest gisteren even op de afdeling urbanisme zijn, administratief dingetje. De bureaucratische openingstijden zijn krap dus ik haastte me langs de kronkels van de smalle be-kinderkopte ‘grand’rue’ omhoog naar het gemeentehuis....
Gewoon nee zeggen
Ik heb een probleem waar elke willekeurige psychiater ongetwijfeld een prachtig jeugdtrauma aan vast kan plakken. Of zoiets. Ik kan geen ‘nee’ zeggen. Toen gisteren dus aan het begin van de middag de telefoon ging had ik gewoon niet moeten opnemen. Doe ik doorgaans ook nooit meteen. Eerst een keertje of vijf laten bellen. Houdt...
Adieu monsieur le commissaire
Roger Hanin is dood. Gisteren gestorven op 89-jarige leeftijd in het hôpital Georges Pompidou in Parijs. Groot acteur, ik heb mooi herinneringen aan hem, hij was degene die me dat ‘andere’ Frans leerde. Hanin was in 2009 al eens per ongeluk dood verklaard nadat hij tijdens de maaltijd onwel was geworden in restaurant L’Escale in...
Griep
Een man met griep is geen grapje. Míjn man met griep is een regelrechte ramp. Niet vanwege die griep, die gaat vanzelf wel weer over. Maar vanwege zijn beleving van die griep; de man met de zeis staat bij wijze van spreken al handenwrijvend om het hoekje van de deur te loeren, maar wil pas...
“Ik mag van u niet rijden”
Hard gewerkt gisteren. Veel gemaild, veel mensen gesproken, vergaderd en overlegd. En geen regel getikt. Dan heb ik dus aan het eind van zo’n dag het gevoel dat ik geen flikker heb uitgevoerd. Ik weet ook wel dat dat niet klopt en dat het er allemaal bij hoort, overlegcultuur en zo, en dat het broodnodig...
Het neefje dat niet kwam
Ergens halverwege vorig jaar plofte er een mailtje op de digitale deurmat. Van een neef uit Canada. In de jaren vijftig als peuter meeverhuisd met zijn ouders die door de toenmalige overheid min of meer uit Nederland weggeschopt waren. Ik citeer even een stukje uit mijn boek ‘Opgestroopte mouwen’: “Drees was er begin jaren vijftig...
Niet mijn Charlie
Ik wilde er eigenlijk niks meer over zeggen. Maar ik keek vanmiddag naar de mensenmassa's in Parijs, elders in het land, in onze regio (Nice, Cannes, Marseille, Aix, Toulon, en verder in vrijwel elk gehucht): zeeën van mensen, je wordt al claustrofobisch bij de beelden. Ik ben niet zo van de mensenmassa’s, maar ik gun...
De tranen van Madame Mahmoud
Het kwam slecht uit. Ik zat vastgekleefd aan Twitter, Facebook, BFM-TV, TF1, Le Figaro, La Libération en alle andere nieuwsbronnen die ik maar bij elkaar kon harken. Het nieuws van de moordaanslag op mijn collega’s van Charlie Hebdo was binnengekomen als een mokerslag, ik wilde álles volgen. En toen kwam madame Mahmoud binnen, de vriendin...
De jaarwisseling van een toetsenbord
Ik moest een nieuw toetsenbord. Blijkbaar had ik het vorige zó gemaltraiteerd dat de helft van de letters van de toetsjes was afgesleten. Altijd gedacht dat ik blind kon typen, maar blijkbaar gluur je toch een beetje mee met wat de vingertjes doen en naarmate er meer letters verdwenen en het aantal tikfouten toenam, daagde...
